«ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ-ΑΓΝΟΗΜΑΤΑ»
«Ω αρχιερείς και ιερείς, που
λειτουργούμε στα φρικτά θυσιαστήρια της Εκκλησίας· ας προσέξουμε, παρακαλώ, τη
λεπτή διάκρισι, που κάνει η ευχή («υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του
λαού αγνοημάτων») ανάμεσα στις παραβάσεις του κλήρου και τις παραβάσεις του
λαού. Και εξηγούμεθα. …οι παραβάσεις του λαού μέσα στην ευχή ονομάζονται
«αγνοήματα», οι παραβάσεις του κλήρου ονομάζονται «αμαρτήματα». Γιατί αυτή η
διάκρισις;
Διότι ο λαός, ο πολύς λαός, που δουλεύει συνέχεια, ταλαιπωρείται, βασανίζεται, αδικείται, χτυπιέται απ’ όλες τις μεριές, χωρίς καμμιά σοβαρή συμπαράστασι, ο λαός αυτός, που μοιάζει σαν πρόβατα χωρίς τσοπάνη, αδιαφώτιστος και ακαθοδήγητος σε πολλά, μπορούμε να πούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις παραβαίνει το θέλημα του Θεού από άγνοια.
Ω εάν ο λαός αυτός διαφωτιζόταν όπως πρέπει με όλα τα σύγχρονα μέσα! Τότε ο λαός μας θάταν καλύτερος και πολλά αμαρτήματα θα τ’ απέφευγε. Τώρα ζη στην άγνοια. Όχι βέβαια τελεία άγνοια, αλλά πάντως σε αρκετή άγνοια, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη από την ακατάπαυστη προπαγάνδα της πλάνης και της αμαρτίας, που κάνουν οι σκοτεινές δυνάμεις.
Δεν
ισχύει το ίδιο για τους κληρικούς. Γιατί αυτοί, που τόλμησαν να αναλάβουν τη
διαποίμανσι λαού και μέρα-νύκτα ασχολούνται με τα ιερά και τα όσια της
θρησκείας, αυτοί δεν έχουν την άγνοια του λαού μας. Αυτοί ξέρουν καλύτερα το
θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό οι παραβάσεις τους δεν ονομάζονται «αγνοήματα», όπως
του λαού, αλλά «αμαρτήματα»». (π. Αυγουστίνος Καντιώτης για τα
«ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ-ΑΓΝΟΗΜΑΤΑ» στο βιβλίο του με τίτλο: «ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ» το
οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1977, σελ. 26-27)
