Τετάρτη 16 Οκτωβρίου 2019

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ: Τείχη


     Αποτέλεσμα εικόνας για τειχη
 
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

Τείχη

Σαράντα (40) μήνες μετά από το κολυμπάριο συνέδριο των δέκα (10) προκαθημένων αρχιερέων στο οποίο η οικουμενιστική παναίρεση υπό την προστασία της CIA αμνηστεύθηκε θεολογικά και άνοιξε τον δρόμο για τα πολύ χειρότερα, ήρθε και το καπάκι. Υποτάσσοντας επάνω στη διεθνοποιημένη απολυταρχία της προτεραιότητας του δήθεν Πρώτου την αχαλίνωτη και ξέφρενη δογματολάγνα  διαστροφική εγωπάθεια μιας ιερατικής συμμωρίας, συνετελέσθη  συνοδικά στην ελλαδική εκκλησία το αδιανόητο της αναγνώρισης ως 15ης εκκλησιαστικής ορθόδοξης εκκλησίας αυτοκέφαλα, μιας συμμoρίας Ουκρανών επισκόπων πολλών άνομων κατηγοριών, είτε μαζί είτε χωριστά. Αν έγινε έτσι! Διότι κατά μετέπειτα έγγραφη δήλωση στα ΜΜΕ του Κυθήρων Σεραφείμ τον οποίο θεωρούμε αξιόπιστη πηγή, άλλα έγιναν στην Ιεραρχία της 12ης Οκτωβρίου 2019 κι άλλα μας ανακοίνωσαν εν πολλοίς επίσημα ότι έγιναν. Δίχως ψηφοφορία. Δίχως να ακουστούν οι περισσότεροι. Δίχως τους Κανόνες. Σε κάθε περίπτωση, αιδώς και κρίμα και ντροπή! Και κανείς τους δεν μιλά πλην ελαχίστων. Κι όσοι μίλησαν εκεί να έχουμε αμφιβολία ακόμη για τα λεγόμενά τους. Μείζον θέμα!
Σχισματικοί, αχειροτόνητοι, αυτοχειροτόνητοι, καθηρημένοι, ποινικοί εγκληματίες, κρυφοουνίτες, θαυμαστές ουνιτών, με γυναίκες και παιδιά, όχι όλοι σε όλα βέβαια αλλά τάχατες επίσκοποι, ήδη διχασμένοι και οι ίδιοι, και το σπουδαιότερο, ασύστολα αμετανόητοι, τους οποίους προ εικοσιπενταετίας το Φανάρι με την ίδια εκκλησιαστική αρχή όχι μόνο τους καταδίκαζε επίσημα αλλά και αναγνώριζε όπως ίσχυε ως αυτονόητη τη διοικητική ποιμαντική δικαιοδοσία από αιώνων στην Ουκρανία, της Μόσχας. Της οικουμενιστικής σήμερα αλλά αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση άλλοθι και δικαιολογία στο αδικαιολόγητο. Μέχρι προ ενός (1) έτους. Κατόπιν, ασύδοτη, παρανοϊκή και οργανωμένη αιφνιδιαστική ανατροπή και εισπήδηση σε ξένη δικαιοδοσία με απρόβλεπτες διχαστικές ακόμη και αιματηρές συνέπειες. Ο β΄ Κανών της εν Αντιοχεία Συνόδου «Ε δ φανεί τις τν πισκόπων,  πρεσβυτέρων,  διακόνων,  τις το κανόνος τος κοινωνήτοις κοινωνν, κα τοτον κοινώνητον εναι, ς ν συγχέοντα τν κανόνα τς κκλησίας» ούτε που τους απασχολεί!  Όχι γιατί καταγράφηκε τότε αλλά διότι έτσι είναι. Μεταπατερικοί γαρ και μέγιστοι θεολόγοι! Με τον καταλύτη να βρίσκεται στο «εναι» και όχι στο αυτονόητο «κοινώνητον». Για την ακριβή μετάφραση, τον χρόνο και την έγκλιση, σε φιλολόγους, όποιος επιθυμεί διερεύνηση.
Έκτοτε, κλίνοντας το γόνυ υπερατλαντικά, ανάγκασε δια πρεσβειών ικανότατου αμερικανού πρεσβευτή και όχι μόνο, την πλειοψηφία των επισκόπων να στηρίξουν μάλλον δια της αφωνίας τους το Φανάρι με μια προσχηματική και αντικανονική απόφαση της ΔΙΣ,  αναγνωρίζοντάς του το δικαίωμα στο να δίδει Αυτοκέφαλα άνευ όρων αλλά δεν αναγνώρισαν λέει τον τόμο της Αυτοκεφαλίας, λόγω του ότι προέρχεται από ανώτερη εκκλησιαστική αρχή η οποία έχει τάχα το δικαίωμα να μοιράζει ανεξέλεγκτα, Αυτοκέφαλα και μάλιστα δίχως αίτημα χορήγησης από τους πιστούς. Και έδωσε το δικαίωμα στον τάχα και Πάσης Ελλάδος να χειριστεί εν λευκώ το ζήτημα. Κι εκεί Πρωτείο. Για να συνεχιστεί στα επισκοπικά γραφεία. Αδιανόητα πράγματα για Ορθοδοξία! Άκουσον άκουσον! Γελοιότητα και ψευδοπαρηγορία για αφελείς προς εξηλιθίωση του ποιμνίου και ασύλληπτη διαστροφή εκκλησιολογίας προς ένα Παμπρώτο ανατολικό ορθόδοξο κέντρο στην Κωνσταντινούπολη που από μόνο του ως αυτοαποκαλούμενο Πρώτο, παύει να είναι ορθόδοξο. Ψυχοπαθολογική υστερία στην καλύτερη περίπτωση δηλώσεων και πράξεων μηνών, με ενδεχόμενο δόλο προδοσία στη χειρότερη, και οδυνηρή κατάληξη τα ακοινώνητα αρχιερατικά συλλείτουργα. Γι’ αυτό και παραπάνω ομιλούμε περί συμμωρίας ενώ για το ουκρανικό περί συμμορίας. Το δεύτερο, σημειολογικά για τους Ιεράρχες μας είναι πολύ βαρύ και δεν θέλουμε να το σκεφτόμαστε καν ότι υπάρχει.
 Τόση απάτη και τόσο άψογα στιλβωμένες προσόψεις για να εξυπηρετηθεί η ακόρεστη βουλιμία για εξουσία, στην πραγματικότητα αθεΐα, και να μηδενιστεί η αντίδραση του κλήρου, ο οποίος δεν φρόντισε εγκαίρως εις το σαραντάμηνο που προηγήθηκε να περιτειχιστεί  με ασφάλεια μέσα στην  Εκκλησία των Πατέρων του και να είναι ήδη αποστασιοποιημένος από την αναμενόμενη εξέλιξη. Ποιος παπάς θα τολμήσει τώρα να αντισταθεί; Κάποιοι που το τόλμησαν, κατασυκοφαντήθηκαν και διώκονται αλλά είναι πλέον ασφαλείς εκεί που είναι και οι τυχεροί της όλης υπόθεσης. Άλλωστε αν γίνονταν αυτό με κάποια μερική  πλειοψηφία, και κυρίως από Μονές και γεροντάδες και πεντέξι Μοναστήρια στο Άγιο Όρος, οι εξελίξεις δύσκολα θα προδιαγράφονταν με τον σημερινό τρόπο.
Και δυστυχώς έπεται ψευδοβορειομακεδονική αυτοκεφαλία. Ήδη άρχισαν οι παρασκηνιακές επαφές δίχως όχι καν τείχος αλλά ούτε περίγραμμα. Το Φανάρι αναγνωρίζει κανονικά ως Βόρεια Μακεδονία το ανθελληνικό μόρφωμα. Πώς θα αντισταθεί και σε Αυτοκέφαλο για αυτούς, το οποίο μάλλον κατά τα φαινόμενα και επιδιώκει;  Για όσους θεωρούν ότι Κολυμπάρι, Πρέσπες και Ουκρανικό είναι σχήματα ασύνδετα. Τέκνα τους, η αλλαγή προγραμμάτων σπουδών προς διαθρησκειακά Θρησκευτικά, η ψευδής Ιστορία, η διδασκαλία άχρωμης  Γλώσσας, τα έμφυλα προγράμματα που τρέχουν, τα σύμφωνα συμβίωσης ομοφύλων, η αλλαγή φύλου ανηλίκων, οι παρελάσεις αηδίας και η αναθεώρηση του Συντάγματος. Πριν από τις τυχόν αντιρρήσεις, ας δούμε κατάματα με ποιους παρακλάδους του ΠΣΕ συμπροσεύχονται επίσκοποι και Πατριάρχες του …γένους, ποιους αναγνωρίζουν ως αδελφές εκκλησίες, σε ποιους και ποιες αναγνωρίζουν  ιεροσύνη, πόση αντίδραση είχε στα παραπάνω η ελλαδική ιεραρχία. Ανύπαρκτη έως υποτονική. Οι περισσότερες …αδελφές τους εκκλησίες και τα μασονικά σωματεία, τα παραπάνω τα αποδέχονται ηδονικά. Δίχως όρια, δίχως τείχη, δίχως φραγμούς. Κατάντια! Οι αναγνωρίζοντες αυτούς ψευδοσυνοδικά από το 2016 να τους πούνε τώρα τι; Στη Μακεδονία των ανοικτών τειχών μέχρι τη Θεσσαλία και στην Ήπειρο μέχρι την Πρέβεζα να πούνε τι; Στην Ουκρανία θα σταματούσαν; Δραματική εξέλιξη, η μεταναστευτική επιχειρησιακή απόβαση από το Αιγαίο που …ανήκει στα ψάρια του ατείχιστα, κι εκεί δήθεν άοπλων αλλοθρήσκων που ζητούν …αγάπη, και με καταλύτη κάτι που ελάχιστοι μπόρεσαν να διακρίνουν: την παύση εργασιών από το 2015 στον τύμβο της Αμφίπολης εν όψει προαποφασισμένης συνθήκης. Ένας Αλέξανδρος που θα ξεφύτρωνε σε Μακεδονική ελληνική γη έστω και ως τέφρα θα αποτελούσε ανυπέρβλητο εμπόδιο και τείχος απροσπέλαστο.
Τα πρώτα, ξεκίνησαν προ της τεχνητής  οικονομικής κρίσεως του 2009, επί δήθεν φιλελεύθερων κυβερνήσεων με υπουργούς από Μπίλντεμεργκ και πέρα, οι οποίοι-ες απολάβουν σήμερα της ευαρέσκειας και εμπιστοσύνης όλων των κομματικών τους αρχηγών και αρχηγίσκων. Κυρίως με ευρωπαϊκές υψηλόμισθες θέσεις ως ανταλλάγματα. Πάλι ελάχιστοι αντιλαμβάνονταν, όταν προ ετών ομιλούσαμε για ολιστική εκλόγιμη διακομματική πρωθυπουργική μοναρχία όλων των προκατόχων. Οι άλλοι, έτρεχαν να στεγαστούν στα κόμματά τους ο καθένας, ορίζοντας πολιτικά τείχη εκεί που όλα ήταν ανοικτά και διαφανή και μόνο τα παραμορφωτικά έγχρωμα γυαλιά που τους πρόσφεραν έστηναν τάχα και τείχη εκεί που οι κερκόπορτες ήσαν διάπλατα ανοικτές, με πλήθος ρυπογόνων τοξικών ανθελληνικών όλμων  να εισέρχονται εκ δυσμών ανεξέλεγκτα. Θα επαναλάβουμε ότι το μόνο κλειστό τείχος την τελευταία πενταετία, δόλια παραμένει η περιμετρική κυκλική λίθινη περίμετρος του λόφου Καστά, και το κωνικό  πυραμοειδές κάθετο αντίγραφο αιγυπτιακό του βύθισμα, με κορυφαία  απόληξη που θα ανέτρεπε επώδυνες καταστάσεις,  απωθώντας πολλά δεινά. Το σχέδιο, πονηρότατο όσο  απλούστατο και εύκολο κι ο λαός σε καταναλωτική ύπνωση.
Ο Έλληνας μουσικοσυνθέτης του εικοστού αιώνα που σηματοδότησε μια ολόκληρη μουσική εποχή Μάνος Χατζηδάκης, και που  χαρακτηρίζεται από πολλούς ως εξαιρετική προσωπικότητα, καθόλου σεμνότυφη αλλά αληθινή και παρεξηγημένη, ο οποίος πάντα με τη λεγόμενη  εκκεντρικότητά του είχε την ικανότητα να λέει με παρρησία διαχρονικές αλήθειες έστω και εκκοσμικευμένες, σε μια χαρακτηριστική καταγεγραμμένη τηλεοπτική συνέντευξή του προ τριακονταετίας στον καλό Κύπριο δημοσιογράφο Κώστα Σερέζη, στο  κοινωνικής ανθρωπολογίας ερώτημα αν πιστεύει ότι μπορούν να υπάρξουν  τείχη (και τοίχοι) ανάμεσα στις διάφορες κοινωνικές ομάδες, απαντά κατά λέξη με τον μοναδικό του σκωπτικό αλλά ειλικρινή τρόπο ως εξής: «Είναι απαραίτητοι αυτοί οι τοίχοι διότι αν τυχόν καταργηθούν, είναι ψέμα. Να σας πω ένα παράδειγμα. Εσείς συνομιλείτε άνετα με τον κάθε άνθρωπο; Εσείς ως πρόσωπο, όχι σαν ιδιότητα. Σαν δημοσιογράφος. Σαν άνθρωπος, έχετε την άνεση να επικοινωνείτε με τον καθένα; Αυτό δεν είναι τείχος; Τι δημιουργεί το τείχος; Οι διαφορετικές εξελίξεις του κάθε ανθρώπου, οι οποίες πάντα υπάρχουν. Βέβαια δεν αισθάνομαι καμία διαφορά με κανέναν άνθρωπο ούτε βιολογική ούτε κοινωνική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επικοινωνώ, ότι μπορώ να επικοινωνήσω. Αν στον μπακάλη μου πάω να ψωνίσω και με εξυπηρετήσει κι εγώ είμαι καλός πελάτης του, είναι ένας τρόπος επαφής. Αν θελήσω όμως να συνομιλήσω και αυτός έχει αντίθετες απόψεις σε μια τοποθέτηση, π.χ. πολιτική, τι συνεννόηση θα κάνω; Και γιατί να έχω συνεννόηση; Λοιπόν, τα τείχη υπάρχουν. Απλούστατα, η κατάργηση του εγωισμού μας δημιουργεί τρόπους επαφής. Όχι επικοινωνίας. Επαφής. Η επικοινωνία είναι πολύ δύσκολη ιστορία».
Χαρακτηριστική η απάντηση. Μη θεολογική είναι αλήθεια, αλλά αλήθεια. Αλήθεια, το πρώτο τείχος δεν ήταν ο προστατευμένος για τον άνθρωπο Παράδεισος των πρωτοπλάστων που αν είχαν το σθένος να το κρατήσουν από την παραπλανητική πληροφόρηση και να υψώσουν ελεύθερα ανάστημα θα κέρδισαν δια Χάριτος την ύψωση σε Ουράνια Βασιλεία καθ’ ομοίωση με τον Κτίστη σύμφωνα με το Θείο σχέδιο; Την αθανασία και την ασφάλεια τα είχανε ήδη. Το ανθρώπινο γένος θα γλίτωνε από όλα τα δεινά. Όσοι δεν το αποδέχονται πράττουν το θανάσιμο λάθος της ζωή τους.
Τείχη και σύνορα δεν υπάρχουν στο φυσικό περιβάλλον; Στο ζωικό βασίλειο τα άλογα όντα δεν περιτειχίζουν το περιβάλλον τους; Μια απλή βόλτα με σκύλο αρκεί για να το αποδείξει. Μόνο συχνοουρία δεν έχει! Μέχρι και στην υδρόγειο σφαίρα τα έβαλαν. Με νοητούς παραλλήλους και μεσημβρινούς. Τόσο αναγκαία είναι. Στα έθνη; Πώς μετά από την πτώση μπορώ να αντιστέκομαι και να αγωνίζομαι χωρίς να παρακρατήσω τον φυσικό χώρο μου στον οποίο δια των ορθών κληροδοτημάτων των πατέρων μου λόγω τουλάχιστον μακράς εμπειρίας αιώνων διαβιώ εκεί; Για να μη βρεθώ όχι έξω από τόπους. Όλοι οι τόποι όπου μπορεί να επιβιώσει άνθρωπος κατάλληλοι είναι. Για να μη βρεθώ δια του υλικού και πνευματικού μου παραδοσιακού τρόπου έξω από το σωτηριολογικό διακύβευμα που ωθεί τον ασταθή πνευματικά και αδύναμο, όλους δηλαδή, στον θάνατο. Και δεν ομιλούμε για θάνατο βιολογικό. Αυτό ακριβώς δηλώνει το «υπέρ βωμών και εστιών» και το πολύ μεταγενέστερο «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία». Ξεκάθαρη περιχάραξη! Όσο για τους αντιρρησίες της κατάργησης των τειχών και της ριζοσπαστικής κατεδάφισης των ιερών λόγω προοδευτισμού κι εξευρωπαϊσμού, ας δοκίμαζαν π.χ. πρώτα να αμφισβητήσουν και να καταργήσουν τα τείχη στο Μπάκιγχαμ. Λίγοι που τα κατάφεραν να διεισδύσουν λίγο έλειψε να εξευτελίσουν τον βασιλικό τους θεσμό. Ή ας προσπαθήσουν να εισχωρήσουν σε μασονική στοά. Αστεία πράγματα!
Η έννοια του τείχους είναι παρεξηγημένη τόσο θεολογικά όσο και κοινωνικά, που μόνο και η απλή επίκλησή του επισύρει αντιρατσιστικά αισθήματα από την πλειοψηφία σήμερα, ακόμη και ποινικές ευθύνες. Μόνο στη περιτείχιση των οικημάτων μας με διπλοκλειδαριές και στην περίφραξη των οικοπέδων μας είμαστε συνεπείς. Αγωνίζεται για δεκαετίες η πολιτεία να καταρτίσει σοβαρό και αξιόπιστο Κτηματολόγιο. Η καθυστέρηση που παρατηρείται δεν οφείλεται καθόλου σε απόρριψη της κτητικής μας ιδιότητος αλλά στην απουσία εμπιστοσύνης στο κράτος που ο Έλληνας θεωρεί εξ ορισμού εχθρικό και αντίπαλο, και στο μπάχαλο της γραφειοκρατίας. Τείχος βάζει δηλαδή κι εκεί, που πιστεύει όχι εντελώς άδικα ότι η ατομική του ιδιοκτησία αν καταγραφεί ευρύτερα από το συμβολαιογραφικό του έγγραφο, θα κινδυνεύσει ή θα φορολογηθεί άδικα. Μόνο το τείχος που περικλείει την Εκκλησία του Χριστού ενοχλεί. Το μόνο που διασώζει από θανατικές επιδρομές. Γι’ αυτό ενοχλεί. Κι όποιος το υψώνει πιστός στις άσβηστες υποσχέσεις και δηλώσεις στο βάπτισμά του, να θεωρείται ακραίος. Ο πλήρης παραλογισμός!
Τείχη παντού λόγω ασυνεννοησίας. Κατανοητό κατά Χατζηδάκη.  Γκρέμισμα τειχών για επικοινωνία με τις πλάνες. Ακατανόητο για αγίους.  Πραγματικούς δηλαδή κατά την ορθή φύσιν ανθρώπους. Τείχη όμως κι εκεί που εμποδίζουν τη σωτηρία. Στην καρδιά. Τα μόνα που δεν χρειάζονται και με τα ψυχικά μπάζα που έχουν συσσωρευθεί μέσα από χιλιετίες προπατορικών αστοχιών λόγω σπέρματος Αδάμ και δικών μας μετέπειτα ενός βίου  ασύδοτου και αχαλίνωτου, να εμποδίζουν την όραση στο Φως το Αληθινό, τη λήψη στο Πνεύμα το Επουράνιον, για την ανεύρεση της Αληθούς Πίστεως. Της πέτρας πάνω στην οποίαν είπε ότι θα οικοδομήσει Εκείνος το θεραπευτήριο που λέγεται Εκκλησία. Κι εκεί λίθος. Δομικό στοιχείο του τείχους. Πόσο πιο καθαρά να μας το αποκάλυπτε;