ΜΗΠΩΣ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ;
ΣΩΖΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ ΙΗΣΟΥ!...
ΟΙ ΤΕΛΩΝΕΣ "δεΙχνουνε τον δρΟμο του ΘεοΥ στους φαρισαΙους....''!!!
Τι εστί όμως υποκριτής; Για τον δήθεν ταπεινοφρονούντα παλαιότροπο άνθρωπο, ας ακούσουμε τι λέγει ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου. <<Είναι εγωιστής, σκληρός, αλύπητος, φιλάργυρος, φοβιτσιάρης, αλλά αυτά τα σκεπάζει με ψεύτικη ταπείνωση, με συμπονετικά λόγια, με γλυκομιλήματα. Ο υποκριτής δεν έχει Θεό και νόμο και καμώνεται ίσα-ίσα πως φοβάται τον Θεό και τον νόμο του. Είναι μιά ψυχή σαπισμένη και βρωμερή κι αμετανόητη. Ο κάθε αμαρτωλός μπορεί να μετανιώσει, ο υποκριτής είναι αμετανόητος, σαν νάκανε συμβόλαιο με τον διάβολο. Όλοι οι αμαρτωλοί μπορούνε να σωθούνε και μάλιστα ν' αγιάσουνε, πλην ο υποκριτής δεν έχει σωτηρία, θα πεθάνει υποκριτής. Ο Χριστός δεν απέλπισε κανέναν, όλους τους φώναζε κοντά του και τους έδινε ελπίδα, εξόν έναν μονάχα, τον υποκριτή. Το «ουαί!» ήγουν το «αλλοίμονο!» δεν το είπε ούτε για τον τελώνη,
ούτε για την πόρνη, ούτε καν για τον φονιά. Ίσια ίσια είπε πως αυτοί δείχνουνε τον δρόμο του Θεού στους φαρισαίους. Το «ουαί» το είπε μονάχα για τον υποκριτή, για τον αγιάτρευτον. Αφού ο Χριστός, που ήρθε να γιατρέψει όλες τις αρρώστιες της ψυχής μας, απέλπισε τον υποκριτή, ποιος θα μπορέσει να τον σώσει;>> [2]
. .
ΜΗΠΩΣ ΥΠΟΚΡΙΝΟΜΑΣΤΕ;
Η ΔΗΘΕΝ ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ
Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,
Όλα όσα λέγονται και γράφονται, λίγο πριν αλλά και λίγους μήνες μετά την Σύνοδο της Κρήτης, και από τις δύο πλευρές, από την μία αυτών που θεωρούν ότι οι 10 Αρχιερείς μας αψηφώντας τον λαό ψήφισαν ψηφίσματα αντίθετα από τα ορθά δόγματα, και από την άλλη όσων υποκριτικά υποστηρίζουν ότι ο λαός θα κρίνει , μετά την δοκιμή του οικουμενιστικού κουστουμιού που του έραψαν στην Κρήτη, εάν είναι εφαρμοστό ή όχι [ΔΕΣ ΤΟ "ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ"], και πόσο εν τέλει θα ήθελε ο καθένας να το αυξομειώσει-χαλαρώσει ανάλογα με τις προσωπικές του ψυχικές ανάγκες και επιλογές… Όλα αυτά λοιπόν που γράφονται σήμερα έχουν έναν και μοναδικό αποδέκτη, τον λαό!
Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος τονίζοντας τα χαρακτηριστικά και τις αδυναμίες του λαού λέγει πως ο λαός είναι ένα πλήθος ταραχώδες, επιπόλαιο και ασταθές. «Αν πάλι –λέγει- ρωτούσε κανείς, τι τέλος πάντων είναι ο λαός; Θα απαντήσουν: Ένα πλήθος θορυβώδες και ταραγμένο, που αποτελείται ως επί το πλείστον από παράλογους ανθρώπους, που παρασύρεται εύκολα από τα κοινωνικά ρεύματα που επικρατούν κάθε φορά και που αποτελείται από άτομα με διαφορετική και αντίθετη γνώμη»!
Για τις αδυναμίες του πλήθους μας λέγει: «Το πλήθος κατέχεται από δύο πάθη, από την ματαιοδοξία και από τη δειλία», και για το ότι ενεργεί ασυλλόγιστα θα πει: «Ήταν άτακτος και απειθάρχητος λαός (Ιωάν. 7,13), και γι’ αυτό, παρακινούμενοι από την παράλογη ορμή τους, τολμούσαν τα πάντα…. Τέτοιο είναι το πλήθος’ ακολουθεί τυφλά με την ίδια ευκολία που απλώνεται και η φωτιά, όταν πέσει στο δάσος» [1]….
Από όλα όσα καταθέτει ο άγιος ένα πράγμα αξίζει να το διαπραγματευτούμε και να επενδύσουμε σ’ αυτό, για χάρη των αδελφών μας που ακόμη διασώζουν πάνω τους την Χάρη της Ορθής Πίστεως, την αρετή της διάκρισης των ακάθαρτων πνευμάτων. Ας ξεχάσουμε όμως για λίγο ότι ο λαός κάθε πόλης, και σύνολος ο κόσμος όλος, όλη η Οικουμένη… ότι «αποτελείται ως επί το πλείστον από παράλογους ανθρώπους», που παρασύρονται όχι μόνο ένας –ένας, αλλά και ομάδες-ομάδες, εκκλησίες-εκκλησίες! και ας επικεντρωθούμε στο ότι ο λαός μιας πόλης ή ενός χωριού «αποτελείται από άτομα με διαφορετική και αντίθετη γνώμη»!
Ο κίνδυνος της αλλαγής του κόσμου-δια της Πανθρησκείας- δεν είναι τώρα τόσο μεγάλος για τον Χριστιανό όσο η μετάλλαξη του ίδιου του πιστού από τόπο σε τόπο και χρονικά από στιγμή σε στιγμή! Διαφορετικός, σημαίνει’ αλλιώτικος απ’ ό,τι ήταν πριν! Διαφορετικός, αλλιώτικος, ανόμοιος και άνομος, παντοειδής και ποικίλος ο σύγχρονος άνθρωπος, ο κατ’ ουσίαν διάφορος και αδιάφορος ως προς την πίστη των Πατέρων του, εκφράζει γνώμες προσωπικές και αντίθετες έως αντίχριστες! -Ποιος Θεός ρε μάνα, άσε με τώρα-ακούς να λένε οι νέοι μας- ο κόσμος άλλαξε, που ζεις εσύ, π. Χ….. Μία ακόμη απόδειξη της νοσηρής κατάστασης που υπάρχει στο σώμα της Εκκλησίας μας αποτελεί το ότι σήμερα από την μια στιγμή στην άλλη οι Βυζαντινές ψαλμωδίες γίνεται να αντικατασταθούν με φωνές μηχανικές (μουσικά όργανα), έτσι απλά και «αβίαστα», κάτι που είναι ανεπίτρεπτο, αλλά! ο λαός άκρα σιωπή. Γιατί; Μήπως γιατί «το πλήθος κατέχεται από δύο πάθη, από την ματαιοδοξία και από τη δειλία»;
Όποιος τώρα θέλει να ενταχθεί στο σώμα των «διαφοροτρόπων οικουμενιστών» και να εμφανίζεται ή να συμπεριφέρεται ως ποικιλότροπος, ας γνωρίζει ό,τι αφορά τους υποκριτές! Ας προσέξει όμως και αυτό, ότι δηλ. αποδέχεται να κοινωνεί με έναν παγκόσμιο λαό που δεν είναι ο ΕΚΛΕΚΤΟΣ λαός του Θεού, ένας οικουμενικότροπος κόσμος, που «αποτελείται από άτομα με διαφορετική και αντίθετη γνώμη»... και από ετερόδοξες- αντίθετες γνώμες, όπως π.χ. ότι ο Αδάμ και η Εύα είναι υπαρκτά πρόσωπα αλλά και δεν είναι! Ότι ο Ιησούς Χριστός αναστήθηκε αλλά μπορεί και να μην υπήρξε ως ιστορικό πρόσωπο! ή πάλι κάποια άλλη ιδέα που καταντά ακριβώς ΑΝΤΙΘΕΤΗ από το Πιστεύω της Εκκλησίας μας, π.χ. ότι υπάρχει μεν η «Μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία» αλλά και υπάρχουν και πολλές άλλες «Ετερόδοξες Εκκλησίες», που μπορούν να συνυπάρχουν μεταξύ τους άσχετα αν κάποιες από αυτές δεν παραδέχονται την ύπαρξη μυστηρίων!Προσοχή! Υπάρχουν χριστιανοί που λένε ότι πιστεύουν, αλλά δεν πιστεύουν στο Τριαδολογικό Δόγμα! Υπάρχουν πάλι αλλόπιστοι που γνωρίζουν ότι ο Θεός των Χριστιανών είναι Θεός Τριαδικός, αλλά δεν Τον πιστεύουν και φυσικά δεν έχουν κανένα θέμα να ενωθούν και με αντιτριαδίτες, κ.ο.κ….. Γιατί; Μήπως γιατί το σώμα των υποκριτών «αποτελείται ως επί το πλείστον από παράλογους ανθρώπους»;
Αλήθεια, γνωρίζει τώρα κάποιος κάποιο δόγμα των ημερών μας που να είναι πιο «Άγιο και Μεγάλο» από το δόγμα της «Διαφορετικότητας»; που με απλό και δημοκρατικό-δαιμονικό τρόπο δίνει στον καθένα το δικαίωμα της ιδιοτροπίας, δηλαδή να είναι ο ίδιος ακόμη και όταν ο τρόπος του είναι αλλαγμένος, να είναι όμοιος με τον Θεό και με τους άλλους αγίους Πατέρες ακόμη κι όταν δημόσια εκφράζει αντίθετες γνώμες από την γνώμη των αποστολικών Πατέρων και τις αποφάσεις των Ορθόδοξων Οικουμενικών Συνόδων; Αλήθεια, υπάρχουν σήμερα ποιο ιερές λέξεις από την «Καινοτομία» και την «Πρωτοπορία» σήμερα; Ο ένας μοναδικός αυτός ευρηματικός τρόπος, ο τρόπος ο «Διαφορετικός», ο δικός μου τρόπος! που είναι φαινομενικά μοναδικός, καινός, καινούργιος, ας γίνει η καλή αφορμή για να μνημονεύσουμε το παράπονο του Θεού ως προς τον λαό Του στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης. Εκεί ο Θεός λέγει στην γενεά που έστησε το χρυσό μοσχάρι (που ήταν περίπου στο μέγεθος μιας επισκοπικής «μήτρας», αφού φτιάχτηκε από τα χρυσά σκουλαρίκια των γυναικών του Ισραήλ!), και που το προσκύνησαν ως θεό (λόγω αργοπορίας του Μωυσή!)... λέγει λοιπόν ο Θεός προς αυτούς: Μήπως προσκυνήσατε κάποιον παλαιό θεό, όχι, αλλά έναν θεό που κατασκεύασαν τα χέρια σας!
Σεβασμό λοιπόν στο έργο των χειρών μας, στον άνθρωπο, φωνάζουν οι άπιστοι υποκριτές του 21ου αιώνα! Σεβασμό στην διαφορετικότητα, στις θρησκευτικές ιδιοτροπίες όλων των λαών της Οικουμένης, και τότε! τότε μπορείς να λέγεσαι άνθρωπος, αλλά και τότε μόνο μπορείς και δικαιούσαι να λέγεσαι «λαός του θεού» ή αλλιώς μέλος μιας ανώτερης οικογένειας και «Εκκλησίας»!
Τι εστί όμως υποκριτής; Για τον δήθεν ταπεινοφρονούντα παλαιότροπο άνθρωπο, ας ακούσουμε τι λέγει ο αείμνηστος Φώτης Κόντογλου. <<Είναι εγωιστής, σκληρός, αλύπητος, φιλάργυρος, φοβιτσιάρης, αλλά αυτά τα σκεπάζει με ψεύτικη ταπείνωση, με συμπονετικά λόγια, με γλυκομιλήματα. Ο υποκριτής δεν έχει Θεό και νόμο και καμώνεται ίσα-ίσα πως φοβάται τον Θεό και τον νόμο του. Είναι μιά ψυχή σαπισμένη και βρωμερή κι αμετανόητη. Ο κάθε αμαρτωλός μπορεί να μετανιώσει, ο υποκριτής είναι αμετανόητος, σαν νάκανε συμβόλαιο με τον διάβολο. Όλοι οι αμαρτωλοί μπορούνε να σωθούνε και μάλιστα ν' αγιάσουνε, πλην ο υποκριτής δεν έχει σωτηρία, θα πεθάνει υποκριτής. Ο Χριστός δεν απέλπισε κανέναν, όλους τους φώναζε κοντά του και τους έδινε ελπίδα, εξόν έναν μονάχα, τον υποκριτή. Το «ουαί!» ήγουν το «αλλοίμονο!» δεν το είπε ούτε για τον τελώνη, ούτε για την πόρνη, ούτε καν για τον φονιά. Ίσια ίσια είπε πως αυτοί δείχνουνε τον δρόμο του Θεού στους φαρισαίους. Το «ουαί» το είπε μονάχα για τον υποκριτή, για τον αγιάτρευτον. Αφού ο Χριστός, που ήρθε να γιατρέψει όλες τις αρρώστιες της ψυχής μας, απέλπισε τον υποκριτή, ποιος θα μπορέσει να τον σώσει;>> [2]
Να λοιπόν αδελφοί το ακάθαρτο πνεύμα της νέας εποχής μας, αυτό που δύναται να ενώσει τον κόσμο σε έναν Οικουμενικό Λαό Αλλότροπο (Ο.Λ.Α.), κόντρα στην Καθολική αγία Εκκλησία μας! Μία πίστη Οικουμενική, αντίθετη της Ορθόδοξης Καθολικής πίστης και εμπειρίας που κατέχει με την Χάρη του Θεού μόνον ο Ορθόδοξος Καθολικός λαός μας! Να λοιπόν το Πνεύμα της νέας αντίχριστης εποχής μας, η κατά πάντα ομοιότροπος των υποκριτών! Ένα σώμα ανθρώπων «δήθεν» ταπεινών , μίας παγκόσμιας δήθεν εκκλησίας που σύμφωνα με την νέα διεστραμμένη θεώρηση και αντίληψή της θα την κυβερνούν οι βασιλικές κεφαλές (επίσκοποι!), και οι δικαστές-κριτές πάσης φύσεως, δηλαδή οι δύο ειδήμονες σύμβουλοι του κέρδους που αγωνιούν και αγωνίζονται για το πνευματικό συμφέρον των λαών, που δεν είναι άλλο από την διασφάλιση της ειρήνης και της ασφάλειας του κόσμου! κάτι που είναι –και αυτό- εντελώς αντίθετο με το λόγο που διατυπώνει η Αγία Γραφή και ο αψευδής Λόγος του Θεού! Ο Ιησούς Χριστός, είπε πως όταν οι άνθρωποι θα μιλούν για ειρήνη και ασφάλεια, τότε έξαφνα θα ‘ρθεί το τέλος!
<<Με άλλα λόγια- ο Φώτιος Κόντογλου θα μας πει ότι-, αυτές οι Εκκλησίες, που τα βολεύουνε όλα για να τραβάνε εύκολα τους ανθρώπους που δεν αντέχουν στις δοκιμασίες και στους πνευματικούς αγώνες, κατά βάθος δεν αποβλέπουνε στην μέλλουσα ζωή, αλλά σε τούτη, την υλική, και δεν λένε τα λόγια του αποστόλου Παύλου «Ούκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν», αλλά λένε τ' ανάποδο: «Ούκ έχομεν μέλλουσαν πόλιν, αλλά την ώδε μένουσαν επιζητούμεν». Γι' αυτό και η λατρεία τους, αντί να έχει το λατρευτικό και λειτουργικό πνεύμα που έχει η Ορθόδοξος Εκκλησία, επήρε κοσμικόν χαρακτήρα, η τελετουργία πήρε θεατρικόν χαρακτήρα, η μουσική κι η ζωγραφική χάσανε το λειτουργικό και πνευματικό ύφος και καταντήσανε τέχνες κοσμικές, που τις υπηρετούνε άνθρωποι κοσμικοί, όπου δεν έχουνε καμία σχέση με τη Θρησκεία και με την Εκκλησία…
Ενώ η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία δηλαδή η Ορθόδοξος, η αληθινή κι απαραμόρφωτη Εκκλησία, του Χριστού, που δεν άλλαξε δρόμο, χαρακτήρα και εξωτερική έκφραση μέχρι σήμερα… Κι αντί να την αναγνωρίζουνε σαν το ακατάλυτο θεμέλιο του Χριστιανισμού, σαν τη σεβάσμια μητέρα των Χριστιανών, που απ' αυτή διδαχθήκανε τη θρησκεία και πήρανε τα πάντα, πίστη, τελετουργία, εκκλησιαστική τέχνη κ.λ.π. της κάνουνε το δάσκαλο και τον συμβουλάτορα. Κι αντί να γυρίσουμε πίσω στον αληθινό δρόμο αυτοί οι παραστρατημένοι που τον αφήσανε και περιπλανηθήκανε στην έρημο της πλάνης, αυτοί έχουνε την αλαζονεία να την καλούνε επιτακτικά να αφήση το δρόμο που της χάραξε ο Κύριος και να πάη μαζί τους. >> [3]
Όλο λοιπόν τα αντίθετα, τα αντίχριστα!Αλλοίμονό μας! Γιατί;
<<Αλλά [γιατί;] η δική μας Ορθόδοξος Εκκλησία [η της Ελλάδος], σε τούτη την πονηρή εποχή της υλοφροσύνης και των συμβιβασμών έχασε τον ηρωικό χαρακτήρα της και την ταπεινή επίγνωση της πως είναι η Μία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, και μιλά για Ένωση... Τα πρόβατα δεν ενώνονται με τους λύκους (;)>> [3].
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Β. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ΙΕΡΟΨΑΛΤΗΣ
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[1] ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ ΙΩ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ, ΤΟΜΟΣ Γ’ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ-ΠΙΣΤΗ, ΑΘΗΝΑ 1995, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Δ. ΧΑΡΩΝΗ, ΟΥΡΑΝΙΑΣ Α. ΛΑΝΑΡΑ. Σελ. 414
[2] ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ, ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ ‘’Oι φονείς τον Χριστού’’ [ΚΙΒΩΤΟΣ ΜΗΝΙΑΙΟΝ ΦΥΛΛΑΔΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ ΕΤΟΣ Β’ ΜΑΡΤΙΟΣ 1953 ΑΡΙΘ. ΦΥΛΛΟΥ 15 ]
[3] Πηγή: Σωτήρια μηνύματα για την προστασία μας στους εσχάτους καιρούς Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη" Θεσσαλονίκη [ΑΠΟ: http://www.impantokratoros.gr/729877CB.el.aspx ]
