 |
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΚΑΙ ΩΦΕΛΟΥΝ
«48. Δύο τα όπλα κατά των δαιμόνων
… Για την πάλη και εκδίωξη των ισχυρών δαιμονίων ο Κύριος συνιστά δύο ισχυρότατα όπλα, την προσευχή και την νηστεία· «τούτο δε το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία» (Ματθ. 17, 21). Η αδυναμία, στην οποία βρέθηκαν οι εννέα απόστολοι κατά την ημέρα της Μεταμορφώσεως του Κυρίου, ας δώσει σε μας αφορμή διδάγματος.
Ο πατέρας
Αυγουστίνος αναφέρει: Με μητροπολίτη, ήδη μακαρίτη προ ετών, συζητούσα για το
θέμα των καρναβαλικών εορτών της πόλης των Πατρών. Προσπαθούσα να τον πείσω ότι
ήταν ιερή υποχρέωσή του να τεθεί επί κεφαλής του ευσεβούς λαού προς κάθαρση της
πόλης από το ανοσιούργημα που δημιουργούν κάθε χρόνο στη πόλη του Πρωτοκλήτου
οι καρναβαλικές εορτές οι οποίες συνοδεύονται από πλήθος παραβάσεων του ηθικού
και Ευαγγελικού Νόμου. Στάθηκε αδύνατο. Ο Μητροπολίτης εκείνος δεν ήθελε ν’
ακούσει πόλεμο! Δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους άρχοντες της πόλης, οι οποίοι
ενισχύονταν και από τους άρχοντες της Πρωτεύουσας. Και η ιδέα ακόμα ότι
βάλλοντας κατά του Καρναβάλου θα ερχόταν σε σύγκρουση με τους ισχυρούς της ημέρας,
τον έκαμε να τρέμει. Ούτε αυτός αγωνιζόταν, ούτε άλλος ήθελε ν’ αγωνιστούν κατά
του κακού τούτου, που μόλυνε την πόλη. Όταν δε, «κρίμασιν οις οίδε ο Κύριος»,
έγινε αρχιεπίσκοπος, από τα πρώτα έργα του ήταν…. να με καλέσει για να μου
απαγορεύσει κάθε ενέργεια κατά του καρναβαλικού οργίου. Του απαντήσαμε καταλλήλως…
Στο πρόσωπο τέτοιων αρχιερέων ο Σατανάς και τα όργανά του βρίσκουν τους καλύτερους
συνεργάτες τους. Δυστυχώς η Εκκλησία βάλλεται από μέσα και γι’ αυτό στις μέρες μας
είναι τόσο ανίσχυρη για την εκρίζωση των κακών, για την εκδίωξη των δαιμονίων,
για την εγκαθίδρυση Κράτους Θεού.» (σ. 119-120)
 |
