Στάρετς Ἀνατόλιος τῆς Ὄπτινα
«Νὰ φοβῆσαι τὸν Κύριον,παιδί μου. Νὰ φοβῆσαι μήπως ἀπολέσεις τὸν στέφανο ποὺ
ἑτοιμάστηκε γιὰ σένα. Νὰ φοβῆσαι μὴν ἀποβληθεῖς παρὰ τοῦ Κυρίου εἰς τὸ σκότος τὸ
νὰ ὑπομένεις διωγμοὺς καὶ ἄλλες θλίψεις,διότι ὁ Κύριος θὰ εἶναι μαζί σου καὶ οἱ Ἅγιοι
Μάρτυρες καὶ Ὁμολογητὲς θὰ βλέπουν μὲ χαρὰ τοὺς ἀγῶνες σου. Ὅμως ἀλλοίμονον
στοὺς μοναχοὺς σ'αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ εἶναι δεμένοι μὲ ὑπάρχοντα καὶ πλούτη,οἱ
ὁποῖοι ἕνεκα τῆς ''ἀγάπης'' καὶ τῆς ''εἰρήνης'' θὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ὑποταχθοῦν στοὺς
αἱρετικούς. Αὐτοὶ θὰ ἀποκοιμίζουν τὴ συνείδησή τους μὲ τὸ νὰ λένε...
Οἱ ταλαίπωροι καὶ τυφλοί,δὲν ἀντιλαμβάνονται ὅτι διὰ μέσου της αἱρέσεως οἱ δαίμονες θὰ
εἰσέρχονται στὸ μοναστήρι,τὸ ὁποῖον δὲν θὰ εἶναι τότε πλέον ἕνα ἅγιο μοναστήρι,ἀλλὰ
γυμνοὶ τοῖχοι ἀπὸ ὅπου ἡ χάρις θὰ ἀποχωρεῖ»...«Ὁ Θεὸς ὁπωσδήποτε εἶναι ἰσχυρότερος
ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς καὶ ποτὲ δὲν θὰ ἐγκαταλείψει τοὺς ὑπηρέτας του. Ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ
θὰ εὑρίσκονται ἕως τέλους τοῦ αἰῶνος τούτου,μόνο ποὺ θὰ προτιμοῦν νὰ ζοῦν σὲ
ἀπομακρυσμένους καὶ ἐρημικοὺς τόπους. Νὰ μὴ φοβῆσαι τὶς θλίψεις,ἀλλὰ μᾶλλον
νὰ φοβῆσαι τὴν ὀλέθριον αἵρεσιν,διότι αὐτὴ εἶναι ποὺ μᾶς γυμνώνει ἀπὸ τὴν Θεία Χάρη
καὶ μᾶς χωρίζει ἀπὸ τὸν Χριστόν.»
