ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (Π.Α.Σ.Θ.Ε.)

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΑΡΧΙΜ. ΠΑΪΣΙΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ  ΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΦΙΛΩΤΑ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (Π.Α.Σ.Θ.Ε.)

ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΜΕΝΩΝ  

“ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ”

 Αγαπητοί φίλοι φοιτητές μέλη της (Π.Α.Σ.Θ.Ε.)

 «ἔλεος ὑμῖν καὶ εἰρήνη καὶ ἀγάπη πληθυνθείη»!

 Μόνο θετικά θα μπορούσε κανείς να δεί την πρωτοβουλία σας αυτή και προς έπαινο να απευθυνθεί σ’ εσάς, καθώς το εγχείρημα που αποφασίσατε να φέρετε σε πέρας εκφράζει τον τολμηρό της νιότης σας  χαρακτήρα αλλά και την γεροντική σας σύνεση, που μόρφωσε στις ψυχές σας η θεολογική παιδεία,  η οποία σύνεση,  μολονότι σπανίζει εις τους νέους,  εντούτοις διακρίνει τα πρόσωπα σας  που συγκροτείτε αυτή την κίνηση  αποκλειστικά και μόνο από ένθερμο ενδιαφέρον και αληθινή αγάπη  για την Ορθοδοξία, όπως αυτή εκφράζεται στην δισχιελιετή και πλέον Παράδοση της Εκκλησίας μας.  Τούτο, διότι, ενώ την πρωτοβουλία αυτή δεν την έλαβαν μοναχοί, ιερείς και καθηγητές καθώς αναμένετο, τελικά η ορμή του ζήλου σας έδωσε την ώθηση εις την αδελφότητά σας να κινηθείτε αστραπιαία στην δύσκολη αυτή καμπή της εκκλησιαστικής ιστορίας προς επίτευξη φιλόθεου στόχου.

 Μολονότι, οι επίσκοποι είχαν το χρέος ως θεσμικά πρόσωπα, και μάλιστα με κύρος και αποστολή, που αρύεται  εκ του υψηλού υπουργήματος της αρχιεροσύνης να κάνουν αυτόν τον αγώνα ενάντια στην Κολυμβάρια ψευδο-Σύνοδο δεν ανέλαβαν καμία πρωτοβουλία, παρουσιάζοντας πρωτοφανή ανευθυνότητα δικαιολογούμενοι παιδαριωδώς μην τάχα και στιγματισθούν  από την Ιερά Σύνοδο και τους συνεπισκόπους τους με, όμως σαφή πλέον κίνδυνο να παγιωθεί θεσμικά σε όλο αυτό το διάστημα που πέρασε εν απραγία και χαυνώτητι η Παναίρεσις.  Για την  αντιμετώπιση της οποίας το βάρος έπεσε  ως μη ώφειλε εις τους λίγους και αδυνάτους αποτειχισμένους πατέρας και, μάλιστα εις τους αγωνιζομένους λαϊκούς, που υπέστησαν το κόστος και τον κόπο όχι μόνο εκ των μετακινήσεων αλλά κυρίως από το ψυχικό άλγος να διαπιστώνουν τις πολλές αντικρουόμενες θέσεις των διαφόρων ομάδων αποτείχισης φθάνοντας σε σύγχυση και αποκαρδιωτική θλίψη . Τα εκκλησιαστικά πράγματα είναι σοβαρά και, αν δεν γίνει κάτι εγκαίρως, θα φέρουμε όλοι μαζί την ευθύνη για την μη αναχαίτιση του Οικουμενισμού και την διαιώνιση της αίρεσης που θα γίνεται αιτία απώλειας  των σωτηρίας των ανθρώπων δια τους οποίους ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός εθυσιάσθη! Λοιπόν, η πρωτοβουλία σας ως προς τον σκοπό είναι καλή. «Το καλόν όμως ουκ έστι καλόν, εάν μη καλώς γένηται»!  Εδώ, τώρα,  χρειάζεται συγκεκριμένη τακτική για να μην καταστεί άστοχος!

Θα πρέπει να επισημάνω κατ’ αρχήν εις την αγάπη σας, ότι το εγχείρημα δεν θα είναι καθόλου εύκολο, αφού ως άλλοι υπέρλαμπροι αθλητές και ομολογητές της  Ορθοδόξου ημών Πίστεως  εκουσίως, πλέον, ρίχνετε εαυτούς  εις την αρέναν των διενέξεων του αντιοικουμενιστικού  χώρου, και οπωσδήποτε  εις τον  περίκλειστον χώρον του Κολοσσαίου, ήτοι του Οικουμενισμού,  λόγου του ιδιαίτερου χαρακτήρος της Παναιρέσεως αυτής που είναι καμουφλαρισμένη με τους επισκόπους και τους ιερείς με τους οποίους και εσείς ακόμη κοινωνείτε. Γι’ αυτό συγχωρέστε με, δεν είμαι καθόλου διατεθειμένος να συμμετέχω σε κάτι πρόχειρο, μη σωστά οργανωμένο και καθοδηγούμενο, ίσως, από κάποιους πνευματικούς σας ή Γέροντες, οι οποίοι ή δεν έκαναν καθόλου αποτείχιση ή δεν την έκαναν σωστά. Με αυτό που γράφω δεν ισχυρίζομαι ασφαλώς ότι δεν θέλω να κάνω διάλογο με τους πατέρες της Θεσσαλονίκης, όμως ζητώ να κρατάτε ίσες αποστάσεις απ’ όλους σ’ αυτά τα εκκλησιαστικά ζητήματα. Εφ’ όσον θέλετε να κάνετε έναν σωστό εκκλησιολογικά θεολογικό αγώνα, δεν θα κάνετε υπακοή σε πνευματικούς που θα σας πατρονάρουν αλλά μέχρι να τελειώσει το ζήτημα, και προς τούτο θα υπάρχουν συγκεκριμένα στενά σχετικά  χρονικά πλαίσια διαφορετικά η συνεργασία μπορεί να καταστεί και παγίδα, διότι θα δεσμεύσει και όσους αγωνίζονται σωστά έστω και αν είναι διασπασμένοι!   Αυτό το διάστημα προτιμότερο είναι να κάνετε πολύ προσευχή και υπακοή μόνο στον Μέγα Αρχιερέα μας Ιησού Χριστό με πολλά δάκρυα και νηστεία παρά να μπερδέψετε την αποτείχιση με όλους αυτούς που δεν έκαναν ποτέ αποτείχιση.  Θα τους ξεκόψετε από την αρχή τίμια και με ειλικρίνεια. Θα τους το πείτε ορθά κοφτά. Και αυτό πρέπει να γίνει απ’ όλα τα μέλη σας. Αν δεν μπορούν ορισμένοι καλύτερα να μην συμμετέχουν, διότι δεν θα δυνηθούν στην συνέχεια να ανταπεξέλθουν  στις σκληρές συνθήκες που θα δημιουργηθούν με την αντιπαράθεση.  Δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά θα πονέσετε πολύ!  Έτσι ένιωσα και ο ίδιος (σας λέω την εμπειρία μου) κάθε φορά που έπρεπε να ξεχωρίζω την θέση μου από εσφαλμένες θεολογικά ή εκκλησιαστικά τοποθετήσεις.  Μα, θα μου πείτε, αυτό είναι το ζητούμενο.  Δεν θα συμφωνήσω μαζί σας, αν έχετε την άποψη αυτή , ότι  δηλαδή δεν υπάρχουν στη εκκλησιαστική ιστορία οι σωστές θέσεις και πρέπει να τις βρούμε τώρα με τον διάλογο! Διότι, θεωρώ ότι ακολουθούμε τους αγίους Πατέρες όχι μόνο γράφοντας κάποια χωρία που διατύπωσαν αλλά κυρίως στον τρόπο που αντιμετώπισαν την αίρεση στην πράξη και, βέβαια, πώς δημιούργησαν της προϋποθέσεις να καταδικασθεί η κάθε αίρεση στην εποχή τους. Αυτό είναι κανόνας για να κάνουμε διάλογο!

Επίσης, εξετάσατε, αν όλοι όσους καλείτε στην άτυπη διαδικτυακής σύναξης έκαναν αποτείχιση; Αν η σύναξη αυτή  αποτελούμενη από Αντιοικουμενιστές Διαχειριστές και Αρθογράφους Ιστοσελίδων και Ιστολογίων είναι για να περνούμε την ώρα μας και να λέμε φιλοσοφίες χωρίς να κάνουμε το αυτονόητο σας παρακαλώ  μην με απασχολείτε δεν έχω χρόνο και είναι πολυτέλεια για έναν μοναχό να βγαίνει από τις πνευματικές και όποιες άλλες υποχρεώσεις  του και να αναλίσκεται σε αγώνες συνεννόησης που από την αρχή δεν θέτουν οι περισσότεροι σε ασφαλή θεμέλια.  Η χειρότερη προϋπόθεση για έναν αγώνα είναι να εξαντληθούν οι δυνάμεις των αγωνιστών σε θεωρίες και απεραντολογίες που παρατείνουν την σύγχυση για το τι πρέπει να γίνει από την μια και από την άλλη με το να ενσπείρουν διαρκώς οι οικουμενίζοντες σενάρια συσχηματισμού τάχα των ήδη αγωνιζομένων κατά της αίρεσης με τους Οικουμενιστές μόνο και μόνο διασπάσουν τον αγώνα και για να αποπροσανατολίζουν το ποίμνιο που αγωνιά για την έκβαση των γεγονότων. Αυτός είναι δεύτερος κανόνας αυτός για να συμμετέχω στον διάλογο.

Αν, εξ αρχής θεωρείται από ορισμένους ότι όσοι κάναμε αποτείχιση είμαστε εκτός Εκκλησίας ή ότι κάναμε σχίσμα, επειδή οι ίδιοι δεν θέλουν να ξεβολευτούν, σε τέτοιο διάλογο δεν θέλω να λάβω μέρος. Το ίδιο και για τους παλαιοημερολογήτες,  αν ορισμένοι τους θεωρούν σχισματικούς δεν μπορώ να συμμετέχω. Αυτός είναι τρίτος κανόνας! Όταν κάνουμε διάλογο δεχόμαστε όλους τους αποτειχισμένους και τους παλαιοημερολογήτες. Η καθολική ενότητα της Εκκλησίας “εν παντί”, δηλαδή η ενότητα πίστεως (δόγματος και ήθους ) σε μία αδιάσπαστη σύζευξη με ΜΙΑΝ εκκλησιαστική τάξη, ως ενιαίος και συμπαγής Ορθόδοξος εκκλησιαστικός βίος με εκφράζει πλήρως. Το ότι κάποιοι γύρισαν με το πάτριο εορτολόγιο γι αυτούς είναι μορφή αποτείχισης! Γνωρίζεται πολύ καλά ότι δεν ανήκω σε κάποια παράταξη, τουλάχιστον το δηλώνω, καθώς και, ότι μέχρι τώρα δεν μνημονεύω κανέναν επίσκοπο εν τη Θεία λειτουργία και τις ιερές ακολουθίες. Είμαι μεταξύ παρατάξεων του παλαιού και των αποτειχισμένων του νέου. Αυτό, τον τρόπο του αγώνα θεωρώ σωστό ούτε το να ανήκει κανείς σε παρατάξεις του παλαιού ούτε και να ανήκει στο νέο ημερολόγιο, αφού γνωρίζουμε τον λόγο για τον οποίο άλλαξε το ημερολόγιο, τον τρόπο με τον οποίο επιβλήθηκε η αλλαγή αλλά που οδήγησε εκ των υστέρων η τότε προοπτική των οικουμενιστών. Τί διάλογο, λοιπόν, να κάνει κανείς όταν εκ προοιμίου αυτόν που έχει απέναντί του τον θεωρεί σχισματικό και εκτός Εκκλησίας;

Αγαπητοί φίλοι, όταν ξεκινήσαμε την αποτείχιση αυτοί οι λίγοι, διασπασθήκαμε στην συνέχεια, διότι άλλοι από φόβο, άλλοι από το πως θα δουν την αποτείχισή τους οι ακαδημαϊκοί και οι Μητροπολίτες, άλλοι από υπακοή στον Γέροντά τους που αποφάσιζε, άλλοι από την σχέση τους με συγκεκριμένα εκκλησιαστικά περιβάλλοντα, ενορίες, μοναστήρια, σκήτες ή ιστολόγια δεν μπόρεσαν να αυτενεργήσουν όπως προβλέπει η Ιερά εκκλησιαστική Παράδοσις δημιουργώντας προϋποθέσεις να τοποθετηθεί η Ιεραρχία διότι έγιναν ομάδες.

Λοιπόν, προτείνω:

      I.        Όχι επί των θεμάτων του διαλόγου αλλά επί των αρχών από τις οποίες θα πλαισιωθεί ο διάλογος να ξεκαθαρίσουν πρώτα εκεί τα πράγματα για να μην πελαγοδρομήσουμε στην συνέχεια όταν περάσουμε στα κρίσιμα θέματα. Αν θέλετε ιστορικό προηγούμενο, ενημερωθείτε σας παρακαλώ σχετικά με την στάση του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στην Σύνοδο Φερράρας-Φλωρεντίας 1438- 1439. Ο Άγιος ζητούσε με επιμονή να συζητηθεί όχι αυτό καθ’ αυτό το θέμα του filioque , αν θεολογικά είναι ορθό, όχι διότι εφοβείτο, επειδή τάχα δεν θα είχε επιχειρήματα, απεναντίας είχε επιχειρήματα όπως το έδειξε η συνέχεια του αγώνα του, αλλά εκκινούσε από πολύ πιο νωρίς, από τους σχετικούς κανόνες που δεν επιτρέπουν την προσθήκη στο Σύμβολο της Πίστεως Νικαίας - Κωνσταντινουπόλεως. Τα κείμενα του διαδικτυακού διαλόγου θα δημοσιεύονται; Αν δεν δημοσιεύονται πως θα γνωρίζουμε την στάση του καθενός από τις ομάδες, τα ιστολόγια ή τα πρόσωπα. Αν, πάλι δημοσιεύονται θα φανούν οι μεταξύ μας διενέξεις.

Για τον λόγο αυτό προτείνω τρία είδη κειμένων:

a)   Τα επίσημα θεολογικά κατοχυρωμένα αγιογραφικά, πατερικά και κανονολογικά στην μεταξύ τους συμφωνία και σε συμφωνία με την Παράδοση της Εκκλησίας “CONSESUS PATRUM”. Αυτά θα δημοσιεύονται σε όλα τα ιστολόγια ελεύθερα για να γνωρίζουν οι πιστοί την πορεία του διαλόγου μας.

b)   Κείμενα τακτικής του αγώνα  που δεν θα δημοσιεύονται πουθενά  παρά μόνο στην ιστοσελίδα:  spoudastestheologikis@in.gr  στην οποία όμως ή, τουλάχιστον, στα συγκεκριμένα και μόνο αυτά κείμενα δεν θα έχουν πρόσβαση όλοι αλλά μόνο όσοι θα συμμετέχουν στον διάλογο, αφού θα ενημερώνονται μόνο για το ότι έγινε σχετική ανάρτηση χωρίς αποστολή.  

c)     Τις μεταξύ μας διαδικτυακές αντιπαραθέσεις όχι απευθείας ο ένας προς τον άλλο που θα υποβάλλονται όμως και θα δημοσιεύονται μόνο στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα και απλώς θα γίνεται κοινοποίηση με αποστολή σε όλα τα μέλη του διαλόγου.

Εφ’ όσον θέλετε, και σαφώς όλοι θέλουμε, να έλθουμε σε δημόσιο, διαδικτυακό αρχικά, διάλογο και δεν διάκειστε σε κάποια ομάδα ή πρόσωπα με περισσότερη ευμένεια, δεδομένου, ότι υπάρχουν τουλάχιστον οι παραπάνω προϋποθέσεις -για τα κείμενα προτείνω δεν απαιτώ-  δέχομαι εν πρώτοις την πρότασή σας και χαιρετίζω  αυτήν την προσπάθεια, την οποία επιθυμώ να συνεχίσετε κρατώντας όμως κάποιες προσωπικές μου επιφυλάξεις. Βλέποντας και κάνοντας.