Περίοδος Δ΄ – Ἔτος ΛΣΤ΄
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2144
Φλώρινα – ἀριθμ. φύλλου 2144
Νέο πολιτικὸ ἔτος – Πρωτοχρονιὰ
Τρίτη 1 Ἰανουαρίου 2019 μεσάνυκτα
Του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιώτου
Τρίτη 1 Ἰανουαρίου 2019 μεσάνυκτα
Του Μητροπολιτου Φλωρινης π. Αυγουστινου Καντιώτου
(ἱ. ναὸς Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης Κυριακὴ
> Δευτέρα 31-12-1967 > 1-1-1968)
Ἀφοῦ λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε τὸ Μεσονυκτικό, κάλεσα κ᾽ ἐγὼ ἀπόψε τὸν πιστὸ λαό. Συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουμε τὸ Θεό, ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ φτάσουμε στὸ τέλος τοῦ ἔτους –αὐτὴ εἶνε ἡ τελευταία νύχτα–, καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουμε γιὰ τὸν καινούργιο χρόνο, ποὺ ἀνατέλλει στὸν ὁρίζοντα τῆς ἀνθρωπότητος.
Εἶπαν μερικοί, ὅτι τὴν τελευταία αὐτὴ νύχτα τοῦ ἔτους καὶ τῆς εἰσόδου στὴν Πρωτοχρονιά, τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἄλλοι στὰ σπίτια καὶ στὰ κέντρα στρώνονται στὸ χαρτοπαίγνιο, διασκεδάζουν, τραγουδοῦν, χορεύουν, τρῶνε, πίνουν καὶ μεθοῦν, δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ μαζευτῇ κόσμος στὴν ἐκκλησία γιὰ προσευχή. Κάποιος μοῦ εἶπε· –Δέσποτα, τί εἶν᾽ αὐτὸ ποὺ ἔκανες; οὔτε πέντε ἄνθρωποι δὲν θὰ ἔρθουν· εἶνε ζήτημα ἂν θὰ ἔρθουν καὶ παπᾶδες…
Χαίρομαι λοιπὸν ἀπόψε, ποὺ βλέπω, ὅτι ὁ ναὸς εἶνε γεμάτος ἀπὸ ἐκκλησίασμα. Αὐτὸ μὲ συγκινεῖ· ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ πιστὸς λαὸς παραπάνω ἀπὸ τὰ χαρτοπαίγνια, τοὺς χορούς, τὰ τραγούδια καὶ ὅλες τὶς διασκεδάσεις, παραπάνω ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ζωή, ὁ λαὸς αὐτὸς μέσα στὰ βάθη τῆς καρδίας του ἔχει τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πιστεύει στὸν Κύριο.
Προσευχη του μεσονυκτιου
Ἀγαπητοί μου, ὅσοι τὴν ὥρα αὐτὴ τοῦ μεσονυκτίου, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, μοναχοὶ καὶ μοναχές, ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά, ὅλοι ὅσοι ἀγρυπνεῖτε μέσα στὸν ἱερὸ αὐτὸ ναό·
- ※ «Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν», εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός (Ματθ. 26,41. Μᾶρκ. 14,38).
※ «Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε», παραγγέλλει ὁ κορυφαῖος τῶν ἀποστόλων, ὁ ἀπόστολος Παῦλος (Α΄ Θεσ. 5,17).
※ «Μνημονευτέον Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον», λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός (Ἑ.Π. Migne 36,16Β).
Σύμφωνα μὲ τὰ λόγια τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὴ θεόπνευστη παραγγελία τοῦ ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν, καὶ σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τῶν ἁγίων πατέρων, ἡ προσευχὴ εἶνε ἀναγκαιότατο πρᾶγμα στὴ ζωὴ τοῦ πιστοῦ ἀνθρώπου, τοῦ Χριστιανοῦ. Εἶνε ἀναγκαῖο παραπάνω κι ἀπ᾽ τὴν ἀναπνοή, λέει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Ναζιανζηνός.
Ἂν ὑποτεθῇ ὅτι σοῦ ἔλεγαν νὰ διαλέξῃς τί προτιμᾷς ἀνάμεσα στὰ δύο, τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ ἢ τὴν ἀναπνοή σου, προτιμότερο, λέει, εἶνε νὰ κρατήσῃς τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ παρὰ νὰ δώσῃς στὰ πνευμόνια σου ἀνάσα. Ὅπως ἡ ἀναπνοὴ δὲν σταματάει, ἔτσι κι ἀκόμη πιὸ πολὺ νὰ μὴ διακόπτεται ἡ προσευχή.
Ἡ προσευχή, λένε οἱ πατέρες, εἶνε ἡ ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς. Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει καθαρὸ ἀέρα ν᾽ ἀναπνεύσῃ ἀσφυκτιᾷ – πνίγεται, ἔτσι καὶ αὐτὸς ποὺ μένει χωρὶς προσευχὴ παθαίνει πνιγμονή, περιέρχεται σὲ κατάστασι πνευματικῆς ἀσφυξίας.
Ἂν ὑποτεθῇ ὅτι σοῦ ἔλεγαν νὰ διαλέξῃς τί προτιμᾷς ἀνάμεσα στὰ δύο, τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ ἢ τὴν ἀναπνοή σου, προτιμότερο, λέει, εἶνε νὰ κρατήσῃς τὴ μνήμη τοῦ Θεοῦ παρὰ νὰ δώσῃς στὰ πνευμόνια σου ἀνάσα. Ὅπως ἡ ἀναπνοὴ δὲν σταματάει, ἔτσι κι ἀκόμη πιὸ πολὺ νὰ μὴ διακόπτεται ἡ προσευχή.
Ἡ προσευχή, λένε οἱ πατέρες, εἶνε ἡ ἀναπνοὴ τῆς ψυχῆς. Ὅπως ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει καθαρὸ ἀέρα ν᾽ ἀναπνεύσῃ ἀσφυκτιᾷ – πνίγεται, ἔτσι καὶ αὐτὸς ποὺ μένει χωρὶς προσευχὴ παθαίνει πνιγμονή, περιέρχεται σὲ κατάστασι πνευματικῆς ἀσφυξίας.
Τὰ δέντρα καὶ τὰ φυτά, λένε οἱ φυσικοί, τὴ νύχτα ἀποβάλλουν τὸ ἀνθρακικὸ ὀξύ, βγάζουν τὸ φαρμάκι ποὺ ἔχει μαζευτῆ μέσα τους ὅλη τὴν ἡμέρα. Ὅσο ὠφέλιμα καὶ εὐχάριστα εἶνε τὴν ἡμέρα, γιατὶ ἀνανεώνουν τὴν ἀτμόσφαιρα καὶ τὴν πλουτίζουν σὲ ὀξυγόνο, τόσο ἐπικίνδυνα γίνονται τὴ νύχτα· γιατὶ τὴ νύχτα κάνουν τὴν ἀντίθετη λειτουργία, ἐκλύουν ἀνθρακικὸ ὀξὺ καὶ προσλαμβάνουν ὀξυγόνο. Γι᾽ αὐτὸ οἱ γιατροὶ συνιστοῦν, ὅταν κοιμᾶστε τὴ νύχτα, μέσα στὸ δωμάτιό σας νὰ μὴν ἔχετε λουλούδια· στὸν κλειστὸ χῶρο ἡ ἀτμόσφαιρα δηλητηριάζεται ἀπὸ τὸ ἀνθρακικὸ ὀξύ, ποὺ βγάζουν τὰ λουλούδια, καὶ τὸ ὀξυγόνο ἐλαττώνεται· στὴν ἀνοιχτὴ φύσι ὁ κίνδυνος αὐτὸς δὲν ὑπάρχει, διότι τὰ δέντρα στὰ δάση ἀποβάλλουν μὲν τὴ νύχτα τὸ ἀνθρακικὸ ὀξύ, πού ᾽νε δηλητήριο, τὴν ἡμέρα ὅμως προσφέρουν περισσότερο ὀξυγόνο, καὶ ἔτσι γίνεται ἀνανέωσις τῆς ἀτμοσφαίρας.
Ἔχοντας τώρα ὑπ᾽ ὄψιν του αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει ὅτι, ὅπως τὰ δέντρα τὴ νύχτα βγάζουν τὸ ἀνθρακικὸ ὀξὺ καὶ ῥουφοῦν μὲ τὰ φύλλα τους ὀξυγόνο, ἔτσι καὶ ὁ Χριστιανὸς τὴ νύχτα μὲ τὴν προσευχὴ ἀποβάλλει τὸ φαρμάκι τῆς ἁμαρτίας, τὸ ὁποῖο ἀναπνέει ὅλη τὴ μέρα, καὶ εἰσπνέει τὸ ὀξυγόνο τοῦ οὐρανοῦ, τὴν θεία χάρι.
Ἔχοντας τώρα ὑπ᾽ ὄψιν του αὐτὸ καὶ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος λέει ὅτι, ὅπως τὰ δέντρα τὴ νύχτα βγάζουν τὸ ἀνθρακικὸ ὀξὺ καὶ ῥουφοῦν μὲ τὰ φύλλα τους ὀξυγόνο, ἔτσι καὶ ὁ Χριστιανὸς τὴ νύχτα μὲ τὴν προσευχὴ ἀποβάλλει τὸ φαρμάκι τῆς ἁμαρτίας, τὸ ὁποῖο ἀναπνέει ὅλη τὴ μέρα, καὶ εἰσπνέει τὸ ὀξυγόνο τοῦ οὐρανοῦ, τὴν θεία χάρι.
* * *
Ἐπειδὴ ἡ προσευχὴ εἶνε ἀναγκαία, γι᾽ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία μας ἔχει ὁρίσει ὄχι μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα (τὴν Κυριακή) οὔτε μιὰ φορὰ τὴν ἡμέρα, ἀλλὰ περισσότερες φορὲς μέσα στὸ εἰκοσιτετράωρο, σὲ τακτὲς ὧρες, ὁ Χριστιανὸς νὰ προσεύχεται. Ἔχει μάλιστα ἕνα ὡραιότατο λειτουργικὸ βιβλίο, ποὺ λέγεται Ὡρολόγιον, στὸ ὁποῖο ὑπάρχουν οἱ διάφορες προσευχές· πρωί, μεσημέρι, ἀπόγευμα μετὰ τὴ δύσι τοῦ ἡλίου, βράδυ, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὰ μεσάνυχτα. Ἂν ἀνοίξετε τὸ βιβλίο αὐτό, θὰ δῆτε ὅτι ἐκεῖ ὑπάρχει καὶ μία ἀκολουθία ποὺ λέγεται Μεσονυκτικόν. Αὐτὴν διαβάσαμε ἀπόψε· στὰ μοναστήρια τὴ διαβάζουν πάντοτε.
Στὴν ἀρχαία ἐποχὴ ὑπῆρχε συνήθεια, οἱ πιστοὶ νὰ σηκώνωνται ἀπὸ τὰ κρεβάτια τὰ μεσάνυχτα, νὰ γονατίζουν καὶ νὰ προσεύχωνται ὅλοι μέσ᾽ στὸ σπίτι. Γιατί; Ὑπάρχει μιὰ ἰδέα μεγαλειώδης, ὅτι τὴ νύχτα, ὅταν τὸ ρολόι χτυπάῃ δώδεκα, ὅλη ἡ φύσις (ὁ ἥλιος, τὸ φεγγάρι, τὰ ἄστρα, τὰ πλανητικὰ συστήματα, οἱ κομῆτες, οἱ γαλαξίες, ὅ,τι ὑπάρχει στὸ σύμπαν), ὅλες οἱ οὐράνιες σφαῖρες ποὺ στροβιλίζονται στὸ ἄπειρο –εἶνε μιὰ ἰδέα πατερική–, ὅτι ὅλα σταματοῦν. Ἐνῷ τρέχουν μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα, σταματοῦν γιὰ ἕνα λεπτό, καὶ τρόπον τινὰ συμμετέχουν καὶ αὐτὰ στὸ καθῆκον τῆς προσευχῆς, προσεύχονται καὶ ὑμνοῦν μὲ τὸ δικό τους τρόπο τὸν Κύριο. «Αἰνεῖτε αὐτὸν ἥλιος καὶ σελήνη, αἰνεῖτε αὐτὸν πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φῶς…, οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν…» (Ψαλμ. 148,3-4).
Μέσα στὴν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ λέγεται καὶ τὸ ὡραιότατο ἐκεῖνο τροπάριο, ποὺ ταιριάζει τὴν ὥραν αὐτή· «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός· καὶ μακάριος ὁ δοῦλος ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δὲ πάλιν ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν, ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μὴ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, ὁ Θεὸς ἡμῶν· διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς».
Ἀφοῦ λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε τὸ Μεσονυκτικό, κάλεσα κ᾽ ἐγὼ ἀπόψε τὸν πιστὸ λαό. Συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουμε τὸ Θεό, ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ φτάσουμε στὸ τέλος τοῦ ἔτους –αὐτὴ εἶνε ἡ τελευταία νύχτα–, καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουμε γιὰ τὸν καινούργιο χρόνο, ποὺ ἀνατέλλει στὸν ὁρίζοντα τῆς ἀνθρωπότητος.
Εἶπαν μερικοί, ὅτι τὴν τελευταία αὐτὴ νύχτα τοῦ ἔτους καὶ τῆς εἰσόδου στὴν Πρωτοχρονιά, τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἄλλοι στὰ σπίτια καὶ στὰ κέντρα στρώνονται στὸ χαρτοπαίγνιο, διασκεδάζουν, τραγουδοῦν, χορεύουν, τρῶνε, πίνουν καὶ μεθοῦν, δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ μαζευτῇ κόσμος στὴν ἐκκλησία γιὰ προσευχή. Κάποιος μοῦ εἶπε· –Δέσποτα, τί εἶν᾽ αὐτὸ ποὺ ἔκανες; οὔτε πέντε ἄνθρωποι δὲν θὰ ἔρθουν· εἶνε ζήτημα ἂν θὰ ἔρθουν καὶ παπᾶδες…Χαίρομαι λοιπὸν ἀπόψε, ποὺ βλέπω, ὅτι ὁ ναὸς εἶνε γεμάτος ἀπὸ ἐκκλησίασμα. Αὐτὸ μὲ συγκινεῖ· ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ πιστὸς λαὸς παραπάνω ἀπὸ τὰ χαρτοπαίγνια, τοὺς χορούς, τὰ τραγούδια καὶ ὅλες τὶς διασκεδάσεις, παραπάνω ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ζωή, ὁ λαὸς αὐτὸς μέσα στὰ βάθη τῆς καρδίας του ἔχει τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πιστεύει στὸν Κύριο. Ὅπως στὸ Ἅγιο Ὄρος τὴ νύχτα χτυπᾶνε τὰ σήμαντρα καὶ οἱ μοναχοὶ μαζεύονται γιὰ προσευχή, ἔτσι κ᾽ ἐσεῖς ἀπόψε ἀφήσατε τὰ σπίτια σας καὶ ἤρθατε ἐδῶ στὴν ἐκκλησία δείχνοντας τὴν ἀγάπη σας στὸ Θεό.
Ἐὰν ἔχετε προθυμία καὶ ζῆλο, μπορεῖ νὰ ξανακάνουμε παρόμοια νυκτερικὴ προσευχή. Καὶ ἂν σᾶς φωνάξω κάποια ἄλλη φορά, νὰ δώσετε πάλι τὸ παρὼν ὅλοι ὅπως ἀπόψε. Ἂς χορεύουν οἱ ἄλλοι, ἂς διασκεδάζουν οἱ ἄλλοι, ἂς γλεντοῦν οἱ ἄλλοι, ἂς ὀργιάζουν οἱ ἄλλοι· ἐμεῖς θὰ ἀποδείξουμε, ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο ὁ λαὸς τοῦ χοροῦ καὶ ὁ λαὸς τῶν διασκεδάσεων, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἕνας ἄλλος λαός, λαὸς ποὺ πιστεύει στὸ Χριστό, λαὸς ποὺ τηρεῖ τὶς ἱερὲς παραδόσεις, λαὸς ποὺ ἀκολουθεῖ τοὺς ποιμένες του.
Θὰ σᾶς καλέσω πάλι σὲ νυκτερινὴ προσευχὴ ὅταν πλησιάσουν οἱ ἀπόκριες, γιὰ νὰ τελέσουμε τότε ὄχι ἁπλῶς τὸ Μεσονυκτικό, ποὺ διαρκεῖ λίγη ὥρα, ἀλλὰ νὰ τελέσουμε κανονικὴ Ἀγρυπνία, ἀπὸ τὶς 10 τὸ βράδυ μέχρι τὶς πρωινὲς ὧρες. Τὴν ὥρα ποὺ ἄλλοι θὰ ξενυχτοῦν σὲ κέντρα διασκεδάσεως, τὴν ὥρα ποὺ ἄλλοι θὰ βρίσκωνται σὲ χοροδιδασκαλεῖα, ἐμεῖς νὰ καθίσωμε ἐδῶ μέσα στὴν ἐκκλησία μέχρι τὶς πρωινὲς ὧρες, γιὰ νὰ δοξάζουμε, νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό.
Στὴν ἀρχαία ἐποχὴ ὑπῆρχε συνήθεια, οἱ πιστοὶ νὰ σηκώνωνται ἀπὸ τὰ κρεβάτια τὰ μεσάνυχτα, νὰ γονατίζουν καὶ νὰ προσεύχωνται ὅλοι μέσ᾽ στὸ σπίτι. Γιατί; Ὑπάρχει μιὰ ἰδέα μεγαλειώδης, ὅτι τὴ νύχτα, ὅταν τὸ ρολόι χτυπάῃ δώδεκα, ὅλη ἡ φύσις (ὁ ἥλιος, τὸ φεγγάρι, τὰ ἄστρα, τὰ πλανητικὰ συστήματα, οἱ κομῆτες, οἱ γαλαξίες, ὅ,τι ὑπάρχει στὸ σύμπαν), ὅλες οἱ οὐράνιες σφαῖρες ποὺ στροβιλίζονται στὸ ἄπειρο –εἶνε μιὰ ἰδέα πατερική–, ὅτι ὅλα σταματοῦν. Ἐνῷ τρέχουν μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα, σταματοῦν γιὰ ἕνα λεπτό, καὶ τρόπον τινὰ συμμετέχουν καὶ αὐτὰ στὸ καθῆκον τῆς προσευχῆς, προσεύχονται καὶ ὑμνοῦν μὲ τὸ δικό τους τρόπο τὸν Κύριο. «Αἰνεῖτε αὐτὸν ἥλιος καὶ σελήνη, αἰνεῖτε αὐτὸν πάντα τὰ ἄστρα καὶ τὸ φῶς…, οἱ οὐρανοὶ τῶν οὐρανῶν…» (Ψαλμ. 148,3-4).
Μέσα στὴν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ λέγεται καὶ τὸ ὡραιότατο ἐκεῖνο τροπάριο, ποὺ ταιριάζει τὴν ὥραν αὐτή· «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός· καὶ μακάριος ὁ δοῦλος ὃν εὑρήσει γρηγοροῦντα· ἀνάξιος δὲ πάλιν ὃν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν, ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μὴ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς καὶ τῆς βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ, ὁ Θεὸς ἡμῶν· διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς».
Ἀφοῦ λοιπὸν ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε τὸ Μεσονυκτικό, κάλεσα κ᾽ ἐγὼ ἀπόψε τὸν πιστὸ λαό. Συγκεντρωθήκαμε ἐδῶ στὴν ἐκκλησία, γιὰ νὰ εὐχαριστήσουμε τὸ Θεό, ποὺ μᾶς ἀξίωσε νὰ φτάσουμε στὸ τέλος τοῦ ἔτους –αὐτὴ εἶνε ἡ τελευταία νύχτα–, καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουμε γιὰ τὸν καινούργιο χρόνο, ποὺ ἀνατέλλει στὸν ὁρίζοντα τῆς ἀνθρωπότητος.
Εἶπαν μερικοί, ὅτι τὴν τελευταία αὐτὴ νύχτα τοῦ ἔτους καὶ τῆς εἰσόδου στὴν Πρωτοχρονιά, τὴν ὥρα ποὺ οἱ ἄλλοι στὰ σπίτια καὶ στὰ κέντρα στρώνονται στὸ χαρτοπαίγνιο, διασκεδάζουν, τραγουδοῦν, χορεύουν, τρῶνε, πίνουν καὶ μεθοῦν, δὲν εἶνε δυνατὸν νὰ μαζευτῇ κόσμος στὴν ἐκκλησία γιὰ προσευχή. Κάποιος μοῦ εἶπε· –Δέσποτα, τί εἶν᾽ αὐτὸ ποὺ ἔκανες; οὔτε πέντε ἄνθρωποι δὲν θὰ ἔρθουν· εἶνε ζήτημα ἂν θὰ ἔρθουν καὶ παπᾶδες…Χαίρομαι λοιπὸν ἀπόψε, ποὺ βλέπω, ὅτι ὁ ναὸς εἶνε γεμάτος ἀπὸ ἐκκλησίασμα. Αὐτὸ μὲ συγκινεῖ· ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ πιστὸς λαὸς παραπάνω ἀπὸ τὰ χαρτοπαίγνια, τοὺς χορούς, τὰ τραγούδια καὶ ὅλες τὶς διασκεδάσεις, παραπάνω ἀπὸ τὴν κοσμικὴ ζωή, ὁ λαὸς αὐτὸς μέσα στὰ βάθη τῆς καρδίας του ἔχει τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, πιστεύει στὸν Κύριο. Ὅπως στὸ Ἅγιο Ὄρος τὴ νύχτα χτυπᾶνε τὰ σήμαντρα καὶ οἱ μοναχοὶ μαζεύονται γιὰ προσευχή, ἔτσι κ᾽ ἐσεῖς ἀπόψε ἀφήσατε τὰ σπίτια σας καὶ ἤρθατε ἐδῶ στὴν ἐκκλησία δείχνοντας τὴν ἀγάπη σας στὸ Θεό.
Ἐὰν ἔχετε προθυμία καὶ ζῆλο, μπορεῖ νὰ ξανακάνουμε παρόμοια νυκτερικὴ προσευχή. Καὶ ἂν σᾶς φωνάξω κάποια ἄλλη φορά, νὰ δώσετε πάλι τὸ παρὼν ὅλοι ὅπως ἀπόψε. Ἂς χορεύουν οἱ ἄλλοι, ἂς διασκεδάζουν οἱ ἄλλοι, ἂς γλεντοῦν οἱ ἄλλοι, ἂς ὀργιάζουν οἱ ἄλλοι· ἐμεῖς θὰ ἀποδείξουμε, ὅτι δὲν ὑπάρχει μόνο ὁ λαὸς τοῦ χοροῦ καὶ ὁ λαὸς τῶν διασκεδάσεων, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ ἕνας ἄλλος λαός, λαὸς ποὺ πιστεύει στὸ Χριστό, λαὸς ποὺ τηρεῖ τὶς ἱερὲς παραδόσεις, λαὸς ποὺ ἀκολουθεῖ τοὺς ποιμένες του.
Θὰ σᾶς καλέσω πάλι σὲ νυκτερινὴ προσευχὴ ὅταν πλησιάσουν οἱ ἀπόκριες, γιὰ νὰ τελέσουμε τότε ὄχι ἁπλῶς τὸ Μεσονυκτικό, ποὺ διαρκεῖ λίγη ὥρα, ἀλλὰ νὰ τελέσουμε κανονικὴ Ἀγρυπνία, ἀπὸ τὶς 10 τὸ βράδυ μέχρι τὶς πρωινὲς ὧρες. Τὴν ὥρα ποὺ ἄλλοι θὰ ξενυχτοῦν σὲ κέντρα διασκεδάσεως, τὴν ὥρα ποὺ ἄλλοι θὰ βρίσκωνται σὲ χοροδιδασκαλεῖα, ἐμεῖς νὰ καθίσωμε ἐδῶ μέσα στὴν ἐκκλησία μέχρι τὶς πρωινὲς ὧρες, γιὰ νὰ δοξάζουμε, νὰ εὐχαριστοῦμε καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸ Θεό.
* * *
Δίνω λοιπὸν τὴν εὐλογία μου σὲ ὅλον αὐτὸ τὸ λαό, ὁ ὁποῖος ἀπόψε βρίσκεται ἐν κατανύξει μέσα στὴν ἐκκλησία. Εὐλογῶ τὶς οἰκογένειες τῶν πιστῶν Χριστιανῶν, τοὺς ἄντρες τὶς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά, εὐλογῶ τὰ τίμια ἔργα σας· εὐλογῶ τὰ σπίτια καὶ τὰ νοικοκυριά σας, τὴν πόλι καὶ τὴν ἐπαρχία μας ὅλη, καὶ αὐτοὺς ἀκόμα ποὺ ἀπὸ ἄγνοια μένουν μακριὰ ἀπὸ τὸν ἐκκλησιασμὸ καὶ τὰ μυστήρια.
Εὔχομαι ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐπικρατήσῃ παντοῦ σὲ ὅλο τὸν κόσμο· καὶ νὰ δώσῃ ὁ Θεός, ὥστε καὶ τὸ νέο ἔτος νὰ ἔλθῃ μὲ ὑγεία, χαρὰ καὶ εὐλογία, μὲ ἀρετὴ καὶ δικαιοσύνη, καὶ ἔτσι νὰ τιμοῦμε πάντα τὶς ἑορτὲς τοῦ Θεοῦ.
«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου Πνεύματος» νὰ εἶνε μαζὶ μὲ ὅλους σας (θ. Λειτ.).
Ἀπόψε στὸ σπίτι, σᾶς παρακαλῶ, μὴν πιάσῃ κανεὶς χαρτιὰ στὰ χέρια του. Μετὰ τὴν ἀκολουθία αὐτὴ σᾶς παρακαλῶ μὴν ἀρχίσετε χοροὺς καὶ διασκεδάσεις. Ἡ γλῶσσα σας νὰ γίνῃ μιὰ κιθάρα καὶ νὰ ὑμνῇ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὑπὸ τὶς προϋποθέσεις αὐτὲς πιστεύω, ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θά ᾽νε πάντα μαζί σας. Ὁ Θεὸς μαζί σας, ἀγαπητά μου πνευματικὰ τέκνα.
Εὔχομαι ἡ εἰρήνη τοῦ Χριστοῦ νὰ ἐπικρατήσῃ παντοῦ σὲ ὅλο τὸν κόσμο· καὶ νὰ δώσῃ ὁ Θεός, ὥστε καὶ τὸ νέο ἔτος νὰ ἔλθῃ μὲ ὑγεία, χαρὰ καὶ εὐλογία, μὲ ἀρετὴ καὶ δικαιοσύνη, καὶ ἔτσι νὰ τιμοῦμε πάντα τὶς ἑορτὲς τοῦ Θεοῦ.
«Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός, καὶ ἡ κοινωνία τοῦ ἁγίου Πνεύματος» νὰ εἶνε μαζὶ μὲ ὅλους σας (θ. Λειτ.).
Ἀπόψε στὸ σπίτι, σᾶς παρακαλῶ, μὴν πιάσῃ κανεὶς χαρτιὰ στὰ χέρια του. Μετὰ τὴν ἀκολουθία αὐτὴ σᾶς παρακαλῶ μὴν ἀρχίσετε χοροὺς καὶ διασκεδάσεις. Ἡ γλῶσσα σας νὰ γίνῃ μιὰ κιθάρα καὶ νὰ ὑμνῇ τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὑπὸ τὶς προϋποθέσεις αὐτὲς πιστεύω, ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ θά ᾽νε πάντα μαζί σας. Ὁ Θεὸς μαζί σας, ἀγαπητά μου πνευματικὰ τέκνα.
(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
(ἱ. ναὸς Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης Κυριακὴ > Δευτέρα 31-12-1967 > 1-1-1968)
