Ο ΑΡΚΟΣ ΕΚΛΑΨΕ ΠΑΛΙ!... ΓΡΑΦΕΙ Ο π. ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΜΑΝΑΔΗΣ
ΞΑΝΑΡΘΕ ὁ ἄρκος μὲ τὰ χιόνια καὶ μὲ -12ο C τἁηΓιαννιοῦ τὸ βράδυ. Τὴ φορὰ αὐτὴ δὲν ἦρθε γιὰ τὸν ἄρκο του, ἀλλὰ γιὰ ἕνα φίλο του. Ἔμαθε, ὅτι ἀσθενεῖ ἕνας φίλος του παπᾶς, ποὺ αὐτὸς παραλάσσει τὸ ὄνομά του καὶ τὸν λέει Ἰωσήφ. Ἦρθε νὰ προσευχηθῆ μαζὶ μὲ ἄλλον παπᾶ γιὰ τὸν φίλο του.
ΠΗΡΕ ὥρα, γιὰ νὰ καταλάβω γιὰ ποιὸν ἔλεγε, ἐπειδὴ δὲν γνώριζα τὴν συνθηματική του. «Ἔλα, παπᾶ, νὰ προσευχηθοῦμε μαζὶ γιὰ τὸν φίλο μου τὸν Ἰωσήφ, τὸν λεβέντη. Ἔλα ἐδῶ μπροστὰ στὴν μαννοῦλα μας τὴν Παναγία. Νὰ μᾶς ἀκούση. Ἐγὼ εἶμαι σκυλί. Εἶμαι βρώμικος. Εἶμαι ψοφίμι».
ΓΟΝΑΤΙΣΕ μὲ τὸ μέτωπο ἀκουμπισμένο στὸ μάρμαρο ὑπὸ τὸ ἱλαρὸ βλέμμα τῆς Πλατυτέρας. Ἐπὶ ὥρα ἔκλαιγε σὰν μικρὸς ἄρκος καὶ σὰν παιδί. «Ἄκουσέ μας γιὰ τὸν φίλο μου τὸν Ἰωσήφ. Ἐσὺ τὰ μπορεῖς ὅλα!»
ΣΧΟΛΙΑ; Ψοφίμι ὀνόμασε ὁ Δαυΐδ τὸν ἑαυτό του. Ἀκάθαρτα ὀνόμασε τὰ χείλη του ὁ προφήτης Ἡσαΐας. Κυνάριο ὀνόμασε καὶ ἡ Χαναναία τὸν ἑαυτό της, μέχρι ποὺ ὁ Κύριος τὴν εἶπε νὰ γίνη ὅπως ἤθελε.
ΕΙΘΕ νὰ ἀκούση ἡ Παναγία μας τὸν κλαίοντα ἄρκο της καὶ νὰ θεραπεύση τὸν φίλο του Ἰωσήφ, καὶ πολυαγαπημένο μας ἀδελφό. Ἀμήν.
2017 τἁηΓιαννιοῦ βράδυ μὲ -12ο C
ἀρ.νι.μα.
