ΣΧΟΛΙΟ:
Α'. «ΑΡΣΕΝ ΚΑΙ ΘΥΛΗ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΑΥΤΟΥΣ» (
Β'. «Νιώθω άβολα με την αυθαίρετη και με βάση την ανατομία μου απόδοση φύλου από τον κόσμο, το να με θεωρούν δηλαδή άνδρα. Δεν είμαι όμως και τρανς γυναίκα. Είμαι τρανς μη δυικό ως προς το φύλο άτομο (gender non binary), και πιο συγκεκριμένα άφυλο άτομο (agender).» (από τον/την/το Jason-Αντιγόνη)
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ Η… ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΥΛΟΥ
Αρκετό καιρό πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου, γράφαμε ότι επρόκειτο μόλις για το πρώτο βήμα σε έναν πολύ ολισθηρό δρόμο. Και ότι ο νόμος πολύ λίγο είχε να κάνει με τις «ανάγκες» κάποιων δεκάδων ανθρώπων στην χώρα που θα ήθελαν να αλλάξουν ταυτότητα φύλου, χωρίς όμως να αλλάξουν φύλο, αλλά αντιθέτως ήταν η επισημοποίηση της «θεωρίας των φύλων» ως επίσημη θέση του ελληνικού κράτους, για τα λεγόμενα «κοινωνικά φύλα». Έτσι καθόλου έκπληξη δεν πρέπει να μας προκαλεί το γεγονός ότι σήμερα πραγματοποιείται στο Μαρούσι η πρώτη δίκη διαγραφής φύλου. Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε για τι πράγμα μιλάμε όταν λέμε «διαγραφή φύλου» εννοούμε την περίπτωση κατά την οποία ένα άτομο «απαιτεί» από το ελληνικό κράτος να μην είναι ούτε άνδρας αλλά ούτε και γυναίκα.
Γιατί όπως υποστηρίζει δεν «αυτοπροσδιορίζεται» με βάση το δίπολο ανδρός-γυναικός αλλά είναι «μη δυαδικός» (non-binary σύμφωνα με το λεξιλόγιο του κοινωνικού φύλου). Και πραγματικά καθόλου έκπληξη δεν μας προκαλεί το γεγονός ότι το αίτημα αυτό έγινε από τον/την/το Jason-Αντιγόνη. Ο οποίος συγκεκριμένα ζητά, όχι μόνον να «σβηστεί» το φύλο του από την ληξιαρχική πράξη γέννησής του αλλά και να προστεθεί το «Αντιγόνη» σε όλα τα επίσημα έγγραφά του. Και αυτό που [ΕΠΙ] της ουσίας θέλει είναι το να δεχθεί το κράτος, δηλαδή οι δημόσιες υπηρεσίες ΑΛΛΑ και ΟΛΟΙ οι πολίτες του (με ποινές που προφανώς περιέχονται στους διαφόρους αντιρατσιστικούς νόμους), να υποχρεωθούν να αναγνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο άτομο «δεν έχει φύλο». Απαιτεί κατά συνέπεια, να αναγνωριστεί από όλους μας (με απειλές ποινών φυλακίσεων και χρηματικών προστίμων) ότι το φύλλο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Γιατί εάν είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε ότι κάτι δεν υπάρχει σε μια περίπτωση, προφανώς αυτό δεν υπάρχει και σε καμία άλλη περίπτωση. Γράφει ο ίδιος: «Νιώθω άβολα με την αυθαίρετη και με βάση την ανατομία μου απόδοση φύλου από τον κόσμο, το να με θεωρούν δηλαδή άνδρα. Δεν είμαι όμως και τρανς γυναίκα. Είμαι τρανς μη δυικό ως προς το φύλο άτομο (gender non binary), και πιο συγκεκριμένα άφυλο άτομο (agender).» Αυτό όμως, η επίκληση του προσωπικού του συναισθήματος, εφόσον αποτελεί κάτι παραπάνω από μια έκκληση στην ενσυναίσθηση του καθενός από εμάς και ιδιαίτερα όταν επιχειρεί να νομολογήσει με βάση αυτή, φανερώνει ότι επί της ουσίας πρόκειται για μια καλά επεξεργασμένη προσπάθεια κοινωνικής μηχανικής. Κοινωνική μηχανική η οποία έχει πιθανότητες επιτυχίας μόνον και μόνον λόγω της ανάγκης της κυβέρνησης να δημιουργήσει συμμαχίες με κοινωνικές ομάδες, οι οποίες έχουν συμφέροντα διακριτά από αυτά του συνόλου του ελληνικού λαού και λειτουργούν μόνον με βάση αυτά. Δημήτρης Παπαγεωργίου Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πληροφορική και είναι Δημοσιογράφος, Πολιτικός Αναλυτής και ιδρυτής και Εκδότης του Πολιτικού Περιοδικού «PATRIA». Εργάζεται ως συντάκτης στην καθημερινή εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ», ενώ υπήρξε και αρχισυντάκτης στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ». Αρθρογραφεί επίσης, στην Κυριακάτικη Δημοκρατία και στην γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα «Junge Freiheit».
Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://diesy.gr/meta-tin-allagi-ke-diagrafi-fylou/
Α'. «ΑΡΣΕΝ ΚΑΙ ΘΥΛΗ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΑΥΤΟΥΣ» (
Β'. «Νιώθω άβολα με την αυθαίρετη και με βάση την ανατομία μου απόδοση φύλου από τον κόσμο, το να με θεωρούν δηλαδή άνδρα. Δεν είμαι όμως και τρανς γυναίκα. Είμαι τρανς μη δυικό ως προς το φύλο άτομο (gender non binary), και πιο συγκεκριμένα άφυλο άτομο (agender).» (από τον/την/το Jason-Αντιγόνη)
ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ Η… ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΦΥΛΟΥ
Αρκετό καιρό πριν ψηφιστεί το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου, γράφαμε ότι επρόκειτο μόλις για το πρώτο βήμα σε έναν πολύ ολισθηρό δρόμο. Και ότι ο νόμος πολύ λίγο είχε να κάνει με τις «ανάγκες» κάποιων δεκάδων ανθρώπων στην χώρα που θα ήθελαν να αλλάξουν ταυτότητα φύλου, χωρίς όμως να αλλάξουν φύλο, αλλά αντιθέτως ήταν η επισημοποίηση της «θεωρίας των φύλων» ως επίσημη θέση του ελληνικού κράτους, για τα λεγόμενα «κοινωνικά φύλα». Έτσι καθόλου έκπληξη δεν πρέπει να μας προκαλεί το γεγονός ότι σήμερα πραγματοποιείται στο Μαρούσι η πρώτη δίκη διαγραφής φύλου. Σε περίπτωση που δεν καταλάβατε για τι πράγμα μιλάμε όταν λέμε «διαγραφή φύλου» εννοούμε την περίπτωση κατά την οποία ένα άτομο «απαιτεί» από το ελληνικό κράτος να μην είναι ούτε άνδρας αλλά ούτε και γυναίκα.
Γιατί όπως υποστηρίζει δεν «αυτοπροσδιορίζεται» με βάση το δίπολο ανδρός-γυναικός αλλά είναι «μη δυαδικός» (non-binary σύμφωνα με το λεξιλόγιο του κοινωνικού φύλου). Και πραγματικά καθόλου έκπληξη δεν μας προκαλεί το γεγονός ότι το αίτημα αυτό έγινε από τον/την/το Jason-Αντιγόνη. Ο οποίος συγκεκριμένα ζητά, όχι μόνον να «σβηστεί» το φύλο του από την ληξιαρχική πράξη γέννησής του αλλά και να προστεθεί το «Αντιγόνη» σε όλα τα επίσημα έγγραφά του. Και αυτό που [ΕΠΙ] της ουσίας θέλει είναι το να δεχθεί το κράτος, δηλαδή οι δημόσιες υπηρεσίες ΑΛΛΑ και ΟΛΟΙ οι πολίτες του (με ποινές που προφανώς περιέχονται στους διαφόρους αντιρατσιστικούς νόμους), να υποχρεωθούν να αναγνωρίζουν ότι το συγκεκριμένο άτομο «δεν έχει φύλο». Απαιτεί κατά συνέπεια, να αναγνωριστεί από όλους μας (με απειλές ποινών φυλακίσεων και χρηματικών προστίμων) ότι το φύλλο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Γιατί εάν είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχτούμε ότι κάτι δεν υπάρχει σε μια περίπτωση, προφανώς αυτό δεν υπάρχει και σε καμία άλλη περίπτωση. Γράφει ο ίδιος: «Νιώθω άβολα με την αυθαίρετη και με βάση την ανατομία μου απόδοση φύλου από τον κόσμο, το να με θεωρούν δηλαδή άνδρα. Δεν είμαι όμως και τρανς γυναίκα. Είμαι τρανς μη δυικό ως προς το φύλο άτομο (gender non binary), και πιο συγκεκριμένα άφυλο άτομο (agender).» Αυτό όμως, η επίκληση του προσωπικού του συναισθήματος, εφόσον αποτελεί κάτι παραπάνω από μια έκκληση στην ενσυναίσθηση του καθενός από εμάς και ιδιαίτερα όταν επιχειρεί να νομολογήσει με βάση αυτή, φανερώνει ότι επί της ουσίας πρόκειται για μια καλά επεξεργασμένη προσπάθεια κοινωνικής μηχανικής. Κοινωνική μηχανική η οποία έχει πιθανότητες επιτυχίας μόνον και μόνον λόγω της ανάγκης της κυβέρνησης να δημιουργήσει συμμαχίες με κοινωνικές ομάδες, οι οποίες έχουν συμφέροντα διακριτά από αυτά του συνόλου του ελληνικού λαού και λειτουργούν μόνον με βάση αυτά. Δημήτρης Παπαγεωργίου Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε πληροφορική και είναι Δημοσιογράφος, Πολιτικός Αναλυτής και ιδρυτής και Εκδότης του Πολιτικού Περιοδικού «PATRIA». Εργάζεται ως συντάκτης στην καθημερινή εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ», ενώ υπήρξε και αρχισυντάκτης στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΚΟΣΜΟ». Αρθρογραφεί επίσης, στην Κυριακάτικη Δημοκρατία και στην γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα «Junge Freiheit».
Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://diesy.gr/meta-tin-allagi-ke-diagrafi-fylou/
