"Ποιά ήτο η αφορμή να συνταχθή; Πώς έγινε το Πιστεύω;
Η αφορμή εδόθη από κάποιον που ωνομάζετο Άρειος. Ο Άρειος δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Ήταν μορφωμένος, ήξερε φιλοσοφία. Αλλά τι έπαθε; Υπερηφανεύθηκε. Νόμισε, ότι με το μικρό του μυαλό θα λύση τα μυστήρια της Θεότητας. Και έπεσε έξω"
ΠΡΟϊΟΝ ΥΨΗΛΟΤΑΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ:
Το «Πιστεύω»!
Ένα «Μνημείο αθάνατο»!
Ποια είναι η φωνή αυτή των Πατέρων μας; Ποιο είναι το έργο
τους; Απάντηση παίρνουμε από τον αείμνηστο π. Αυγουστίνο Καντιώτη ΤΟΝ ΑΚΡΙΤΑ:
«Είχαν
αφοσιωθή εξ ολοκλήρου στη μεγάλη τους αποστολή. Ήταν αφιερωμένοι στο
Θεό. Με τη φωτεινὴ διδασκαλία τους έθρεψαν τα πνεύματα των ανθρώπων, με
τους κόπους και τους μόχθους των εκαλλιέργησαν το λαό, και με τα αίματα και τις
θυσίες τους γιγάντωσαν το δέντρο της χριστιανοσύνης. Αυτοὶ είνε οι
μεγάλοι πατέρες, «πατέρες ουρανόφρονες».
Ποιό είνε το έργο των αγίων πατέρων;
Αφήνουμε όλα τα άλλα. Από τα
έργα τους υπάρχει ένα που μένει αθάνατο. Το ακούνε και θα το ακούνε επί
αιώνες γενεές γενεών. Είνε το Σύμβολο της πίστεως, το
«Πιστεύω». Εορτάζουμε τους πατέρας. Και έργο των πατέρων είνε το
«Πιστεύω».
Δεν βρίσκεται άλλο τέτοιο έργο. Μη
μου μιλάτε για Πλάτωνα, για Αριστοτέλη, για ανθρώπινα κατασκευάσματα. Πάρτε
αυτὸ το «Πιστεύω» και ζυγίστε το. Τί σοφία έχει μέσα! Είνε
μεγαλούργημα, μνημείο αθάνατο γραμμένο στην ελληνικὴ γλώσσα. Το Πνεύμα το άγιο
εφώτισε τους αγίους πατέρας για να το συντάξουν».
(Κυριακή των Πατέρων της Α΄ Οικ. Συνόδου, του Μητροπολίτου
Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)
