Αφού συγχαρούμε κι έπειτα ευχηθούμε....! να πούμε ότι το σώμα του ανθρώπου δεν είναι "ανθρώπινο κατασκεύασμα", αλλά από τον Θεό και για τον Θεό, Ναός του Αγίου Πνεύματος, και Σώμα Χριστού. Τέλος, ότι οι ψυχές μας πετάνε προς το Φως το αληθινό, δηλαδή προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστού, προς τον Θρόνο Του όπου στα δεξιά παραστέκεται η Παναγιά και ζερβά ο Τίμιος Πρόδρομος.
Αιωνία η μνήμη αυτών!
Δ.Β.Ε.
«Το φως το αληθινόν ήδη φαίνει» (Α’ Ιω. 2.8)
«Μητέρα φτάνω…»
Φιλοθέη Καλλίκα
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
Ένας χρόνος πέρασε από την τραγική σύγκρουση τρένων στα Τέμπη.
«Μαμά έρχομαι», στέλνονταν από κάθε smartphone. Κι ύστερα φως…
…Κι αργότερα φλόγες ψηλές μες στο σκοτάδι, να γλείφουν τις ασημί λαμαρίνες του μοιραίου τρένου.
…Και μετά φωνές, κλάματα και «Παναγία μου βοήθα με!».
Πολλοί γυρνούσαν από τον κολοφώνα της αμαρτίας: το Πατρινό καρναβάλι.
Τι κρίμα αυτές οι ψυχές να φύγουν από την εγκόσμια ζωή τόσο ακαριαία! Ποιος ξέρει αν πρόλαβαν να πουν το «Χριστέ μου συγχώρα με».
Κι όμως, παντού και πάντα, μέσα στην βρωμιά, θα υπάρχουν και άνθη ευωδιαστά. Είτε Κυπριανούς τα λένε, είτε αλλιώς, με το ξερίζωμα τους από την γη, η μυρωδιά τους απλώνεται στα πέρατα του κόσμου φωνάζοντας στις καρδιές:
«Δεν είσαι μόνος. Συνέχισε!».
Kαι μέσα στην αναμπουμπούλα 57 ψυχές διαπερνούν το ανθρώπινο κατασκεύασμα και πετάνε προς το μεγαλύτερο Φως!
Άλλες πιο φωτεινές και άλλες πιο σκοτεινές.
Όλες όμως με τον ίδιο, προορισμό.
Συνταξιδιώτες μέσα από το ίδιο μαρτύριο!
Η Παναγία γεμάτη δάκρυα ανοίγει τις αγκάλες της για να χωρέσουν όλες τους.
Δεκαπέντε ετών, είκοσι δύο ετών, δεκαεννιά ετών, είκοσι τριών, είκοσι τεσσάρων και πάει λέγοντας…
Τυχεροί θα μπορούσαμε να πούμε!
Δεν πρόλαβαν δουν την σταδιακή πτώση της αγαπημένης μας Πατρίδας, ποτισμένης με τόσα αίματα και τώρα και με τα δικά τους…
Και τα μηνύματα «Μητέρα φτάνω» χαρακώνουν τις καρδιές…
Πόνος…
Όλοι μαζί κλαίμε τις νεανικές ψυχές…
Στην τηλεόραση ο γελοίος καραγκιόζης που επιθυμεί να αποκαλείται και «πρωθυπουργός» λαμβάνει οδηγίες πολύ χρήσιμες.
«Πιο κάτω το κεφάλι», του λένε.
«Να δείχνετε στεναχωρημένος…».
Και την επόμενη, διαφημίσεις των ασφαλών αμαξοστοιχιών…
Όμως όσο και να παλεύουν να την κρύψουν, η αλήθεια λάμπει…
Άλλες 57 ψυχές προστέθηκαν στον ουρανό, στην Μητέρα τους.
Ίσως τα μηνύματα να έκρυβαν, και μια άλλη αλήθεια.
«Μητέρα φτάνω».
Και έφτασαν…
Υ/Γ Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε ένα χρόνο μετά την τραγωδία των Τεμπών. Μετά από δύο χρόνια παραμένει επίκαιρο.
