Προσευχή
Πατέρα, σαν τον άσωτο στα πόδια Σου προσπίπτω,
την σωτηρία μ’,
Αγαθέ. Στο έλεος Σου ρίπτω.
Δεν είμαι άξιος εγώ Πατέρα να σε λέγω,
μα επειδ’ είσαι
εύσπλαχνος, Σ’ εσένα καταφεύγω.
Και που αλλού, Πατέρα μου, ο άθλιος να γυρίσω;
Που να ‘βρω
άλλη αγκαλιά, δάκρυα να χύσω;
Όπου κι αν πήγα, ο πτωχός, ανάπαυσι καμμία,
κι αυτό που
θεωρούν χαρά, βρώμα και δυσωδία…
Μόνον Εσύ, Πατέρα μου, έχεις θερμήν αγκάλη,
για τούτο και
εγύρισα σ’ Εσέ, Πατέρα, πάλι.
«Ήμαρτον, ήμαρτον, Θεέ», ο άσωτος φωνάζω
ελπίζοντας,
Φιλάνθρωπε, στο έλεος, πλησιάζω…
Δέξου με σαν τον άσωτο, ντύσε με την στολή Σου,
δοσ’ μου το
δακτυλίδι Σου και κάνε με παιδί Σου.
Αξίωσε, Πατέρα μου, και τα’ άλλα τα παιδιά Σου,
να ξαναβρούν
τον δρόμο Σου, να ‘ρθουν ξανά κοντά Σου.
Να απολαύσουν και αυτά της θείας ευσπλαχνίας
και κληρονόμοι
να γενούν Ουράνιας Βασιλείας.
1-9-1996
«ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ»,
ΑΡΙΜ. ΜΑΞΙΜΟΣ ΚΑΡΑΒΑΣ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΙΕΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΜΗΝΟΧΩΡΙΟΥ,
ΠΡΟΤΥΠΕΣ ΘΕΣΣΑΛΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ, ΤΡΙΚΑΛΑ, ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ, 2008, Σελ. 49
