ΣΧΟΛΙΟ: Αδελφοί, στα Ιωάννινα που βρεθήκαμε πρόσφατα ακούσαμε από το στόμα υιού Ιερέως να μας λέγει πως ο πατέρας του λόγω τσιγάρου (40 χρόνια καπνιστής) ασθένησε βαριά. Οι ιατροί τού πρότειναν μεταμόσχευση Πνεύμονα, ήταν όλος μαύρος. Όμως ο Ιερέας τους είπε πως αυτός είναι ο Σταυρός που του έδωσε ο Θεός και έτσι δεν δέχτηκε! Μετά από καιρό ο Ιερέας επισκέφτηκε τον Άγιο Λουκά (Κριμαίας;) και προσευχήθηκε θερμά. Ο υιός του Ιερέως είπε πως στην επόμενη εξέταση ο ιατρός ρώτησε τον πατέρα του: Καπνίζατε ποτέ; Ο πνεύμονά σας είναι καθαρός όπως ενός μικρού παιδιού!... Αυτά αδελφοί μου!
Κατερίνα Ντάση: «Υπάρχουν στερεότυπα γύρω από τη δωρεά οργάνων»
Τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, στις 19:00, στο ξενοδοχείο Epirus Palace, στα Γιάννενα, θα γίνει η παρουσίαση του βιβλίου-ημερολογίου «Ό,τι έχω είναι και δικό σου»-Υγεία και Δωρεά Οργάνων (Ιατρικές Εκδόσεις «Βήτα») το οποίο έχει γράψει η εκπαιδευτικός και συγγραφέας Κατερίνα Ντάση, ενώ την εικονογράφηση έχει κάνει η Μαρία Σινάνογλου.Η κ. Ντάση, με καταγωγή από τη Βαλανιδορράχη Πρέβεζας, είναι διευθύντρια του 7ου Δημοτικού Σχολείου Άρτας.
Μετά από ένα παραμύθι, ένα βιβλίο που πραγματεύεται και πάλι την προσφορά από άνθρωπο προς άνθρωπο. Πείτε μας για αυτό το βιβλίο…
Το βιβλίο αυτό είναι το δεύτερο μέρος της «Γέφυρας της Ζωής», το οποίο αναφέρεται στη δωρεά οργάνων. Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό παραμύθι που στηρίζεται σε αληθινά γεγονότα με πολλά στοιχεία μυθοπλασίας. Λόγω της μεγάλης περιπέτειας της υγείας αγαπημένων συγγενικών μου προσώπων, οι οποίοι είναι εν ζωή, με διακατέχει ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα υγείας. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής που μια ανθρώπινη ιστορία έγινε έμπνευση για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου με βαθύ κοινωνικό χαρακτήρα. Από τότε που γνώρισα πώς γίνεται το θαύμα της ζωής μέσω της μεταμόσχευσης καρδιάς, αποτέλεσε για μένα απώτερο σκοπό η διάδοση της μέγιστης αξίας της δωρεάς οργάνων.
Στην απόφασή μου να συγγράψω την ιστορία αυτή καταλυτική ήταν η προτροπή του γιατρού και πρώην προέδρου του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων κ. Τάσου Χατζή.
H ιστορία εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δύο τόπους, την Ήπειρο και τη Μάνη, ανάμεσα σε δύο οικογένειες και αποκαλύπτει τις περιπέτειές τους…. Αξίζει να διαβαστούν τα παιχνίδια της ζωής και πώς οι άνθρωποι στήνουν γέφυρες παρά τις δύσκολες καταστάσεις που μας προκύπτουν στη ζωή, όταν απλόχερα προσφέρουν την αγάπη τους.
Ποια είναι η βασική φιλοσοφία πάνω στην οποία «δομήθηκε» το περιεχόμενο του βιβλίου;
Το βιβλίο – ημερολόγιο του έτους 2020 είναι μία πρόταση να συλλογιστούμε πάνω στο ζήτημα της δωρεάς οργάνων, ένα ζήτημα το οποίο δεν συζητείται σε βάθος.
Μέσα από την κεντρική ιστορία του βιβλίου φανερώνεται η σημασία της απόφασης για μια δωρεά.
Σε μια εποχή που φαίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να αντιληφθούμε τον θετικό αντίκτυπο μιας απόφασης στις ζωές των άλλων, το καίριο αυτό θέμα που προβάλλει το βιβλίο, θέλει να φωτίσει τη δυνατότητα να δούμε τις σχέσεις μας και τον κόσμο με πιο αισιόδοξη προοπτική.
Την προοπτική ώστε ως πολίτες να απεγκλωβιστούμε από στερεότυπα και ταμπού που εμποδίζουν την απόφαση να προβούμε στη δωρεά οργάνων και να αποκτήσουμε «μεταμοσχευτική» συνείδηση.
Ο σεβασμός στην ανθρώπινη απώλεια αποτέλεσε για μένα πρώτο μέλημα. Το θέμα της απώλειας υποστηρίζεται με πολλά στοιχεία από τη λαογραφική παράδοση του λαού μας. Ο πόνος του θανάτου γρήγορα αντικαταστάθηκε από τη χαρά που ξαναγύρισε σαν λύτρωση στη μάνα.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει ενημερωτικό έντυπο εικονογραφημένο περί της δωρεάς οργάνων, το οποίο αποτελεί εργαλείο για όλους τους αναγνώστες, από την πιο μικρή ηλικία, προκειμένου να γνωρίσουν τι σημαίνει δωρεά οργάνων και ποια είναι η κατάσταση στη χώρα μας σήμερα.
Από την εμπειρία σας με τον εθελοντισμό, τι εκτιμάτε ότι φοβάται ο καθένας από μας και δεν γίνεται δότης μυελού των οστών ή συμπαγών οργάνων;
Πρώτον, ο φόβος της ίδιας της ύπαρξής μας, ότι δηλαδή θα απειληθεί η ίδια η ζωή μας, εάν δώσουμε μυελό των οστών ή αν γίνουμε δωρητές οργάνων.
Δεύτερον, η άγνοια και η έλλειψη ενημέρωσης σε πολλά θέματα της υγείας, πόσο μάλλον στα πολύ ειδικά αυτά θέματα (δωρεά οργάνων και μυελού των οστών) γίνονται δυνατά εμπόδια ως προς την προσφορά από άνθρωπο σε άνθρωπο.
Τρίτον, η έλλειψη ψύχραιμης και ώριμης αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων (στην περίπτωση θανάτου) των συγγενικών προσώπων, που πρέπει να βρουν τη δύναμη τη δύσκολη εκείνη ώρα να πάρουν την απόφαση να δοθούν ζωτικά όργανα προς μεταμόσχευση.
Τέταρτον, τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις αλλά και η αδιαφορία για την αγωνία της αναμονής χιλιάδων ασθενών που περιμένουν το θαύμα της ζωής μέσω της δωρεάς. Αντιλαμβανόμαστε την ύψιστη αξία του δώρου αυτού μόνο όταν κάποιο πρόσωπο από το κοντινό μας περιβάλλον ή σε εμάς τους ίδιους, προκύψει πρόβλημα.
Επίσης υπάρχει μια έλλειψη γνώσης όσον αφορά την ελληνική νομοθεσία περί της δωρεάς οργάνων, ενώ το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αγγίζει τα θέματα της υγείας πολύ επιδερμικά και αποσπασματικά.
Πού αποδίδετε τη δυσκολία των συγγενών να συναινέσουν στη δωρεά οργάνων ενός ανθρώπου τους την κρίσιμη ώρα;
Ο θάνατος είναι πολύ δύσκολη κατάσταση, συγκλονιστικό γεγονός για τα συγγενικά πρόσωπα και μάλιστα όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους. Και εάν εκείνη τη μοιραία ώρα, τα άμεσα συγγενικά πρόσωπα δεν είναι ευαισθητοποιημένα και εκπαιδευμένα, δεν θα πάρουν την μεγάλη απόφαση της δωρεάς
Είναι θέμα εκπαίδευσης και μεγαλοψυχίας. Πρέπει να πω ότι, αν και σαν λαός διακρινόμαστε για τη φιλευσπλαχνία μας, στη δωρεά οργάνων στεκόμαστε με φόβο και διώχνουμε τη σκέψη αυτή. Απαιτείται πολλή δουλειά από πλευράς πολιτείας και από τους ανθρώπους της Υγείας.
