Η Βάπτιση του Σωτήρος στα νερά του Ιορδάνη
ΘΕΜΑ: ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΩΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΜΑΣ ΤΥΠΟΥ «ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ»
Ο ΠΡΩΤΟΣ ΕΝ ΣΥΝΟΔΩ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΚΑΙ «Ο
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ;»
Αδελφοί, ο πρώτος στίχος του Ευαγγελίου της ημέρας από την
αγία και μεγάλη εορτή των Θεοφανείων ξεκινά με τα λόγια «Τότε
παραγίνεται ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν Ἰορδάνην πρὸς τὸν Ἰωάννην τοῦ
βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ.» (Ματθ. 3,13). Δηλαδή, Τότε έρχεται ο Ιησούς
από την Γαλιλαίαν στον Ιορδάνην προς τον Ιωάννην, δια να βαπτισθή από αυτόν.
Ο Γεώργιος Β. Μαυρομάτης εν σχέσει με την
πρώτη λέξη «Τότε» του Ευαγγελίου σημειώνει: «Το «τότε» του Ματθαίου σημαίνει
τον χρόνο που κήρυττε και βάπτιζε ο Ιωάννης ο Πρόδρομος» (σελ. 9) [1] . Τί
λοιπόν κήρυττε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής όσο ο Ιησούς ζούσε αφανής στην Ναζαρέτ,
ποια ήταν τα πρώτα του λόγια; Ο τιμώμενος Ευαγγελιστής γράφει: Ἐν δὲ ταῖς
ἡμέραις ἐκείναις παραγίνεται Ἰωάννης ὁβαπτιστὴς κηρύσσων ἐν τῇ ἐρήμῳ τῆς Ἰουδαίας
καὶ λέγων· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶνοὐρανῶν» (Ματθ. 3,1-2)! Αλλά
και ο Κύριος όταν αρχίζει το δημόσιο και σωτήριο έργο Του που ξεκινά μεν από τη
Γαλιλαία, ακριβώς μετά από τους «τρεις πειρασμούς» και πριν από την κλήση των
πρώτων μαθητών, τι κηρύττει; Ο Ματθαίος απαντά και στο ερώτημα αυτό: «Ἀπὸ
τότε ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς κηρύσσεινκαὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν
οὐρανῶν» (Ματθ. 4,17). Ένα ακόμη φωτιστικό σχόλιο -στοιχείο της
υποθέσεώς μας σε σχέση με τον «Πρώτο» πειρασμό του Κυρίου είναι και αυτό.
Ακούστε: «Ο πρώτος πειρασμός ήταν ο «βιολογικός» πειρασμός,
ο πειρασμός της πείνας και της δίψας (Ματθ. 4,2)»…
Α. Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΙΟΡΔΑΝΗ
«Τότε έρχεται ο Ιησούς από την Γαλιλαίαν στον Ιορδάνην…»
Στις «Σημειώσεις» του βιβλίου του ο Γεώργιος
Μαυρομάτης αντιγράφει τη φωνή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου: «Σημειώνουμε
για τον ποταμό Ιορδάνη εκείνα που γράφει γι’ αυτόν ο θείος Χρυσόστομος…, αυτός
αναβλύζει από δύο πηγές, από τις οποίες η μεν μια λέγεται Ιόρ, η δε, άλλη Δαν,
από τις οποίες ολόκληρος ο ποταμός λέγεται Ιορδάνης. Αναβλύζοντας, λοιπόν,
αυτός από τις ανωτέρω δύο πηγές και προχωρώντας σε αρκετό διάστημα, ενώνονται
και γίνεται όλος ένας ποταμός, μετά τρέχοντας χύνεται όλος μέσα στη νεκρά
θάλασσα. Και ποιο είναι το αλληγορικό νόημα (που) από αυτό μαθαίνουμε(;).
Άκουσε: Ο Ιορδάνης ποταμός, όπως λέει ο Χρυσόστομος, είναι τύπος του ανθρωπίνου
γένους. Οι δύο πηγές του εικονίζουν τον Αδάμ και την Εύα, τους δύο προπάτορες,
από τους οποίους ανέβλυσε και γεννήθηκε σαν άλλος Ιορδάνης όλο το ανθρώπινο
γένος. Και αυτό το γένος των ανθρώπων προς τα πού πήγαινε; Στη νέκρωση και τον
θάνατο, όπως και ο Ιορδάνης χύνεται στη νεκρά θάλασσα(…)» [1].
Β΄. Η ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
«(…) Οπότε ο Υιός του Θεού σπλαχνίστηκε την αθλιότητα του
ανθρωπίνου γένους και ήλθε στη γη και έγινε άνθρωπος, και αφού έπαθε και
πέθανε, με τον θάνατο αυτό κατήργησε τον θάνατο (…)»[1]. «Με τον θάνατο αυτό…»!
Δηλαδή;
Γ΄ ΤΟ «ΕΝ ΒΑΠΤΙΣΜΑ» ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΟΡΟΔΟΞΩΝ
Δηλαδή, «(…) Και χαρίζοντας σ’ όλους τους ανθρώπους τη ζωή,
έστρεψε αυτούς προς τα πίσω, και τους έκανε να μην τρέχουν πια στη νέκρωση και
τον θάνατο αλλά στη ζωή και την αφθαρσία. Αυτό το ίδιο ενήργησε ο Δεσπότης
Χριστός και με το Βάπτισμά του στον Ιορδάνη. Διότι με το να βαπτιστεί σ’ αυτόν,
μάς έδωσε παράδειγμα να βαπτιζόμαστε κι εμείς στον θάνατό του, αυτόν τον θάνατο
που κατήργησε τον θάνατο και μας χάρισε αιώνια ζωή και ακολούθως να στρέψουμε
προς τα πίσω. Λέει ο Παύλος: «Όσοι βαπτισθήκαμε στον
Χριστό, βαπτισθήκαμε στον θάνατό Του» (Ρωμ. στ’ 3). Και πώς εμείς
στρέφουμε προς τα πίσω όπως ο Ιορδάνης;» [1].
Δ΄. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ (ΚΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ;)
Αναφέραμε ότι «Ο πρώτος πειρασμός ήταν ο «βιολογικός»
πειρασμός, ο πειρασμός της πείνας και της δίψας (Ματθ. 4,2)». Αδελφοί, οι
προπάτορές μας έφαγαν από τους καρπούς του απαγορευμένου δέντρου που ήταν
φυτεμένο από τον ίδιο τον Θεό, έφαγαν και πέθαναν, εννοείται ψυχικά, δηλαδή
χωρίστηκαν από τον Κύριο. Ο πρώτος πειρασμός ήταν και ο τελευταίος εν τω
Παραδείσω της τρυφής. Δεν ήταν όμως αυτός «ο τελευταίος»!
Λίγες τελευταίες γραμμές από τις «σημειώσεις» του βιβλίου με
τίτλο «Τα Άγια Θεοφάνεια» που αφορούν τα «οκτώ βαπτίσματα» κρίνονται αναγκαίες
εδώ και για έναν επιπλέον λόγο. Ακούστε: ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΨΕΥΔΟΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ, ΤΗΣ
ΔΗΘΕΝ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Ή ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΣ «ΟΓΔΟΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ»! Δηλαδή:
«Μιλώντας για το βάπτισμα του Ιωάννη εδώ, είναι σκόπιμο να αναφέρουμε πως ο
άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός διακρίνει οκτώ βαπτίσματα. Λέει: «Πρώτο βάπτισμα
είναι ο κατακλυσμός για το σταμάτημα της αμαρτίας (Γεν. ζ’ 17-24)… Όγδοο είναι
το τελευταίο, όχι σωτήριο, αλλά της μεν κακίας καταστρεπτικό - δεν κυβερνά πια
η κακία και η αμαρτία - που τιμωρεί όμως αιώνια» (έκδοσις ακριβής της ορθοδόξου
Πίστεως, Δ΄ 9, ΕΠΕ 1, 445-447)» [1]!
Να και μια ακόμη «προτύπωση αποτείχισης;»! Η αποτείχιση
είναι σωτήρια και της «κακίας» καταστρεπτική, «που τιμωρεί όμως αιώνια;»! Η
αποτείχιση είναι όντως το τελευταίο νομικό αμυντικό οχυρό εν τη Εκκλησία, είναι
όντως καταστρεπτική μηχανή της «κακίας» (των εν Συνόδω δογματικών παρεκτροπών)
που «κρίνει» πρόσωπα και καταστάσεις αλλά δεν «τιμωρεί αιώνια» (ενν. τους
βαπτισμένους και μη αποτειχισμένους)! Εκεί, σύμφωνα πάντα με το «δεν κυβερνά
πια η κακία και η αμαρτία», δεν κυβερνά πια η κακία των «ΠΡΩΤΩΝ», των δήθεν
τέλειων «ανδρών», είτε επισκόπων είτε θεολόγων είτε ιατρών, και λογικά,
και η αμαρτία των «Σοδόμων»! Αλήθεια, «πώς εμείς (ενν. οι αποτειχισμένοι)
στρέφουμε (ενν. τους μη αποτειχισμένους) προς τα πίσω όπως ο Ιορδάνης;»!
Αλήθεια, «πώς εμείς (ενν. ως ενιαίο Σώμα Χριστού) στρέφουμε προς τα πίσω όπως ο
Ιορδάνης;», όπως ο Ιορδάνης ποταμός που το όνομά του είναι ένα αλλά σύνθετο από
το Ιόρ και το Δαν;
Ε΄. ΑΠΟ ΤΟ «ΤΕΤΑΡΤΟ» ΣΤΟ «ΠΕΜΠΤΟ» ΚΑΙ «ΕΚΤΟ»
ΒΑΠΤΙΣΜΑ
«(…) Τέταρτο ήταν το βάπτισμα του Ιωάννη, που ήταν εισαγωγικό
και οδηγούσε τους βαπτιζομένους στη μετάνοια για να πιστέψουν στον Χριστό…
Πέμπτο είναι το βάπτισμα του Κυρίου στο οποίο βαπτίσθηκε ο ίδιος… Βαπτιζόμαστε
μάλιστα κι εμείς το τέλειο βάπτισμα του Κυρίου, αυτό που γίνεται με νερό και
Πνεύμα… Έκτο είναι το βάπτισμα με τη μετάνοια και τα δάκρυα, πραγματικά πολύ
κουραστικό»[1]!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αλήθεια, α) «πώς εμείς στρέφουμε (ενν. τον εαυτό μας,
ψυχή και σώμα) προς τα πίσω όπως ο Ιορδάνης;» και β) ποιος άραγε να
είναι «ο τελευταίος πειρασμός» αυτού που και σήμερα πλανά ολόκληρη την
οικουμένη και που μέλει να σφραγίσει όλα τα μέλη του ανθρωπίνου σώματος, δηλαδή
όλο το γένος των ανθρώπων (ενν. αυτών της εποχής εκείνης που πρόκειται να
αρνηθούν το «έν Βάπτισμα» και μαζί τον «έν τύπο» της σφραγίδα Του που είναι
αληθινά ο Τίμιος Σταυρός Του δηλαδή η Αγάπη Του, η δημιουργία Του, η Σύλληψή
Του, η Γέννηση Του, η Βάπτιση Του, η σιωπηλή χειρονακτική εργασία μέχρι τα 30
Του, το πάθος Του, η Σταύρωση Του, η εις Άδου κάθοδος του Αθανάτου Λόγου δια
του θανάτου της σαρκός Του (ενν. η « ζωή εν τάφω» του ζωηφόρου Σώματός του) και
η Ανάσταση Αυτού); Ποιός άραγε «ο τελευταίος πειρασμός» του Πονηρού;
Αγαπητοί, αρχική αφορμή αυτού του άρθρου ήταν η πηγαία
ανάγκη προς διαμαρτυρία για φράσεις συμβουλευτικού τύπου όπως: «Εγώ θα
‘θελα πάρα πολύ αντί να με κατεβάζουν ακέραιο στον τάφο, που θα
έχει ήδη αρχίσει η αποσύνθεση, να μπορούσα να έδινα όργανα, να ζήσουν κι άλλο
άνθρωποι πριν φύγω από τους «τροχούς», ακριβώς την τελευταία στιγμή και να μην
έχετε κανένα πρόβλημα στο μυαλουδάκι σας» (2012). «Αν βρεθώ σε μια τέτοια
κατάσταση (ενν. εγκεφαλικού θανάτου), να μην ασχολούνται με λεπτομέρειες της
υπάρξεώς μου, αλλά να πάρουν τα όργανα και να δωθούνε» (2012)»,του
επισκόπου Νικολάου Μεσογαίας αλλά και του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου που
παραδέχεται την ιδέα των «πτωματικών δοτών»: Ακούστε: «Πολλά από τα
επιτεύγματα αυτά κρίνονται ως ευεργετικά για τον άνθρωπο. Έτσι, με τις
μεταμοσχεύσεις οργάνων παρέχεται η δυνατότητα επιβίωσης ή και βελτίωσης της
ποιότητας ζωής σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα με ζωτικά όργανά
τους… Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις στις οποίες δεν κρίνεται από όλους
επωφελής, ή τουλάχιστον δεν στερείται διλημμάτων η εφαρμογή
των νέων εφευρέσεων, όπως συμβαίνει π.χ. στη λήψη οργάνων από πτωματικούς
δότες…» [3]!
Τελικά θα στρέψω την προσοχή όλων μας σ’ αυτόν τον έμπειρο
πλοίαρχο του λόγου, τον Μέγα Βασίλειο που καθώς μάς συμβουλεύει απαντά στο
ερώτημα: «πώς εμείς στρέφουμε προς τα πίσω (ενν. τόσο τον εαυτό όσο και τον
πλησίον μας) όπως ο Ιορδάνης;»! Ακούστε: «Παράβλεπε τη σάρκα που
είναι φθαρτὴ και επιμελού της ψυχής που είναι αθάνατη», «Προσπάθησε να
περισυλλέγεις τους ναυαγούς της αμαρτίας δείχνοντάς τους σανίδα σωτηρίας την
ελπίδα του Θεού» (Μέγας Βασίλειος) [Να αποφεύγεις αυτούς που λένε
μισές αλήθειες όπως αυτή: «Παράβλεπε τη σάρκα που είναι φθαρτὴ». Και
αυτή: «Προσπάθησε να περισυλλέγεις τους ναυαγούς»!].
ΚΑΙ ΕΤΣΙ, ΠΕΣ ΑΝ ΘΕΣ ΟΧΙ ΣΤΟΝ "ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ
ΠΕΙΡΑΣΜΟ", ΣΤΗΝ ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΟΓΔΟΗ ΣΥΝΟΔΟ» ΤΟΥ 2016 ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΠΕΣ ΟΧΙ ΣΤΗΝ
«ΙΔΕΑ ΤΟΥ ΣΦΡΑΓΙΣΜΑΤΟΣ» Ή ΑΛΛΙΩΣ ΣΤΗΝ «ΙΔΕΑ» ΤΟΥ ΠΤΩΜΑΤΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ
ΤΟΥ «ΕΝ ΣΩΜΑΤΟΣ» ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ (εννοείτε πως άλλο το «ποίμνιο» του Τριαδικού Θεού
και άλλο το «Σώμα του Σωτήρος Ιησού Χριστού»!) «Εἷς Κύριος, μία πίστις,
ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν
ἡμῖν» (Εφ. 4,5-6) δηλαδή ‘’Ένας και μόνος είναι ο Κύριος (ο Ιησούς),
μία είναι η πίστις όλων των (ορθοδόξων) Χριστιανών, ένα το (αληθινό και
σωτήριο) βάπτισμα που έχουν λάβει· (ΝΑΙ ΜΕΝ) Ένας και μόνος ο Θεός και Πατήρ
όλων, αυτός ο οποίος κυριαρχεί επί όλων ανεξαιρέτως και δια μέσου όλων ενεργεί
και φανερώνει την αγαθήν του πρόνοιαν (ΑΛΛΑ) και μέσα εις όλους μας [ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ
ΒΑΠΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ, ΚΛΗΡΙΚΟΥΣ, ΜΟΝΑΧΟΥΣ («ουκ ένι άρσεν και θήλυ») ΚΑΙ
ΛΑΪΚΟΥΣ] κατοικεί (δια του Υιού εν Αγίω Πνεύματι;)! «Καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Εφ.
4,6)’’ [4]!
Αδελφοί, Μετανοείτε· ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών…
Δημήτριος Β. Εμμανουήλ
Πτολεμαΐδα 9-1-2019
[1] "ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ", ΓΕΩΡΓΙΟΥ Β. ΜΑΥΡΟΜΑΤΗ,
ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΤΕΡΤΙΟΣ" ΚΑΤΕΡΙΝΗ, Σελ. 85-87
[4] http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Pros_Efesious_Epistolh/Pros_Efesious_Epistolh_kef.4.html
