Ποίημα γιά τόν λεβέντη ἱερέα τῆς Χίου
Τό παλικάρι τοῦ Χριστοῦ,
τῆς Χίου τό καμάρι,
νά ἐπαινέσω ἤθελα
καί δέν ζητάω χάρη.
Νά ἐπαινέσω ἤθελα
τόν τοῦ Θεοῦ λευίτη,
πού ἐδίωξε τόν ἄθεο
ἀπ’ τοῦ Θεοῦ τό σπίτι.
Τοῦ ΣΥΡΙΖΑ τόν βουλευτή,
πατρίδος τόν προδότη,
τῆς Πίστεως τόν ἀρνητή,
ἐχθρόν τοῦ Φωτοδότη.
Τόν ἱερέα τοῦ Θεοῦ,
Νικόλαος τ’ ὄνομά του,
νά ἐπαινέσω ἤθελα
γι’ αὐτό τό τόλμημά του.
Πού ἔδωσε θάρρος στό λαό
δέν τόν ἀφήκαν μόνο,
ἀλλ’ ἔχει ἀκόμα ὁδηγούς
πού ἀνοίγουνε τό δρόμο.
Ἄς σπεύσουν νά τόν μιμηθοῦν
παπάδες, δεσποτάδες,
πού ἐπρόδωσαν τήν Πίστη τους
γιά δόξα καί παράδες.
Ἤθελα κι ἄλλα νά ’γραφα
μ’ ἀρκοῦν αὐτά τά λίγα,
γιά ν’ ἀνάψουνε φωτιά
κι ἀγάπη γιά πατρίδα.
Καί γιά τήν Πίστη τοῦ Χριστοῦ
τήν τόσο προδομένη,
ἀπό αὐτούς πού ὁ λαός
παράδειγμα προσμένει
Ἀρχιμ. Μάξιμος Καραβᾶς
16-6-2019
