Η ΧΑΡΜΟΣΥΝΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Δ.Ι.Σ. ΓΙΑ ΤΟΝ «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ»… ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

 

Η ΧΑΡΜΟΣΥΝΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Δ.Ι.Σ. ΓΙΑ ΤΟΝ «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ»… ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ-ΣΚΕΨΕΙΣ

 ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ

 

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, έχοντας κατά νου το Δελτίο Τύπου* της Δ.Ι.Σ. (11 Μαρτίου 2025),

Νοερά μεταφερόμαστε στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης, εκεί όπου κλήρος και λαός υποδέχονται (την 1η Φεβρουαρίου 1440) τους ορθοδόξους Συνοδικούς, τους μετέχοντες στην «Σύνοδο» της Φεράρας-Φλωρεντίας. Είναι γνωστό ότι «Η Σύνοδος της Φλωρεντίας, γνωστή και ως Σύνοδος της Φερράρας - Φλωρεντίας, ήταν παπική συνεδρίαση και θεωρείται πως είναι η συνέχεια της συνόδου της Βασιλείας. Πραγματοποιήθηκε στη Φερράρα το 1438 και στην Φλωρεντία το 1439 αντίστοιχα.». Λοιπόν, τότε, κατά την υποδοχή, κληρικοί αλλά και λαϊκοί (επειδή δεν είχαν ακούσει ή διαβάσει κάποια σχετική είδηση ή κάποιο δελτίο τύπου, τύπου Δ.Ι.Σ.) ρώτησαν με μία φωνή: «Άγιοι Συνοδικοί Πατέρες, πως πήγαν τα πράγματα της Εκκλησίας;»!  «Κόψτε αυτά τα χέρια που υπέγραψαν την ένωση», τους απάντησαν (όλοι εκείνοι που υπέγραψαν-συμφώνησαν με τα αλλότρια δόγματα των Παπικών χάρη «επίγειας βοήθειας»)… Πράγματι, αδελφοί, τον καιρό εκείνο «Οι ορθόδοξοι τελικά υποχώρησαν (σ.σ. όχι όλοι) και συμφώνησαν στη χρησιμοποίηση της φράσης «εκ του Πατρός δια του Υιού εκπορευόμενον» κάτι που οι Λατίνοι το εξελάμβαναν ως «εκπόρευση εκ του Υιού». Συμφώνησαν επίσης και στα πρωτεία του Πάπα έναντι όλων των ορθόδοξων πατριαρχών της Ανατολής. Σε αντάλλαγμα, ο Πάπας θα έστελνε δυο πολεμικές τριήρεις και 300 στρατιώτες για την άμυνα της Κωνσταντινούπολης..» [1].

Προς ολοκλήρωση, της αυτής εισαγωγής (αλλά και χάρη μετάβασης στο κυρίως θέμα μας) καλό είναι να ακούσουμε μικρό απόσπασμα από την γνωστή βιντεοπαρουσίαση-διδασκαλία του κ.κ. Γρηγορίου, επισκόπου Περιστερίου με θέμα: «Η θέση του Εσταυρωμένου στην Εκκλησία», προκειμένω να διαπιστώσουμε τη συνάφεια της τότε «υποχώρησης» (ενν. της «συμφωνίας-δέσμευσης» των Ορθοδόξων ενωτικών να χρησιμοποιούν -εν ώρα Θείας Λειτουργίας- τη φράση: «εκ του Πατρός δια του Υιού εκπορευόμενον», δηλαδή, κάτι που οι Λατίνοι το εξελάμβαναν ως «εκπόρευση εκ του Υιού»…

Δείτε, λοιπόν την πονηριά που μας κάνουν!

(Φωνή επισκόπου Περιστερίου:) ««Και ποίησον», έτσι, είναι προστακτική, «το δε ποτήριον τούτο τίμιον αίμα του Χριστού σου. Αμήν, Αμήν, Αμήν.». Ωραία το έχει κάνει. Πως; «Μεταβαλών τω Πνεύματί σου τω Αγίω», το Οποίον Εσύ έστειλες και ο Χριστός, για να μπορέσουμε εμείς να τελούμε με τη συνδρομή του Αγίου Πνεύματος, αυτό· (σ.σ. το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας)»

Δια ιδικούς του σκοπούς, δυστυχώς, ο φιλενωτικός  Περιστερίου επαναλαμβάνει, 585 χρόνια μετά, την ίδια φράση…και κάποιοι «ευσεβείς» επίσκοποι της Δ.Ι.Σ., ΣΙΩΠΟΥΝ! Ενώ γνωρίζουν ότι «Σιωπή =Προδοσία» (Φωνή π. Δανιήλ Αεράκη)!  Αλλά, επειδή πρέπει μεγάλη προσοχή να δείξουμε στο «όλον πλαίσιο της Θείας Λειτουργίας» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίου)[2], ας ακούσουμε -εν πρώτοις- το πως πλαισιώνονται τα παραπάνω συγκεκριμένα λόγια του κ. Παπαθωμά, του νυν Επισκόπου Περιστερίου. Ιδού·

(ΜΗΤΡ. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ:) «Για κοιτάξτε τώρα κάτι το φοβερό που συμβαίνει και θέλω να το κρατήσουμε. Βρίσκεται ο λειτουργός εδώ μπροστά και λέει: «Πρόσχωμεν την Αγίαν Αναφοράν». Η Αναφορά μας λοιπόν, από την ιστορία στην Βασιλεία, στα Έσχατα, που σημαίνει· θα πρέπει να έχουμε τα τρία Πρόσωπα, καθαρά εδώ (πίσω από την Αγία Τράπεζα), Πατέρα, Υιό, και Άγιο Πνεύμα. Τρείς, τίποτε άλλο. Θα το δείτε, θα σας διαβάσω ένα κείμενο του Φουντούλη που λέει, Γύρω από την Αγία Τράπεζα δεν τίθεται τίποτα. Και να σας πω κάτι· Αυτό είναι καθαρά για λόγους πρακτικούς· ούτε όταν έχουμε συλλείτουργο 20 ιερέων κάθετε κανείς· κανείς από πίσω, κανείς, τίποτα· κενό.  Γιατί είναι η καθέδρα της Αγίας Τριάδος. (Φωνές διαμαρτυρίας)

Λοιπόν, κάθεται μπροστά (στην Αγία Τράπεζα) ο ιερέας, εδώ μπροστά, κοιτάζοντας προς τα εδώ (Ανατολικά) και λέει: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού», για κοιτάξτε, τα τρία Πρόσωπα: «Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και η αγάπη του Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος…», νάτοι, εδώ είναι (πίσω από την Αγία Τράπεζα) και εδώ τους επικαλούμαστε. Και (έπειτα ο ιερέας) γυρίζει προς τον κόσμο και λέγει: «ει μετά πάντων ημών». Τους μεταφέρουμε (σ.σ. εννοεί «εμείς οι ιερείς-Αρχιερείς»;) από εδώ, ποια; Την χάρη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την αγάπη του Πατρός και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος.

Και μετά το πιο φοβερό. Αυτό που λέγει εδώ. Αρχίζει το «Λάβετε, φάγετε, Πίετε εξ αυτού πάντες», έτσι. Αρχίζουμε και λέμε αυτό που έχει τελέσει ο Χριστός (δηλ. τον Μυστικό Δείπνο πριν περίπου 2000 χρόνια) και λέμε και κάτι το οποίον δεν λέγει ο Χριστός. Γιατί δεν το λέει ο Χριστός; Γιατί ο Χριστός βρίσκεται μαζί με τον Πατέρα, εδώ (ενν. πίσω από την Αγία Τράπεζα), και το Άγιον Πνεύμα. (42:40)

Σ’ αυτά τα τρία Πρόσωπα μιλούμε και απευθυνόμαστε και λέμε κάτι φοβερό. Για σκεφτείτε, 0 ιερέας, και λέγει: «Ποίησον τον μεν άρτον τίμιον σώμα του Χριστού σου». Δίνω εντολή, εκείνη την ώρα στον Θεό Πατέρα, εντολή του δίνω! Δεν τον παρακαλώ! «Και ποίησον», έτσι, είναι προστακτική, «το δε ποτήριον τούτο τίμιον αίμα του Χριστού σου. Αμήν, Αμήν, Αμήν.». Ωραία το έχει κάνει. Πως; «Μεταβαλών τω Πνεύματί σου των Αγίω», το Οποίον Εσύ έστειλες και ο Χριστός, για να μπορέσουμε ΕΜΕΙΣ (σ.σ. εννοεί «εμείς οι ιερείς-Αρχιερείς»;) να τελούμε με τη συνδρομή του Αγίου Πνεύματος, αυτό (το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας).

Άρα όταν είμαστε εδώ μπροστά, έχω (απέναντί μου) μόνο τρία Πρόσωπα. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ. Ο Εσταυρωμένος είναι εδώ (πίσω από την Αγία Τράπεζα) και τον έχετε οι περισσότεροι εδώ, λάθος.» [3].

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

«Πᾶσα ἀποδοχὴ τῶν αἰρετικῶν ἰσοδυναμεῖ πρὸς προδοσίαν τῆς πίστεως καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τοῦς ἀμετανόητους αἰρετικοὺς ἀποτελεῖ μισανθρωπίαν.»

(Ἁγίου Μαξίμου του Ομολογητού)

Εν τέλει· Γιατί η Δ.Ι.Σ σιωπά επί της παρανομίας ταύτης και δεν τιμωρεί -χάρη θεραπείας αλλά και παραδειγματισμού- αυτόν που θεολογικώ τω τρόπω διασπά «το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού»; 

... Εφ’ όσον αλλάζει η «Θεολογία της Θείας Λειτουργίας»! Γιατί η Δ.Ι.Σ σιωπά επί της παρανομίας ταύτης και δεν τιμωρεί χάρη θεραπείας αλλά και παραδειγματισμού αυτούς (επισκόπους, κληρικούς) που διασπούν «το μυστήριο του Σταυρού και της Αναστάσεως του Χριστού»; 

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Αναγνώστης

Πτολεμαΐδα 27 /03 / 2025

Σημειώσεις:

[1] https://el.wikipedia.org/wiki

[2] (Στο 12-13 λεπτό) http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/prajeis/prajeis_024.mp3

[3] (Από το 42-44 λεπτό) https://www.youtube.com/watch?v=yXRl4kyRbtI&t=2304s

[*] «Συνήλθε χθες και σήμερα, Δευτέρα 10 και Τρίτη 11 Μαρτίου 2025, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος της 168ης Συνοδικής Περιόδου, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου.

Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος, κατόπιν ενδελεχούς συζητήσεως, προέβη στην έκδοση του κάτωθι Ανακοινωθέντος περί του θέματος του Τιμίου Σταυρού εντός του Ιερού Βήματος:

«Ε­πει­δή τον τε­λευ­ταί­ο και­ρό έχουν προκύψει ποικίλες αναφορές σχετικά με την το­πο­θέ­τη­ση του Ε­σταυ­ρω­μέ­νου ό­πι­σθεν της Α­γί­ας Τρα­πέ­ζης και την πε­ρι­φο­ρά Του κα­τά την α­κο­λου­θί­α της Με­γά­λης Πέμ­πτης, η Διαρκής Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος, ύ­στε­ρα α­πό ει­σή­γη­ση της Συ­νο­δι­κής Ε­πι­τρο­πής ε­πί της Θείας Λα­τρεί­ας και του Ποιμαντικού Έργου, αποφασίζει ομοφώνως ό­τι:

1.                Η το­πο­θέ­τη­ση του Σταυ­ρού του Χρι­στού ό­πι­σθεν της Α­γί­ας Τρα­πέ­ζη­ς εί­ναι γε­νι­κά καθιερωθείσα πα­ρά­δο­ση, ό­πως παρατηρούμε στα Πατριαρχεία και τις Αυ­το­κέ­φα­λες Ορ­θό­δο­ξες Εκ­κλη­σί­ες, κα­θώς, ε­πί­σης, πα­ρά­δο­ση εί­ναι και η πε­ρι­φο­ρά του Ε­σταυ­ρω­μέ­νου και η προ­σκύ­νη­σή Του την Με­γά­λη Πέμ­πτη, καθώς και του ι­ε­ρού Ε­πι­τα­φί­ου την Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή.

2.               Ο Σταυ­ρός του Χρι­στού στην θε­ο­λο­γί­α της Εκ­κλη­σί­ας, ό­πως εκ­φρά­ζε­ται στα έρ­γα των Πα­τέ­ρων και στην ι­ε­ρά υ­μνο­γρα­φί­α, εί­ναι άρ­ρη­κτα συν­δε­δε­μέ­νος με την Α­νά­στα­σή Του και δεν δι­α­χω­ρί­ζον­ται: «Τον Σταυ­ρόν σου προ­σκυ­νού­μεν, Δέ­σπο­τα, και την α­γί­αν σου Α­νά­στα­σιν δο­ξά­ζο­μεν». Εί­ναι ε­νι­αί­ο το μυ­στή­ρι­ο του Σταυ­ρού και της Α­να­στά­σε­ως του Χρι­στού. Δεν νο­εί­ται ο Σταυ­ρός του Χρι­στού χω­ρίς την Α­νά­στα­σή Του, ού­τε Α­νά­στα­ση του Χρι­στού χω­ρίς τον Σταυ­ρό.

3.               Οι λει­τουρ­γι­κές αλ­λα­γές του τυ­πι­κού της Εκ­κλη­σί­ας γί­νον­ται με α­πο­φά­σεις των Συ­νο­δι­κών Ορ­γά­νων Της».