Ο Οικουμενισμός των «ποιμένων» και η αποστασία των «προβάτων»!
Θέμα: Ο "Φόνος" στην νέα εποχή της μακροφωτογραφίας! Η θέση και ο ρόλος των απλών ιερέων και των λαϊκών ιατρών εν τη Εκκλησία!
«Ο δε Ιησούς αφείς φωνήν μεγάλην εξέπνευσεν και το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δυο απ’ άνωθεν έως κάτω» (Μαρ 15, 36-37)
Αδελφοί, διαβάζοντας διάφορα μυστήρια άρθρα για τις εκτρώσεις και βλέποντας από την μια φρικτές φωτογραφίες διαμελισμένων ή καλύτερα κομματιασμένων εμβρύων αλλά και από την άλλη εκπληκτικών εικόνων από τη ζωή αυτών εντός της μητρικής κοιλίας τρομάζουμε για το μέγεθος της αποστασίας των ημερών μας! Εάν στο άλμπουμ των «φόνων» προσθέσουμε κι εκείνες των δήθεν «εγκεφαλικά νεκρών» και μαζί τις μυστηριώδεις «θεολογικές» εικόνες των ποιμένων μας που μοιάζουν με λύκους και μοιράζουν τα κομμάτια του «σώματός των;» δωρεάν, ή αρπάζουν οι ίδιοι τα «κομμάτια» άλλων "νεκρών σωμάτων ή εκκλησιών", τότε, τότε ο περί αποστασίας - αμαρτίας λόγος σταματά εδώ! Ο φόνος ανυπεράσπιστων ανθρώπων, εμβρύων και γερόντων, όχι από θυμό αλλά με σκοπό το χρήμα, ξηραίνει παραχρήμα κάθε νόημα υγιούς ζωής αλλά και ελπίδα μετανοίας (ενν. των αγαπολόγων, κάθε τύπου και είδους)!
Το σώμα του ανθρώπου καθίσταται έτσι «προϊόν» και «χρήμα»! Θεωρείται πλέον το ανθρώπινο σώμα ως άλλο δέντρο απ’ το οποίο δυνάμεθα να συλλέγουμε δήθεν «γλυκούς» καρπούς προς σωτηρία πασχόντων αδελφών μας! Απίστευτο και αληθινά ένα από τα έσχατα σημεία του καιρού μας! Από την εορτή της Σκηνοπηγίας (που λέγεται ότι οι Πατέρες ημών καταδίκασαν «ως αιρετική;») όπου ο λαός του Ισραήλ γιόρταζε τη λήξη της συγκομιδής των προϊόντων της γης φτάσαμε πού; Αλήθεια πού; Ακούστε: Φτάσαμε σε σημείο, πολιτεία και Εκκλησία να εορτάζουν την αυτή ημέρα (ενν. την 1η Νοεμβρίου ή κατά το εκκλησιαστικόν έθος, την 1η Κυριακή του Νοέμβρη) τη «Συγκομιδή» οργάνων! Φανερά και χωρίς ντροπή οι ίδιοι οι ιατροί έτσι ονομάζουν την αφαίρεση οργάνων από δήθεν «εγκεφαλικά νεκρούς» ή «πτωματικούς δότες»: Συγκομιδή! Όφις, αλίμονό σας!
Ο προφήτης Δαυίδ από 3000 χρόνια πριν τους τα ψέλνει θαυμάσια στο στίχο 11 του 87ου Ψαλμού: «μὴ τοῖς νεκροῖς ποιήσεις θαυμάσια; ἢ ἰατροὶ ἀναστήσουσι, καὶ ἐξομολογήσονταί σοι;» (Ψαλ. 87,11), δηλαδή, "(Βοήθησέ με, Κύριε, πριν ή αποθάνω.) Μήπως, τάχα, και θα δείξεις τα θαυμαστά σου έργα στους νεκρούς, και εις εμέ όταν αποθάνω; Ή μήπως οι ιατροί ημπορούν να αναστήσουν τους νεκρούς, διά να σε δοξολογήσουν;"… Αλήθεια πώς μας ανέχεται ο Κύριος;
Αλήθεια, πώς μας ανέχεται ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, και εννοώ εμάς του Ορθοδόξους! Πού Πίστη, και για ποια Πιστή μετά να αγωνιστούμε εμείς οι συμβιβασμένοι άνευροι και «εγκεφαλικώς νεκροί» Χριστιανοί, όταν σιωπούμε εμπρός σε ένα τόσο φανερό και μακράν φοβερό έγκλημα; Αν ο ποταμός Ιόρ ενωμένος με τον Δαν συνθέτουν τον Ιορδάνη ποταμό, τα νερά του οποίου χύνονταν στη «νεκρά θάλασσα» (έως τη στιγμή της Βαπτίσεως του Κυρίου), τα ποτάμια αίματος των εκτρώσεων και αυτών των «πτωματικών δοτών»! πώς γίνεται να μας αφήνουν αδιάφορους (και μαζί οι σιωπηλές κραυγές τους) όταν αυτά τα δύο, μαζί με την ονομαζόμενη ευθανασία, συνθέτουν το Ένα και Νο1 νομικό πρόβλημα ανθρωποκτονίας εις βάρος ανυπεράσπιστων ανθρώπων είτε εμβρύων είτε παιδιών είτε νέων είτε ενηλίκων είτε γερόντων, που πάσχουν από «ανίατες» για το μπόι τους ψυχικές και σωματικές ασθένειες;
Αλήθεια. πώς μας ανέχεται ο Κύριος, και εννοώ εμάς του σιωπούντας Ορθοδόξους, αρχιερείς και ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς που αρνούμαστε: το Θαύμα και την Αιτία του, τον σκοπό της Πίστεως που είναι η Αγιότης και μαζί τα άφθαρτα θαυματουργά λείψανά τους, τη δύναμη της προσευχής και μαζί την μεσιτεία τους, την παρουσία των αγίων στη ζωή μας και μαζί την ελπίδα της δικής Του Δευτέρας Παρουσίας; Και πώς γίνεται εμείς οι «άντρες Ορθόδοξοι» ως υιοί του φωτός να κλείνουμε μαζί με το στόμα μας που είναι Στόμα Του και το Φως Του που είναι η Αγία Γραφή και μαζί η διδασκαλία των Αγίων Του; που και φωτίζει την τριπλή υπόθεση αυτή αλλά και που ως φωτιά Αγία καταστρέφει την κακία του φόνου και καθαρίζει την εν Χριστώ συνείδησή μας από το αίμα αυτών;
Αδελφοί, η Αγία Γραφή που εξ αρχής φανερώνει (απ' τη ζωή του Θεανθρώπου) τη στιγμή της Σύλληψή Του στην κοιλία της Θεοτόκου Μαρίας, δεν φωτογραφίζει την εικόνα της "εξ άκρας σύλληψής Του" (της ταπεινής δόξας Του), αλλά και δεν δειγματίζει την ταυτόχρονη σύλληψη του σώματος και της ψυχής όλων ημών των χωματένιων ανθρώπων; "Χριστός χωρίς ζωή γίνεται;"! Να λοιπόν γιατί η έκτρωση σε οποιαδήποτε στιγμή είναι «φόνος»! Γιατί στην αρχή της ενδομήτριας ζωής ούτε σώμα χωρίς ψυχή γίνεται, ούτε ψυχή χωρίς σώμα (κατά τους Πατέρες!)...
Από τον Θάνατο και την Ταφή Του πάλι η Γραφή μάς διδάσκει:
Α'. Ότι «αφού αφήκε φωνήν μεγάλην εξέπνευσε» (Μαρ 15, 36)! Ο άγιος της ημέρας, ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, σε σχέση με το «εξέπνευσε» διευκρινίζει: «Αφού αυτά τα καθορίσαμε με αυτόν τον τρόπο, πρέπει να σκεφτούμε για την παρούσα ζωή (εννοώ αυτήν που εκδηλώνεται με τη σάρκα) αν είναι κάτι που μπορούμε να του αποδώσομε το χαρακτήρα του καλού ή είναι κάτι διαφορετικό. Ό,τι βρει σχετικά με αυτόν η ανάλυσή μας, θα οδηγήσει οπωσδήποτε τον νου αυτών που εξετάζουν, πώς πρέπει ν’ αντιμετωπίζουν τη μετάσταση από δω. Η σωματική μας λοιπόν ζωή είναι πλήρωση και κένωση που εκδηλώνεται με δύο τρόπους: ο ένας με το φαγητό και το ποτό ενώ ο άλλος με την εισπνοή του αέρα και την εκπνοή του, χωρίς τα οποία δεν είναι δυνατό να υπάρξει ζωή σωματική. Όταν η εναλλαγή των δύο τούτων δεν ενοχλεί τον άνθρωπο, τότε παύει και να ζει. Γιατί έπειτ’ από αυτό σταματά τελείως η εκδήλωση της ζωής, επειδή σ’ αυτούς που νεκρώθηκαν ούτε εισρέει κάτι από τα έξω ούτε αποβάλλεται, αλλά διαχωρίζεται και διαλύεται στα συγγενή στοιχεία που συνιστούν το σώμα» [1]...
Αλήθεια, πού ο Μεσογαίας να επαναλάβει τα λόγια του περί του θαύματος της επιστήμης που ακούει στο όνομα «Αναπνευστήρας»; «Υπάρχει -μάς είπε- ένα μεγάλο δώρο της τεχνολογίας και της επιστήμης που λέγεται... που είναι ο αναπνευστήρας… (...) τρέχει κάποιος, χτυπάει, δεν έχει σταματήσει ακόμη η αναπνοή του, έρχεται το ασθενοφόρο να τον πάρει και επειδή βλέπουν ότι έχει κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις του βάζουν ένα μηχάνημα που λέγεται αναπνευστήρας ώστε να συντηρείται η αναπνοή. Καθώς αναπνέει να μπορεί να συντηρείται η καρδιακή λειτουργία, να λειτουργεί η καρδιά, κι έτσι το αίμα να πηγαίνει σε όλα τα όργανα για να συντηρείται η λειτουργία των οργάνων...» [2]!
Απάντηση στον Μεσογαίας Νικόλαο δίνει και ο αείμνηστος πατέρας Κωνσταντίνος Στρατηγόπουλος: «Το μηχάνημα (του αναπνευστήρα) δεν κρατάει αν αρχίσει η αποσύνθεση»! Ακούστε: «Εγώ στέκομαι σ’ αυτό που μου είπε την περασμένη Κυριακή ο Γενικός Διευθυντής της Εντατικής Μονάδας του Γενικού Κρατικού! Αυτό το ερώτημα τον ρώτησα. Του λέω: Δηλαδή, πόσο μπορείτε να τον κρατήσετε ζωντανό στο μηχάνημα; Και μου λέει: Μα πατέρα Κωνσταντίνε, στο μηχάνημα τον κρατώ, αλλά αν έχει πεθάνει αρχίζει η αποσύνθεση, κι αυτό είναι ιστορία ολίγων ημερών… Δηλαδή, το μηχάνημα δεν κρατάει, πεθαίνει κι αρχίζει η αποσύνθεση… Μου το δήλωσε ο άνθρωπος παρόλο που ήτανε υπέρ της δωρεάς των οργάνων, ήτανε ειλικρινής. Και λέει: Μα δεν κρατιέται, γι΄αυτό εγώ δεν θέλω ποτέ να βγάλω άνθρωπο από το μηχάνημα! Και ενώ, λέει, ήταν υπέρ των οργάνων, έλεγε: Εγώ δεν μπορώ να τον βγάλω, γιατί ουσιαστικά ζει!» (1:04:04) [3]!
Αν θέλεις άκουσε και τα λόγια αυτά: «Μπορεί όμως σε κάποιες περιπτώσεις να δούμε ότι δεν προλάβαμε και νεκρώθηκε ο εγκέφαλος. Άρχισε ο εγκέφαλος να αυτολύεται, να αποσυντίθεται. Αυτός ο άνθρωπος που έχουμε μπροστά μας, πρώτον, δεν καταλαβαίνει τίποτα, δεύτερον, αν πάρουμε ένα πριόνι και του κόψουμε το πόδι δεν πονάει, γιατί, πονάμε με τον εγκέφαλο, το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, τρίτον, δεν έχει καμία ελπίδα να επανέλθει, έχει τελειώσει. Είναι σαν έναν άνθρωπο που είναι αποκεφαλισμένος και με μηχανήματα συντηρούν το σώμα του. Αυτό θα μπορούσε να είναι, που πλέον σημαίνει, ότι τελείωσε ο άνθρωπος, λυτρωτικό για εννιά ανθρώπους, να πάρουν τα όργανά του» (επίσκοπος Μεσογαίας Νικόλαος) [2]... Αλλά κι αυτά:««Συγχωρέστε με που επιμένω αλλά είναι υποτιθέμενο επιχείρημα: «Έχουμε ένα νεκρό ασθενή με ζωντανό σώμα» και (μάλιστα) ιατρών και δυστυχώς, συγχωρέστε με που θα το πω, και θεολόγων που λένε αυτό που σας είπα πριν… Ή θα ακούσετε να λένε: «Ο εγκεφαλικά νεκρός ασθενής μοιάζει, λέει, με αποκεφαλισμένο». Αλλά σε καμιά περίπτωση! Είναι λογικό λάθος, πιστέψτε με, το να πούμε ότι ο εγκεφαλικά νεκρός ασθενής είναι ένας αποκεφαλισμένος ασθενής» ( Κωνσταντίνος Καρακατσάνης, καθηγητής Πυρηνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) [4]!
Β'. Ότι «το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δυο απ’ άνωθεν έως κάτω» (Μαρ 15, 37)! Δηλαδή με τον κατά σάρκα Θάνατο του Ιησού Χριστού και Κυρίου μας διδασκόμαστε το τέλος μιας "σκοτεινής" περιόδου και την αρχή μιας "φωτεινής" όπου οι κουρτίνες (των ιατρικών «εργαστηρίων» και θεολογικών «μυστηρίων») σχίζονται και ανοίγονται ως άλλοι ουρανοί! Το διαχωριστικό τείχος στο μέσον του Ναού ή αλλιώς το τείχος που χώριζε τους «δούλους από τους ελεύθερους» και «τα πρόβατα από τους ποιμένες» πέφτει λόγω ότι έχει σχισθεί διά παντός στα δύο κι από πάνω μέχρι κάτω! Και πλέον, Μυστήριο ουδέν πλην Ενός! Ακούστε: Η Αποστασία ήλθε!
Ιδού οι αποδείξεις:
Α'. «Όταν το 1965 το περιοδικό Life δημοσίευσε για πρώτη φορά μια σειρά φωτογραφιών του Σουηδού φωτογράφου και επιστήμονα Lennart Nilsson που παρουσίαζαν την γέννηση της ζωής και την ενδομήτρια ανάπτυξη του εμβρύου, η αίσθηση που προκάλεσε ήταν τεράστια. Ξαφνικά αποκαλύφθηκε ένας γνωστός αλλά άγνωστος κόσμος τον οποίο κανείς μέχρι τότε δεν είχε τη δυνατότητα να δει αλλά όλοι είχαν βιώσει...»(Δες εδώ):[5]!
Α'Β'. Πέντε + Μία μάκρο φωτογραφίες "εδώ":
Μετά τιμής
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Πτολεμαίδα
