ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΗΣ;
- Αργά ή γρήγορα και οι gay στην Ελλάδα θα οργανωθούν κάτω από σοβαρά σχήματα που θα ασκούν συγκροτημένα πιέσεις σε πολιτικούς και κόμματα υπέρ των θέσεων τους.
Έχουν συνειδητοποιήσει όλοι αυτοί που σήμερα στρουθοκαμηλίζουν στο θέμα του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ότι πλησιάζει ο καιρός που θα τρέχουν πίσω τους για την ψήφο τους; (Δημήτρης Μαχαιρίδης)
Οι «παρά φύσιν» Έλληνες: Η τόλμη των δυτικών κοινωνιών
Δημήτρης Μαχαιρίδης
09/12/2014
Δυστυχώς, η τελευταία δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Δικαιοσύνης της Ελλάδας περί του γάμου των ομοφυλοφίλων φέρνει στο προσκήνιο τον μεσαίωνα ενοχών και προκαταλήψεων στον οποίο ζει ακόμη η ελληνική κοινωνία. Όχι μόνο απέναντι στους gay αλλά και σε άλλες κοινωνικές μειονότητες.
Το 1993 στο Σαν Φραντσίσκο ο Paul Pedrahas, επικοινωνιακός της σύμβουλος της Dianne Feinstein, δημάρχου της πόλης και στη συνέχεια γερουσιαστής της πολιτείας της Καλιφόρνιας, μου εξηγούσε με πόση επιμονή στήριζε η Dianne Feinstein το θέμα της αναγνώρισης του γάμου μεταξύ ομοφυλοφίλων.
Τα gay lobbies στις Ηνωμένες Πολιτείες έπαιζαν ήδη σημαντικό ρόλο στην εκλογή ή την αποτυχία ενός πολιτικού. Τα gay lobbies του Σαν Φραντσίσκο και της Καλιφόρνιας δούλεψαν σκληρά συγκεντρώνοντας ψήφους και κυρίως χρήματα για την μεταπήδησή της Dianne Feinstein από το δημαρχιακό θώκο στην έδρα της Γερουσίας το 1992.
Το 2000, συμμετείχα ως εθελοντής στην προεκλογική εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Ένα ολόκληρο τμήμα της καμπάνιας απευθυνόταν αποκλειστικά για την προσέλκυση gay ψηφοφόρων της πολιτείας.
Το 2008, στην τελική προεκλογική ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στο Ντένβερ του Κολοράντο, την στιγμή που ο Ομπάμα είπε την φράση «..δεν με ενδιαφέρει αν είσαι gay, έλα μαζί μου...» όλο το ακροατήριο ενθουσιασμένο τον αποθέωσε, γιατί μέσα από την πρόσκληση αυτή προς τους gay ο Μπαράκ Ομπάμα πέρασε έμμεσα το μήνυμα και προς τις υπόλοιπες μειονότητες των ΗΠΑ.
Στη συνέχεια, ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα χρησιμοποίησε το δίλημμα του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ως όπλο για να δημιουργεί έριδες και διχόνοιες στο εσωτερικό των Ρεπουμπλικάνων. Πέρα από τους gay Ρεπουμπλικάνους ψηφοφόρους υπάρχουν και gay Ρεπουμπλικάνοι πολιτικοί.
Τώρα πλέον, η αναγνώριση του γάμου μεταξύ των ατόμων του ιδίου φύλου στις ΗΠΑ σηματοδοτεί την ολοκλήρωση μιας μακρόχρονης πορείας του αμερικανικού gay κινήματος και την μετεξέλιξή του σε μια νέα μορφή πολιτικής δύναμης. Τα gay lobby έχουν πλέον βαρύνουσα σημασία στις εσωτερικές ισορροπίες των δύο κομμάτων.
Αντίστοιχα, έχουν κινηθεί εδώ και δεκαετίες τα gay lobbies στην πλειοψηφία των δυτικών κοινωνιών, κατά βάση καθολικές και συντηρητικές. Ποιος περίμενε ότι η Πορτογαλία και η Ισπανία θα παρέκαμπταν τόσο εύκολα την αντίδραση της επίσημης εκκλησίας και του Βατικανού; Η αναγνώριση του γάμου μεταξύ των gay στην Ευρώπη άνοιξε τον δρόμο για gay βουλευτές, gay υπουργούς και gay πρωθυπουργούς. Ο προηγούμενος Γερμανός υπουργός εξωτερικών και οι νυν πρωθυπουργοί του Λουξεμβούργου και του Βελγίου δηλώνουν ανοικτά gay και στα επίσημα ταξίδια τους ανά τον κόσμο συνοδεύονται από τον σύντροφό τους.
Στην ουσία πίσω από αυτήν την οικογενειακού δικαίου αναγνώριση ισοτιμίας συντάχθηκαν σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες δεκάδες μειονότητες που διεκδικούσαν ισότητα απέναντι στο νόμο και κυρίως στην αντιμετώπιση από τον νόμο.
Ο ελληνικός σκοταδισμός
Δυστυχώς, η τελευταία δημόσια τοποθέτηση του υπουργού Δικαιοσύνης της Ελλάδας περί του γάμου των ομοφυλοφίλων φέρνει στο προσκήνιο τον μεσαίωνα ενοχών και προκαταλήψεων στον οποίο ζει ακόμη η ελληνική κοινωνία. Όχι μόνο απέναντι στους gay αλλά και σε άλλες κοινωνικές μειονότητες.
Στην Ελλάδα η κοινωνική μειονότητα ή απομονώνεται ή καταδικάζεται. Όχι μόνοι οι gay δεν μπορούν να παντρευτούν ή να συμβιώσουν επίσημα, αλλά ούτε οι ανάπηροι μπορούν να διασχίσουν δρόμους από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ούτε οι τυφλοί να περπατήσουν στα κατειλημμένα από καφετερίες και εμπορεύματα πεζοδρόμια των ελληνικών πόλεων. Οι υπερήλικες ζουν στα διαμερίσματά τους μόνοι και αβοήθητοι, λόγω έλλειψης δομών κοινωνικής πρόνοιας.
Για όλες αυτές τις κατηγορίες πολιτών μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν από πλευράς επίσημου κράτους μακροπρόθεσμες πολιτικές. Δυστυχώς, όμως, και από αυτές τις ίδιες τις ομάδες δεν έχει υπάρξει μέχρι σήμερα συντονισμένη προσπάθεια διεκδίκησης των δικαιωμάτων τους.
Μου είχε κάνει εντύπωση κατά την παραμονή μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι ποτέ δεν εμφανίστηκε αντιπροσωπεία gay από την Ελλάδα, όπως συνέβαινε με άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ήταν εκ των ουκ άνευ να ακούς Ελληνίδα ευρωβουλευτή να φοβάται ότι θα την καταραστεί η εκκλησία αν ψήφιζε υπέρ των gay θέσεων σε ψηφίσματα. Ο ίδιος μουγκανισμός κυριαρχεί ακόμη και στα αριστερά κόμματα, που δεν καταδίκασαν ποτέ όταν η πάλαι πότε κραταιά Σοβιετική Ένωση έκρινε την ομοφυλοφιλία ως ασθένεια.
Οι gay στην Ελλάδα δεν έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει ότι με την οργανωμένη ψήφο τους μπορούν να ανατρέψουν την αρνητική κατάσταση για τους ίδιους. Σε μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα ο αντίστοιχος υπουργός δικαιοσύνης θα είχε υποχρεωθεί στην παραίτησή του από την πίεση των gay lobbies και θα κινδύνευε να μην επανεκλεγεί.
Αντίστοιχα, ούτε τα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα έχουν καταλάβει την δύναμη που κρύβουν οι gay και οι άλλες κοινωνικές μειονότητες. Δεν θα κερδίσουν ψήφους μόνο από τους ίδιους τους gay, αλλά και από εκείνους που τους συμπαθούν, τους αποδέχονται και συντάσσονται μαζί τους. Το ίδιο ισχύει και για τις υπόλοιπες κοινωνικές μειονότητες, όπως π.χ. οι ανάπηροι.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα αντί να μας απασχολούν θέματα που αφορούν μεγάλες κοινωνικές ομάδες, σύσσωμη η ελληνική κοινή γνώμη παρασύρεται από μικρές ομάδες που για οποιοδήποτε δικό τους λόγο επιβάλλουν την ατζέντα τους.
Είναι συμπτωματική η επικοινωνιακή δυναμική που αναπτύχθηκε γύρω από τον κατάδικο Ρωμανό;
Με δική τους πρωτοβουλία εγκαταστάθηκαν οι ταλαίπωροι Σύριοι πρόσφυγες στην πλατεία Συντάγματος ή είναι άβουλα υποχείρια κάποιων άλλων;
Όλοι έχουν λόγο και άποψη για τις σπουδές του Ρωμανού και τους Σύριους πρόσφυγες, αλλά κανείς δεν αντέκρουσε τις αιτιάσεις του υπουργού Δικαιοσύνης ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που σέβεται την φύση του ανθρώπου. Δηλαδή όλοι οι gay στην Ελλάδα είναι «παρά φύσιν»; Δεν αντέδρασε κανένα ελληνικό κόμμα. Δεν αντέδρασε κανένα από εκείνα τα διάσημα πρόσωπα της πολιτικής και της τέχνης που πριν λίγες βδομάδες πόζαραν αυτάρεσκα σε φωτογραφήσεις life style υπέρ των gay. Δεν αντέδρασε δημόσια κανένας από τους ελάχιστους επώνυμους ανοικτά gay Έλληνες.
Αλήθεια ο Έλληνας υπουργός Δικαιοσύνης πως θα σταθεί στο επόμενο συμβούλιο υπουργών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αν βρεθεί δίπλα σε έναν gay συνάδερφό του από άλλη χώρα ή τον εξυπηρετήσει κάποιος ανοικτά gay υπάλληλος της Ένωσης; Τι θα απαντήσει στον ομόλογό του gay υπουργό, αν εκείνος αρχίσει να του ζητά εξηγήσεις για τους «παρά φύσιν» Έλληνες;
Αργά ή γρήγορα και οι gay στην Ελλάδα θα οργανωθούν κάτω από σοβαρά σχήματα που θα ασκούν συγκροτημένα πιέσεις σε πολιτικούς και κόμματα υπέρ των θέσεων τους.
Έχουν συνειδητοποιήσει όλοι αυτοί που σήμερα στρουθοκαμηλίζουν στο θέμα του γάμου μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ότι πλησιάζει ο καιρός που θα τρέχουν πίσω τους για την ψήφο τους;
