ΠΑΤΗΡ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Ν. ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ, "Ακούστε, λέει, την πονηριά που μας κάνουν"... [Ο λογισμός αυτός, αδελφοί μου, σας εξομολογούμαι δημοσία, και εμένα στην αρχή με συνεκλόνισε.]

 

«ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ-ΑΓΝΟΗΜΑΤΑ» 

«Ω αρχιερείς και ιερείς, που λειτουργούμε στα φρικτά θυσιαστήρια της Εκκλησίας· ας προσέξουμε, παρακαλώ, τη λεπτή διάκρισι, που κάνει η ευχή («υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων») ανάμεσα στις παραβάσεις του κλήρου και τις παραβάσεις του λαού. Και εξηγούμεθα. …οι παραβάσεις του λαού μέσα στην ευχή ονομάζονται «αγνοήματα», οι παραβάσεις του κλήρου ονομάζονται «αμαρτήματα». Γιατί αυτή η διάκρισις;

Διότι ο λαός, ο πολύς λαός, που δουλεύει συνέχεια, ταλαιπωρείται, βασανίζεται, αδικείται, χτυπιέται απ’ όλες τις μεριές, χωρίς καμμιά σοβαρή συμπαράστασι, ο λαός αυτός, που μοιάζει σαν πρόβατα χωρίς τσοπάνη, αδιαφώτιστος και ακαθοδήγητος σε πολλά, μπορούμε να πούμε ότι σε πολλές περιπτώσεις παραβαίνει το θέλημα του Θεού από άγνοια. Ω εάν ο λαός αυτός διαφωτιζόταν όπως πρέπει με όλα τα σύγχρονα μέσα! Τότε ο λαός μας θάταν καλύτερος και πολλά αμαρτήματα θα τ’ απέφευγε. Τώρα ζη στην άγνοια. Όχι βέβαια τελεία άγνοια, αλλά πάντως σε αρκετή άγνοια, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερη από την ακατάπαυστη προπαγάνδα της πλάνης και της αμαρτίας, που κάνουν οι σκοτεινές δυνάμεις. Δεν ισχύει το ίδιο για τους κληρικούς. Γιατί αυτοί, που τόλμησαν να αναλάβουν τη διαποίμανσι λαού και μέρα-νύκτα ασχολούνται με τα ιερά και τα όσια της θρησκείας, αυτοί δεν έχουν την άγνοια του λαού μας. Αυτοί ξέρουν καλύτερα το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό οι παραβάσεις τους δεν ονομάζονται «αγνοήματα», όπως του λαού, αλλά «αμαρτήματα»». (π. Αυγουστίνος Καντιώτης για τα «ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ-ΑΓΝΟΗΜΑΤΑ» στο βιβλίο του με τίτλο: «ΕΙΣ ΤΗΝ ΘΕΙΑΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ» το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1977, σελ. 26-27)

Ο Μέγας Αθανάσιος απαντά στην κατηγορία

Αλλά, τι ακούω; Ένα άλλο παραμύθι. Θα έρθουν ημέρες, και ήρθαν αυτές οι μέρες, που θα πούνε· ευτυχισμένοι οι άνθρωποι που δεν έχουν αυτιά για να ακούνε και μάτια για να βλέπουν. Θα ακούσωμε τέτοια πράγματα στη γη, που ο άνθρωπος θα προτιμούσε να μην έχει αυτιά. Άκουσα τις ημέρες αυτές να λένε· Μα γιατί τόσο πολύ επιμένετε. Καλά και προτεστάντες και φράγκοι από τα 1000 πράγματα στα 990 συμφωνάτε, στα 10 δεν συμφωνάτε· γιατί είστε τόσο σκληροί, γιατί βλέπετε αυτά που δεν συμφωνούμε και δεν βλέπετε αυτά που συμφωνούμε; Ας παραβλέψουμε αυτά που δεν συμφωνούμε και ας ενωθούμε, για να γίνουμε μία αδελφότης και «μία ποίμνη και εις ποιμήν».

Ο λογισμός αυτός, αδελφοί μου, σας εξομολογούμαι δημοσία, και εμένα στην αρχή με συνεκλόνισε. Προχτές όμως εδιάβασα τον Μέγα Αθανάσιο και δίδει απάντησι στο επιχείρημα αυτό, που ηκούετο, και επί της εποχής του αρειανισμού.

Διότι έλεγαν εις τον Μέγα Αθανάσιο·

-Μα συμφωνούμε· και την βάπτισι παραδεχόμεθα, και τα μυστήρια παραδεχόμεθα, και τα πάντα παραδεχόμεθα. Ας ενωθούμε λοιπόν, και να παραβλέψωμε τα σημεία της διαφοράς.

Τι απαντά ο Μέγας Αθανάσιος; Ακούστε το παράδειγμά του και θαυμάστε την σοφία του ανδρός.

-Ακούστε, λέει, την πονηριά που μας κάνουν. Είνε, σαν να υποθέσουμε, ότι έχεις άνθρωπο στο σπίτι σου και ο άνθρωπος αυτός να πέση άρρωστος στο κρεβάτι και να έχη πόνο εδώ στα στήθη και να πονάη και να βογγάη.

          Τα μάτια του είνε εν τάξει. Τ’ αυτιά του είνε εν τάξει, η καρδιά του είνε εν τάξει, τα πόδια του είνε εν τάξει, τα χέρια του είνε εντάξι, αλλά έχει ένα πόνο εδώ στα στήθη.

          Καλεί τον γιατρό και ο γιατρός κάθεται κοντά στον άρρωστο και λέει· Τι ωραία μάτια έχει αυτός ο άρρωστος! Τι ωραία χέρια και πόδια έχει ο άρρωστος! Τι γερή καρδιά έχει αυτός ο άρρωστος!

          Μα, χριστιανέ μου, δεν σε καλέσαμε για τα γερά μέρη του σώματος. Εδώ τι γίνεται· αυτός ο πόνος μπορείς να μας πης που οφείλεται; Α, λέει (ο Μέγας Αθανάσιος).

          Έτσι κάνουν και αυτοί, παραβλέπουν τις πληγές. Αλλά, άνθρωπε, ένα σπυράκι βγάζεις, και τρέχεις και φοβάσαι, μήπως το σπυράκι αυτό μια μέρα σε διαλύση και σε οδηγήση στον θάνατο. Ένα σπυράκι,   έ ν α   σ φ ά λ μ α,   μ ι α   π α ρ ε κ τ ρ ο π ή   α π ό   τ η ν   π ί σ τ ι,  ε ί ν α ι   μ ε γ ά λ ο   π ρ ά γ μ α.

Γι’ αυτό πρέπει να προσέξωμε, λέγει ο Μέγας Αθανάσιος, να κρατήσωμεν ακεραίαν την πίστιν ημών.

Πηγή: "ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ", Φλώρινα 2007, Εκδόσεις: Ανδρονίκη Π. Καπλάνογλου, Σελ. 50-51