ΣΧΟΛΙΟ: ΙΔΟΥ Η ΜΙΑ ΟΨΗ ΤΗΣ ΔΑΙΜΟΝΟ-ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ! ΕΝΑΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΙΠΕ: ΘΑΥΜΑΖΩ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ, ΤΗΝ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ! ΚΑΙ Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΘΕΛΟΝΤΑΣ ΝΑ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΣΧΕΣΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ: ΤΟΥΣ ΕΤΟΙΜΑΣΕ ΤΗΝ (ΑΙΩΝΙΑ) ΚΟΛΑΣΗ....
ΑΔΕΛΦΟΙ, ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΙΣΑΝΘΡΩΠΙΑΣ (ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ)...
ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΔΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΕΔΩ ΤΗΝ ΖΩΗ! ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΘΑ.... ΚΛΑΨΟΥΝ ΠΙΚΡΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΑΙΜΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΝΟΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ [ΙΣΩΣ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ Η ΗΜΕΡΑ ΕΚΕΙΝΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η "ΑΝΕΣΠΕΡΟΣ ΝΥΧΤΑ", ΔΗΛΑΔΗ Η ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ ].......
ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η "ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ" ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΖΥΓΟ
Επειδή οι μέρες πλησιάζουν ας θυμηθούμε κάποιες σκηνές "ΑΡΜΟΝΙΚΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ" μας με τούς Τούρκους, σύμφωνα πάντα με τούς παραχαράκτες τής Ιστορίας (που συνεχώς αποθρασύνονται).
Περιγράφει, λοιπόν, ξένος αυτόπτης μάρτυρας:
«Οι Τούρκοι σκότωσαν επιτόπου πολλούς Έλληνες ενώ άλλους τούς έδεσαν με σκοινιά και τούς έσερναν στα καλντερίμια, ώσπου οι σάρκες αποκολλήθηκαν από τα οστά και οι δύστυχοι βρήκαν φρικτό θάνατο».
«Το άλλο πρωί είδα πολλούς Έλληνες, άνδρες και γυναίκες, κρεμασμένους ανάποδα στα παράθυρά τους. Τα θύματα ακόμα σπαρταρούσαν, ενώ στα οπίσθια πολλών είχαν καρφώσει μαχαίρια και σπαθιά.
...Στο μεταξύ άλλοι Τούρκοι στερέωναν στο χώμα πολλές ΣΙΔΕΡΕΝΙΕΣ ΣΟΥΒΛΕΣ. Εκεί θα κάθιζαν τα θύματά τους για να παραδώσουν το πνεύμα σφαδάζοντας.
Οι σούβλες ήταν ογδόντα περίπου. Γύμνωσαν τους Έλληνες και τους κύκλωσαν με ξαθηκαρωμένα σπαθιά, μπροστά στις σούβλες. Κάθε τόσο τραβούσαν έναν Έλληνα κοντά στις πυρές και τον βασάνιζαν. Κάρφωναν τα αφτιά τους πάνω σε πάγκους, άδειαζαν με το φτυάρι κάρβουνα στο στόμα τους, που το άνοιγαν με ρόπαλα, ξεκολλούσαν με πυρωμένες τανάλιες κομμάτια από τις σάρκες τους».
Ο Στρέιτ περιγράφει κι άλλη τρομακτική σκηνή του μαρτυρίου:
"Δυο κακούργοι άρπαζαν έναν Έλληνα, ή μια Ελληνίδα, τούς ανασήκωναν ψηλά και τους κάθιζαν με δύναμη πάνω σε κοφτερό σιδηροπάλουκο, έτσι που η αιχμή περνώντας από τα σπλάχνα έφτανε στο στήθος.
Παλούκωσαν 44.
Ένα ουρλιαχτό θανατερής αγωνίας υψωνόταν ως τον ουρανό. Κρατούσε μια περίπου ώρα, έσβηνε και τα κεφάλια έγερναν στο πλάι»...
πηγή
