 |
"Πόσον πλανώνται όσοι νομίζουν ότι η σωτηρία του ανθρώπου οδεύει δια πάσης ανέσεως! Η Εκκλησία είνε και θα είνε επί της γης στρατευομένη. Τα μέλη της είνε ισόβιοι στρατιώται, οι οποίοι πολεμούν και δοξάζονται από τον πόλεμον κατά του εχθρού, και δεν αδρανούν και δεν δοξάζονται από την επαίσχυντον ειρήνην μετά του εχθρού." Φεβρουάριος 1971 Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης |
ΑΠΟ ΤΗΝ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΕΙΡΗΝΗ Ή ΠΟΛΕΜΟΣ
…Αυτή η απορία πάντοτε δημιουργείται εις τας ψυχάς των
Χριστιανών. Βλέπουν πόσον εν τω κόσμω υποφέρουν και πάσχουν οι πιστοί, και πως
επικρατούν οι ασεβείς, και σκανδαλίζονται
και διερωτώνται· Διατί ο Θεός επιτρέπει, οι μεν να
υποφέρουν, οι δε να δοξάζονται; Διατί επιτρέπει τους διωγμούς της Εκκλησίας του
και των πιστών δούλων του;
…Δεύτερος λόγος, δια τον οποίον ο Θεός επιτρέπει τους διωγμούς,
είνε η δοκιμασία των πιστών. Οι διωγμοί είνε η πεπυρακτωμένη κάμινος, εντός της
οποίας δοκιμάζεται ως χρυσός η πίστις και η όλη αρετή των χριστιανών. Εις
περιόδους γαλήνης και ησυχίας εν τη Εκκλησία πολλοί καυχώνται δια την
χριστιανικήν των ιδιότητα. Όταν όμως ενσκήψη η θύελλα των διωγμών, τότε ολίγοι
μένουν στερεοί εις την πίστιν. Είνε εκείνοι, οι οποίοι ακολουθούν «τω αρνίω
όπου αν υπάγη», και εις τον σταυρόν και εις τον θάνατον.
Οι διωγμοί διαχωρίζουν τους αληθινούς χριστιανούς από τους κατ’
όνομα χριστιανούς. Αποδεικνύουν την γνησιότητα ενός χριστιανού. Ο Παύλος θεωρεί
τον διωγμόν ως συνέπειαν μιας ευσεβούς ζωής. «Πάντες -λέγει- οι θέλοντες
ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται» (Β’ Τιμ. 3,12). Ουδεμίαν εξαίρεσιν του κανόνος δέχεται ο
Παύλος. «Πάντες», λέγει. Όλοι, όσοι επιθυμούν να ζήσουν την ζωήν της ευσεβείας,
την κατά Θεόν ζωήν, πρέπει να περιμένουν οπωσδήποτε διωγμούς. Ο κόσμος εδίωξε
τον Κύριόν μας· ο ίδιος κόσμος θα διώξη και ημάς. Εάν δεν μας διώκη,
σημαίνει, ότι εγίναμεν ένα με τον κόσμον, δικαιολογούμεν την ασέβειαν και την
αμαρτίαν του κόσμου, και δεν διεκδικούμεν σφοδρώς τα δικαιώματα του Κυρίου εν
τω κόσμω. Αλλοίμονον εις εκείνον, τον οποίον ο κόσμος θεωρεί καλόν και τον
επαινεί! «Ουαί – είπεν ο Χριστός – όταν καλώς υμάς είπωσι πάντες οι άνθρωποι»
(Λουκ. 6,26). Πρέπει ν’ αρχίσωμεν ν’ ανησυχώμεν και ν’ αμφιβάλλωμεν δια την
σωτηρίαν μας, εάν δεν έχωμεν υποστή διωγμούς και περιπέτειες δια τον Χριστόν
και την Ορθοδοξίαν, εάν δεν μας έχη στοιχίσει κάτι η πίστις.
…Αγαπητοί αναγνώσται! Η Εκκλησία μας είνε διωκομένη Εκκλησία.
Πάντοτε διώκεται. Και σήμερον διώκεται. Τα ποικίλα ρεύματα του κόσμου κτυπούν
λυσσαλέως το σκάφος της Ορθοδοξίας. Το δε ανησυχητικόν είνε, ότι οι
ευρισκόμενοι επί του σκάφους, αξιωματικοί, ναύται, επιβάται, αναπαύονται
μακαρίως. Άδουν ωραία άσματα, φιλοτεχνούν ωραίας εικόνας, κάμνουν υψηλούς
στοχασμούς, διοργανώνουν φιλανθρωπικάς εορτάς και εξορμήσεις, κηρύττουν και
κατηχούν μελισταλάκτως!.. Αλλ’ όλα αυτά άνευ ουδεμίας αγωνίας. Διότι επιστεύσαμεν
οι περισσότεροι, ότι δυνάμεθα να διέλθωμεν την ζωήν μας άνευ διωγμών και
περιπετειών. Διότι είδομεν την Εκκλησίαν με βλέμμα ρωμαντικόν και όχι
αγωνιστικόν. Επιπόλαιος θεολόγος είπε προσφάτως, ότι ο λόγος, «Και πάντες οι
θέλοντες ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται», δεν ισχύει σήμερον, διότι,
είπε, δεν υπάρχουν σήμερον αι προϋποθέσεις διωγμού! Ως φαίνεται, σήμερον όλοι
οι κάτοικοι της γης έγιναν άγγελοι και όλοι οι δαίμονες έγιναν επίσης άγγελοι,
και συνεπώς ουδείς και κατ’ ουδένα τρόπον αντιδρά εις την χριστιανικήν ζωήν.
Πόσον πλανώνται όσοι νομίζουν ότι η σωτηρία του ανθρώπου οδεύει δια πάσης
ανέσεως! Η Εκκλησία είνε και θα είνε επί της γης στρατευομένη. Τα μέλη της είνε
ισόβιοι στρατιώται, οι οποίοι πολεμούν και δοξάζονται από τον πόλεμον κατά του
εχθρού, και δεν αδρανούν και δεν δοξάζονται από την επαίσχυντον ειρήνην μετά
του εχθρού.
Αρχιμ. Δανιήλ Γ. Αεράκης
