[ΖΗΤΕΙΤΕ ΔΕΒΒΩΡΑ....] ΔΙΚΑΙΗ ΔΕΒΒΩΡΑ Η ΠΡΟΦΗΤΙΣΣΑ!

 

 

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΕΒΒΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΑΚ

Οι Ισραηλίτες είχαν δυσαρεστήσει με τις πράξεις τους τον Κύριο, και ο Κύριος τους παρέδωσε στον Ιαβίν, έναν Χαναναίο βασιλιά. Αρχηγός του στρατού των Χαναναίων ήταν ο Σισάρα, ο οποίος είχε 900 σιδερένιες άμαξες και καταπίεζε σκληρά τους Ισραηλίτες 20 ολόκληρα χρόνια. Έτσι οι Ισραηλίτες επικαλέστηκαν τον Κύριο να τους ελευθερώσει.

Εκείνο τον καιρό Κριτής του Ισραήλ ήταν η προφήτισσα Δεββώρα. Αυτή καθόταν συνήθως κάτω από έναν φοίνικα, μεταξύ των πόλεων Ραμά και Βαιθήλ, στην ορεινή περιοχή της φυλής Εφραίμ, και οι Ισραηλίτες πήγαιναν σ' αυτήν για να δικάζει τις υποθέσεις τους. Μια μέρα η Δεββώρα έστειλε και κάλεσε το Βαράκ από την Κάδης, και του έδωσε την εντολή να πάρει μαζί του 10.000 άντρες από τις φυλές Νεφθαλί και Ζαβουλών, να πάει στο όρος Θαβώρ και να επιτεθεί  στον Σισάρα, αρχιστράτηγο του Ιαβίν.

Ο Βαράκ αρνήθηκε να πάει χωρίς τη Δεββώρα, η οποία τελικά τον συνόδευσε στη μάχη. Έτσι ο Βαράκ συγκέντρωσε 10.000 άντρες από τις φυλές Ζαβουλών και Νεφθαλί και μαζί με τη Δεββώρα, ανέβηκαν στο όρος Θαβώρ.

Ο Βαράκ, με τη βοήθεια του Κυρίου, νίκησε το στρατό του Σισάρα, ο οποίος κατέφυγε στη σκηνή μιας Ισραηλίτισσας, της Ιαήλ, που εκείνο τον καιρό είχε φιλικές σχέσεις με τους Χαναναίους. Η Ιαήλ έκρυψε το Σισάρα στη σκηνή της και όταν ήταν κοιμήθηκε βαθιά, τον σκότωσε μ' έναν πάσσαλο κι ένα σφυρί.

Στον εορτασμό της νίκης η Δεββώρα έψαλε με τον Βαράκ το περίφημο άσμα (Κριτές 5,2-31), το οποίο θεωρείται σημαντικής φιλολογικής και ιστορικής αξίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της Δεββώρας την Κυριακή προ του Χριστού Γεννήσεως (Κυριακή των Προπατόρων) μεταξύ 18 και 24 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Αὐτόμελον.

Χειρόγραφον εἰκόνα μὴ σεβασθέντες, ἀλλ' ἀγράφῳ οὐσίᾳ θωρακισθέντες τρισμακάριοι, ἐν τῷ σκάμματι τοῦ πυρὸς ἐδοξάσθητε, ἐν μέσῳ δὲ φλογὸς ἀνυποστάτου ἱστάμενοι, Θεὸν ἐπεκαλεῖσθε· Τάχυνον ὁ Οἰκτίρμων, καὶ σπεῦσον ὡς ἐλεήμων, εἰς τὴν βοήθειαν ἡμῶν, ὅτι δύνασαι βουλόμενος.

Κάθισμα

Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.

Ὑμνήσωμεν πιστοί, τοὺς Προπάτορας πάντας, Χριστοῦ τοῦ δι' ἡμᾶς, ἐπὶ γῆς ὁραθέντος, δοξάζοντες ἐν ᾄσμασι, τὸν αὐτοὺς θαυμαστώσαντα, ὡς τὴν ἔλευσιν, προεκτυπώσαντας τούτου, καὶ τὴν γέννησιν, τὴν ἐκ Παρθένου ἀφράστως, τῷ κόσμῳ κηρύξαντας.