"Πέταξα το γιο μου που ήταν βαριά άρρωστος στο γκρεμό"
Ἀναρίθμητα εἶναι τά θαύματα πού ἔχει κάνει ἡ Παναγία. Τό πιό ἐντυπωσιακό, ἦταν αὐτό πού ἔκανε ἐπί χρόνια (χάρη στήν πίστη τῶν ἀγράμματων γιαγιάδων μας), λίγο ἔξω ἀπὸ τὸν Πύργο Ν. Ἠλείας, καί συγκεκριμένα στό Μοναστήρι «Παναγία ἡ Κρεμαστή».
Λοιπόν, στό Μοναστήρι αὐτό, ὑπάρχει ἕνας γκρεμὸς, πενῆντα περίπου μέτρων. Μέχρι περίπου στή δεκαετία τοῦ 1980, οἱ μανάδες πού εἶχαν ἄρρωστα παιδιά, καί δέν γίνονταν καλά, τά ἔφερναν στό Μοναστήρι, καί τά ἔριχναν στόν γκρεμό, μέ τό σκεπτικό, πώς «τά ρίχνουν στήν ἀγκαλιά τῆς Παναγίας!». Καί τά παιδιά γίνονταν καλά!
Ο π. Παναγιώτης Γκ., ἐφημέριος τοῦ Μοναστηριοῦ μοῦ ἀνέφερε: «Ἐφέτος, (1999) ἀρχές Αὐγούστου, εἶχα ξεναγήσει ἕνα «γκρούπ» προσκυνητῶν. Τούς ὁδήγησα καί στό σημεῖο ἀπό ὅπου οἱ γονεῖς ἔριχναν τά παιδιά στόν γκρεμό. Εὐθὺς μιὰ γυναίκα μέσα ἀπὸ τὸ πλῆθος «πετάχθηκε» καὶ μοῦ εἶπε: «Πάτερ! Αὐτὸ τὸ ἔκανα καὶ ἐγώ! Πρίν ἀπό σαράντα χρόνια (1959). Εἶχα τὸν γυιό μου βαριὰ ἄρρωστο. Τὸν ἔφερα ᾿δῶ, τὸν πέταξα στὸν γκρεμό, καὶ σήμερα (1999) εἶναι ὑγιέστατος!»
Τελευταία φορὰ ποὺ ἔγινε ἕνα τέτοιο πρᾶγμα (θαῦμα), ἦταν στὶς 24 Αὐγούστου 1982. Αὐτόπτες μάρτυρες ἦταν οἱ μοναχές, ἡ καθηγουμένη ὁσιωτάτη μοναχὴ Νυμφοδώρα (ἡ ὁποία καί μοῦ διηγήθηκε τὸ γεγονός) καί οἱ ἐργάτες τῆς Μονῆς. Συγκεκριμένα: Ἡ Εὐθυμία Κ. εἶχε παντρευθεῖ, καί δέν εἶχε ἀποκτήσει παιδί. (Κατάγεται ἀπό τόν Πύργο Ἠλείας, καί μένει στή Ν. Φιλαδέλφεια. Ἀθήνα). Παρακαλοῦσε τὴν «Παναγία τὴν Κρεμαστὴ» νὰ τῆς χαρίσει παιδί, τάζοντας ταυτόχρονα, πὼς ἂν τῆς χαρίσει παιδί, θὰ τό ρίξει στό γκρεμό! Πράγματι.῾Η Παναγία τῆς χάρισε παιδί.
Καί ξεκίνησε ἀπό τήν Ἀθήνα, μέ τό παιδί στήν ἀγκαλιά, γιά νά τό ρίξει στόν γκρεμό! Τό πρωί 24ης Αὐγούστου ἐπισκέφθηκε τό Μοναστήρι, ἀνέβηκε στόν γκρεμό, καί πέταξε τό παιδί της στόν γκρεμό. Καί τό παιδί στάθηκε ὄρθιο, κάτω στήν ἄκρη τοῦ γκρεμοῦ, χωρίς νά πάθει τήν παραμικρή γραντζουνιά! (Ἄν αὐτή ἡ ἁπλῆ γυναίκα δέν εἶχε πίστη πρός τήν Παναγία, θά ἔκανε τά πάντα, ὥστε νά μήν ἐκπληρώσει τό τάμα της, καί νά ρίξει τό παιδί της στόν γκρεμό).
Καί τό «οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τόν Θεόν σου» (Δευτ.6:16), δέν ἰσχύει; Ὅμως, τί σημαίνει αὐτός ὁ λόγος; Σημαίνει: Μή ζητεῖς ἀποδείξεις ἀπό τό Θεό, νά σοῦ δείξει τή δύναμή Του, γιατί αὐτό εἶναι δεῖγμα ἀπιστίας. Κάτι τέτοιο ἔκαναν οἱ Ἰσραηλῖτες (Ἀριθμ. 14: 22. 20:1-2). Γι’ αὐτό, λέγοντας ὁ Κύριος στούς Ἰσραηλῖτες «οὐκ ἐκπειράσεις Κύριον τόν Θεόν σου», διασαφήνισε: «ὃν τρόπον ἐξεπειράσατε ἐν τῷ Πειρασμῷ» (Δευτ.6:16). Ὅμως, μέ αὐτό πού ἔκαναν οἱ ἀγράμματες γιαγιάδες μας (πετώντας τά ἄρρωστα παιδιά τους στόν γκρεμό) δέν ἐκπείραζαν τόν Κύριο. Τουναντίον, ἔδειχναν, ἐπιβεβαίωναν τή μεγάλη τους πίστη πρός πρός τή Μητέρα Του. (Ἀλήθεια. Ἐμεῖς σήμερα πῶς δείχνουμε τήν πίστη μας στήν Παναγία; Λέγοντας «Ἐγκώμια», καί βγάζοντας «Ἐπιταφίους», καταφρονώντας ἔτσι τήν τάξη τῆς Ἐκκλησίας;).
Τέλος, κατά τό 1990 ἔκλεισαν μέ σιδηρένια κάγκελα τὴν ἔξοδο, ποὺ ὁδηγεῖ στὸν ἱστορικό καί ἱερό αὐτόν γκρεμό.
῎Οχι γιατί ἄλλαξε ἡ Παναγία, ἀλλὰ, γιατί ἄλλαξαν οἱ ἄνθρωποι...
