ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
Καί πρὶν ἀλέκτορ φωνῆσαι τρὶς, τόμπολα
Ὅσοι δὲν πίστεψαν καὶ ἐνοχλήθηκαν ἀπὸ τὴν προχθεσινή μας Ἀρθρογραφία γιὰ τὴ Λιβύη, νὰ βάλουν τώρα διπλούς φακοὺς στὰ προηγούμενα γυαλιὰ καὶ νὰ δοῦν τὴ σημερινὴ ἐξέλιξη.
Τὸ Τουρκολιβυκὸ Μνημόνιο δέχθηκε πρὸ ἡμερῶν ἕνα ἰσχυρὸ de facto ράπισμα καὶ μάλιστα ἀπὸ τὸν ἕνα συνεταῖρο. Ἡ παρουσία τοῦ ἀμερικανικοῦ παράγοντα μὲ τὰ θαλάσσια οἰκόπεδα ποὺ δόθηκαν ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα στὴν Exon Mobile νότια τῆς Γαύδου καὶ ἡ ὅλη Ἀμερικανικὴ παρουσία καὶ τὸ ἐνδιαφέρον τῶν Ἀμερικανῶν γιὰ τὴν Ἀνατολικὴ Μεσόγειο καὶ τὴ Μέση Ἀνατολὴ (βλέπε Ἰσραήλ), ἦσαν ἀρκετὰ γιὰ νὰ κάμψουν τὴ λιβυκὴ κυβέρνηση ὥστε νὰ σεβαστεῖ τὸν χάρτη τοῦ ὑπουργοῦ Μανιάτη τοῦ 2011 γιὰ τὰ ἑλληνικὰ χωρικὰ ὕδατα (βλέπε ἔργο Εὐάγγελου Βενιζέλου μὲ τὴ βούληση ΓΑΠ). Ναί, σωστὰ διαβάζετε, ἔγιναν καὶ τέτοια τότε. Ἀλλὰ αὐτὸ προχθές, ἔγινε στὴ Δυτικὴ Κρήτη ἐνῷ τὸ Τουρκολιβυκὸ ἀναφέρεται στὴν Ἀνατολική. Ἄρα, ἔσπευσαν οἱ ἀσχετοανεύθυνοι νὰ κατακρίνουν καὶ νὰ μιζεριάσουν. Ἡ ἐπιχειρηματολογία μας γιὰ τὴν ἀπρόσμενη ἐνέργεια τῆς Λιβύης ἀναπτύσσεται στὸ προηγούμενο ἄρθρο.
Καὶ «πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι τρίς», τόμπολα. Ξεψαρωμένη ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνηση καὶ μὲ τὶς πλάτες τῆς μεγαλύτερης ναυτικῆς δύναμης μὲ τιμονιέρη Τρὰμπ καὶ ἐπικουρικὰ τὴν ἀνατολικομεσογειακὼν συμφερόντων σπεύσασα Γαλλία, δίνει σήμερα τὸ πράσινο φῶς στὸν ἀμερικανικὸ κολοσσὸ Chevron γιὰ ἔρευνες ὑδρογονανθάκων νότια τῆς Κρήτης σὲ ἐπιπλέον δύο (2) οἰκόπεδα νοτίως τῆς Ἀνατολικῆς Κρήτης! Τὰ ὁποῖα βρίσκονται ἐντὸς τῶν ὁρίων τῶν περιοχῶν ὅπως αὐτὲς δημοσιεύτηκαν ἀπὸ τὴν ἑλληνικὴ κυβέρνηση μὲ τὴν προκήρυξη τοῦ διεθνοῦς διαγωνισμοῦ τὸ 2014. Οἱ νέες περιοχὲς ἐνδιαφέροντος διαθέτουν ἤδη ἐγκεκριμένη Στρατηγικὴ Μελέτη Περιβαλλοντικῶν Ἐπιπτώσεων. Ποὺ σημαίνει ὅτι εἶναι ὀργανωμένο καὶ ἐπί τέλους ἡ Ἑλλὰς σύρεται ἀπὸ ἅρματα μεγάλα, καὶ δυνητικὰ ἀποκτᾶ ὀφέλη. Δυνητικά. Ὁ δρόμος εἶναι μακρὺς ἂν καὶ τὴν ἔχουν βάλει νά...κάνει διάδρομο. Ἂν «ἱδρώνει τὸ αὐτί», θὰ τὸ δοῦμε μᾶλλον σύντομα.
Ἂν τώρα αὐτὸ δὲν εἶναι de facto διεμβολισμός του Τουρκολιβυκοῦ, τί εἶναι; Ἡ τεράστια σημασία δὲν εἶναι ὅτι εἶναι θέμα χρόνου ὁ ὁποῖος εἶναι πλέον ἐπί τέλους μὲ τὸ μέρος μας γιὰ νὰ καταστεῖ καὶ de jure, ἀλλὰ ὅτι χτυπᾶ στὴν καρδιά της τὴ Γαλάζια Πατρίδα τοῦ γενίτσαρου Ἐρντογάν, ποὺ ὁ Θεός του νὰ κόβει μέρες ἀπὸ τὰ ἀφασικὰ ἑλληνικὰ μαλάκια καὶ νὰ τοῦ τὶς δίνει ἑβδομάδες, μὲ τόσες γκάφες τόσα χρόνια ὑπὲρ τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἄσχετα ἂν δὲν ἐκμεταλλεύονται σωστά. Αὐτό, γιὰ ὅσους τρέφουν θετικὰ πολιτικὰ αἰσθήματα ὑπὲρ τοῦ Γκρίζου Λύκου Ἰμάμογλου καὶ εἶναι «πῶς τὸ λένε, very very χολοσκασμένοι» ποὺ φυλακίστηκε.
Σύρει ὁ ξένος παράγοντας τὴ Λιβύη μέσα στὸ παίγνιο καὶ νὰ ἀκολουθήσει τις συντεταγμένες αὐτὲς σὲ μελλοντικὴ πρόσκληση δικῶν της οἰκοπέδων κάτω ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Κρήτη. Ἐπειδὴ εἶναι παίγνιο, πάντα ὑπάρχει ἡ πιθανότητα ἀνατροπῆς ἀλλὰ πρακτικὰ εἶναι μικρὴ καὶ ἐξαρτώμενη ἀπὸ τὴν ταχύτητα τῶν κινήσεων. Σὰν τὸν παπᾶ. Ὄχι τὸν Ὀρθόδοξο. Τὸν παίκτη. «Ἐδῶ παπᾶς ἐκεῖ παπᾶς, ποῦ εἶναι ὁ παπᾶς; Ναί, γιά!» Ἂν τὸ χαρτὶ δὲν εἶναι σημαδεμένο, ὁ παπᾶς κάπου εἶναι, καὶ βρίσκεται ἀκόμη καὶ ἀπὸ γουρλομάτη.
Τὰ γεγονότα ἔχουν ταχύτητα καὶ τὸν ἄλλο μῆνα, Ἀπρίλιο τοῦ 2025, ἔχει προγραμματιστεῖ ἡ πόντιση τοῦ ὁριζόντιου καλωδίου στὴν Κάσο μέσῳ Κύπρου καὶ Ἰσραήλ. Θὰ ἔχει προηγηθεῖ ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Γάλλου ὑπουργοῦ Ἄμυνας Σεμπαστιὰν Λεκορνὶ στὴν Ἀθήνα ἐνῷ τὸ διάστημα τῆς πόντισης θὰ βρίσκεται στὸν θαλάσσιο χῶρο τῆς Ἑλλάδας καὶ τὸ γαλλικὸ ἀεροπλανοφόρο Σὰρλ ντὲ Γκόλ. Ἡ ἐνεργειακὴ ἀπεξάρτηση τῆς Εὐρώπης τρέχει πρὸς τὶς ΗΠΑ. Καὶ ὁ Γεραπετρίτης θὰ πάει στὴν Ἄγκυρα. Οἱ Ἀμερικανοί του ἔδωσαν δυνατὸ χάπι γιὰ τὴ δισκοκήλη ὥστε νὰ μὴ σκύψει. Τὸν προσέχουν. Ἀπὸ κοντὰ καὶ τὸ φαγητὸ στὸν ἀτμὸ γιὰ νὰ μὴ χαλάσουν οἱ βιταμίνες. Ἀναμένεται τουρκικὴ ἀντίδραση. Ὅπως λέει ἡ ΕΜΥ, "Ἀναμένονται ἔκτακτα καιρικὰ φαινόμενα". Καὶ ὅπως λέει μιὰ παλιὰ παροιμία μετὰ ἀπὸ κακοκαιρία ποὺ πάντα τελειώνει, «Ὅποιος πνίγηκε τὸ μετάνιωσε».
Τὸ κερασάκι εἶναι ὅτι οἱ ΗΠΑ ζητοῦν νέες βάσεις σὲ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου ἀλλὰ καὶ μεγάλο μερίδιο ἀπὸ τὴν ἐκμετάλλευση τῶν ὑδρογονανθράκων. Ὅ,τι ἔκανε δηλαδὴ ὁ Τρὰμπ μὲ τὸν Ζελένσκι καὶ τὶς σπάνιες γαῖες τῆς Οὐκρανίας. Ἄλλο ἕνα χτύπημα στὴ Γαλάζια Πατρίδα. Μόνο ποὺ ἡ κοινὴ λογικὴ λέει πὼς δὲν μποροῦν νὰ γίνουν αὐτὰ ἂν δὲν δοθεῖ ἀντίδωρο στὴν Τουρκία τὴν ὁποία ἀκόμη χρειάζονται καὶ ἐκεῖ ἀκριβῶς εἶναι ἀπαραίτητος ἕνας δυνατὸς στρατηγικὸς πολιτικὸς καὶ στρατιωτικὸς συνομιλητὴς ποὺ εἶναι ἀμφίβολο ἂν τὸν διαθέτουμε. Θὰ θεωρήσουμε ὅτι ὑπάρχει.
Ὁ γεωπολιτικὸς χάρτης ἀλλάζει ταχύτατα, ὄχι ὅμως καὶ ἡ Γεωγραφία. Τὸ μεγάλο δυνατὸ χαρτὶ τῆς Στρατηγικῆς. Τὸ Πλαίσιο εἶναι ἐν πολλοῖς Γεωγραφίᾳ. Πάντα μὲ Μαθηματικά. Τὸ βλέπουμε πλέον μπροστά μας μὲ τὶς συντεταγμένες τῶν οἰκοπέδων στὴν κρητικὴ θάλασσα.
Ἂν ὁλοκληρωθεῖ πρακτικὰ καὶ σὲ διπλωματικὸ ἐπίπεδο ἡ κομποστοποίηση τοῦ Τουρκολιβυκοῦ, ἡ ἑπόμενη κίνηση δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλη ἀπὸ μιὰ Τριμερῆ Ἑλλάδος – Αἰγύπτου – Κύπρου γιὰ τὴν ποθούμενη ἕνωση τῶν ΑΟΖ Ἑλλάδος καὶ Κύπρου μέσῳ τοῦ συμπλέγματος Καστελλορίζου – Στρογγύλης καὶ μὲ ἀπόληξη τὸ Ἰσραήλ. Ἐδῶ, παίζει καὶ ὁ παράγοντας χρόνος. Ἤδη ἔχουν γίνει προεργασίες καὶ προϋποθέτει πέρα ἀπὸ τὴν πολιτική μας βούληση καὶ στήριξη τῶν ΗΠΑ καὶ ἐνδυνάμωση τῆς ἀμυντικῆς μας συμμαχίας μὲ τὸ Ἰσραήλ, τὴν ἐνίσχυση κυρίως τοῦ πολεμικοῦ ναυτικοῦ πρὸς ἀπόκτηση θαλασσίου ἀμυντικοῦ πλεονεκτήματος. Ὅπως τὸ ἔχουμε στὸν ἀέρα ἀλλὰ καὶ στὴν ξηρά, κυρίως στὸν Ἕβρο, ὑπὸ τὸν κίνδυνο ἀποβατικῆς ἐπιχείρησης στὴ Ροδόπη ἀπὸ τὴν Ἴμβρο ποὺ τὴν προετοιμάζουν, πρὸς ἀποκοπή μας.
Δὲν ἀναρωτῶνται οἱ καθ’ ἐπάγγελμα καὶ πηχτὴ ψύχωση ἔχοντες, γιατί δὲν γίνονται πλέον τουρκικὲς παραβιάσεις; Διότι γιὰ τὴν ὥρα τα ἀπέναντι ἀεροσκάφη δὲν ἔχουν τὴν τεχνολογία νὰ ἀντιπαρατεθοῦν. Καὶ παίζουν τὸ χαρτὶ τοῦ καλοῦ γείτονα. Διότι ἑταίρα γραφὴ λέγει, «Ὅσα δὲν φτάνει ἡ ἀλεποῦ τὰ κάνει κρεμαστάρια». Ἡ ἀλεποῦ εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνη. Μὲ τὸν λέλεκα ὅμως τὴν πάτησε καὶ ἔμεινε νηστικὴ καὶ ντροπιασμένη. «Τὸ ἔξυπνο πουλὶ ἀπὸ τὴ μύτη πιάνεται». Εἶναι θέμα στρατηγικῆς καὶ νοημοσύνης. Οὔτε ἀναρωτιοῦνται γιατί τὸ Ἰσραὴλ ἔχει κάθε συμφέρον νὰ μὴν πάρει ἡ Τουρκία τὰ F35 ὥστε νὰ μὴν εἶναι σὲ θέση νὰ τὸ ἐλέγχει ἀπὸ ἀέρος. Οὔτε γιατί οἱ συνομιλίες μὲ τὴ Ρωσία γιὰ τὴν Οὐκρανία γίνονται στὴ Σαουδικὴ Ἀραβία τοῦ νέου διαδρόμου IMEC καὶ τῶν Συμφωνιῶν τοῦ Ἀβραάμ. «Δὲν κόβει τὸ ρημάδι!».
Λίγη προσοχὴ Στ΄Δημοτικού χρειάζεται, καὶ φεύγουν οἱ ψυχώσεις καὶ οἱ φοβίες. Ἀλλὰ θέλει ἐθνικὸ φρόνιμα ἀκέραιο σὰν παρέλαση δοκίμων ὑπαξιωματικῶν τοῦ ναυτικοῦ, καὶ νοημοσύνη ὑπεράνω τοῦ μετρίου σὰν Κολοκοτρώνη. Οἱ καλύτερες τροφὲς τῆς Στρατηγικῆς ἡ ὁποία εἶναι ἀποκλειστικὰ ἑλληνικὴ εὑρεσιτεχνία. Γι’ αὐτὸ βρισκόμαστε ἀκόμη ἐδῶ, «παλαιόθεν οἱ ὀλίγοι ἀπέναντι στοὺς πολλοὺς σὲ ὅλα τὰ θερία ποὺ πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μποροῦνε, ποὺ τρῶνε ἀπὸ μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά».
