Διατί ο Μητρ. Περιστερίου επεμβαίνει εις την αγίαν Πρόθεσιν;

 

«Γρηγόριε, Γρηγόριε, τι με διώκεις;»

 

Γιατί ο Περιστερίου βγάζει τον Άκρα Ταπεινωμένο Χριστό (της Μεγάλης Πέμπτης) από την ιερά και αγία Πρόθεση;

 

ΘΕΜΑ: Η ΑΓΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΙ ΟΙ «ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ» ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

 

«Ας είμεθα εν επιφυλακή. Ζούμε εις ημέρας κατά τας οποίας συντελείται μία προδοσία της Ορθοδόξου ημών πίστεως μέσα εις τους κόλπους της Εκκλησίας εκ μέρους επισκόπων, εκ μέρους ιεροκηρύκων, εκ μέρους θεολόγων, εκ μέρους εκείνων οι οποίοι θα έπρεπε να είνε οι πρώτοι φύλακες της ιεράς ημών παρακαταθήκης.»(1967*)

Αγαπητοί, καθώς ο «κοινό Πάσχα» των Οικουμενιστών, «κρυφορθοδόξων Ουνιτών» και Παπικών μετά πασών των Προτεσταντικών «εκκλησιών» (των εν Κρήτη αναγνωρισμένων) πλησιάζει απειλητικά,  τείνει να παρασύρει με την «ουρά» του πλήθος ουρανοπολιτών ορθοδόξων αδελφών μας, κληρικών και λαϊκών.

Ως «ουρά» εννοούμε την πανδημική φαγούρα του Περιστερίου με τον Κύριο της Δόξης, τον Βασιλέα των βασιλευόντων και Κύριο των κυριευόντων, τον Εσταυρωμένο Χριστό… και ως «κεντρί»; - Το δυσώδες διαρχικό εσχατολογικό παραμύθι της «Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΣΧΑΤΩΝ», με αποκλειστικό λατρευτικό «κέντρο» τον Χριστό των εσχάτων (που δεν βρίσκεται στην ιστορία αλλά Αναστημένος και εγκλωβισμένος στη Βασιλεία).

 

Εισαγωγικά - Περί «Εσχατολογικής Εκκλησίας»

Σε βίντεο με τίτλο: «Η θέση του Εσταυρωμένου στην Εκκλησία» [1] βλέπουμε ζωντανά τον Σεβ. Μητροπολίτη Περιστερίου κ. Γρηγόριο, και ακούμε αργά και καθαρά την σύντομη αλλά περιεκτική περί «Εσχατολογικής Εκκλησίας» ψευδοδιδασκαλία του:

«Ο Χριστός δεν είναι στην ιστορία, ο Χριστός είναι στη Βασιλεία, εκεί που τον είδε ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος... Αυτό θέλω τώρα να καταλάβουμε γιατί εδώ είναι το πρόβλημα το μεγάλο, ακριβώς γιατί επηρεαστήκαμε από την δυτική θεολογία της σταύρωσης κι έχουμε μπερδευτεί, κι έχουμε χάσει αυτήν την διάσταση. Ο Χριστός είναι «εδώ», εδώ τον είδε ο Πρωτ. Στέφανος· ο Χριστός όμως πριν φύγει έστησε την Εκκλησία Του με τη συνδρομή του Αγίου Πνεύματος.…οπότε όπου βρίσκεται ο Χριστός [εκεί] είναι και η Εκκλησία Του… Αυτή είναι η Εκκλησία των εσχάτων, η εσχατολογική Εκκλησία η οποία είναι Μία, είναι Αγία, είναι Καθολική και είναι Αποστολική.» [13:10-14:02]

«Αυτό το μονίμως καρφωμένη (ενν. η εικόνα του Εσταυρωμένου Χριστού πάνω στο Τίμιο Σταυρό) είναι το μεγάλο πρόβλημα. Γιατί; Γιατί το γεγονός της σταύρωσης είναι στιγμιαίο ενώ το γεγονός της Ανάστασης είναι διαρκείας και βρίσκεται στα έσχατα. Εκεί (στα έσχατα) είναι ο Χριστός αναστημένος.» [48:27].

Προσοχή! Αν «Ο Χριστός δεν είναι στην ιστορία», τότε και η επί γης Μία, Αγία…, Εκκλησία Του δεν είναι στην ιστορία! Τι μας θυμίζει αυτή η θεωρία; Αν πάλι «Ο Χριστός (αναστημένος) είναι στη Βασιλεία, εκεί που τον είδε ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος», και δεν είναι στην ιστορία, τότε το «Πιστεύω» του Οικουμενισμού (διαχριστιανικού και διαθρησκειακού) βρίσκει «κατά τας Γραφάς» του, την πλήρη εφαρμογή του, ΕΙΣ ΤΗΝ «ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ» (όταν οι πάσης φύσεως θολολόγοι - θρησκειολόγοι λατρεύουν σε «κοινό τόπο» και με «κοινοτικό τρόπο» τον ΕΝΑ και μοναδικό Θεό (ενν. τον Πατέρα!).

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό το βασικότερο άρθρο από το «Πιστεύω» τους. Ότι λατρεύουν μεν «Ένα» Θεό Πατέρα, μα με «Διαφορετικά» ονόματα. Πλήρως διαφωτιστική η παρακάτω βιντεοσυνέντευξη - ερώτηση του Αμερικανού δημοσιογράφου Charlie Rose (11-2-2009) προς τον Πατριάρχη μας κ. Βαρθολομαίο:

-Παναγιώτατε, εμείς, από όλες τις θρησκείες έχουμε τον ίδιο ουράνιο πατέρα;

Ιδού και η απάντηση:

- Φυσικά. Ο Θεός δεν είναι παρά ένας, ανεξάρτητα από τα ονόματα που του δίνουμε, Αλλάχ ή Γιαχβέ και ούτω καθ’ εξής. Ο Θεός είναι ένας, και εμείς είμαστε τα παιδιά Του.

Πράγματι, αδελφοί, εν έτει 2025 «Ζούμε εις ημέρας κατά τας οποίας συντελείται μία προδοσία της Ορθοδόξου ημών πίστεως μέσα εις τους κόλπους της Εκκλησίας εκ μέρους επισκόπων…». «Είμεθα εν επιφυλακή»;

Ας ακούσουμε λοιπόν τι έχει να μας πει ο Μέγας Αθανάσιος!

Στην πραγματεία «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ ΣΥΝΟΔΟΥ» που «συνετάγη υπ’ αυτού περί το 350-352», διαβάζουμε:

«Αφού ο Θεός είναι ένας, μία είναι και η εικών του, δηλαδή ο Υιός»!

«Πράγματι ο Υιός του Θεού, όπως δύναται τις να μάθη από τα λεγόμενα (της Γραφής), αυτός είναι ο Λόγος του Θεού, η σοφία, η εικών, η χειρ και η δύναμίς του· διότι εν είναι το γέννημα του Θεού και όλα αυτά είναι γνωρίσματα της γεννήσεως εκ του Πατρός…

Γνωρίζων δε πάλι ότι ο Λόγος, η σοφία, ο ίδιος ο Υιός είναι η εικών του Πατρός, λέγει εις την προς Κολοσσαείς επιστολήν· «Ευχαριστούμεν τον Θεόν και Πατέρα, ο οποίος μας αξίωσε να έχωμεν μερίδιον της κληρονομίας των αγίων εις το φως· αυτός μας ελύτρωσεν από την εξουσίαν του σκότους και μας μετατόπισεν εις το βασίλειον του αγαπητού του Υιού, δια του οποίου έχομεν την απολύτρωσιν, δηλαδή την συγχώρησιν των αμαρτιών.

Αυτός είναι η εικών του αοράτου Θεού… Κατ’ αυτόν τον τρόπον δεν θα σκοντάψη εις τον λίθον του [σ.σ. Βαρθολομαίου] προσκόμματος (Βλ. Ρωμ. 9,32) όποιος ερευνά δια του νου τα κατά του Κυρίου, αλλά αντιθέτως θα πορευθή προς την λάμψιν του φωτός της αληθείας.

Διότι, πράγματι εκεί οδηγεί το ευσεβές φρόνημα, έστω και αν σκάσουν από τον κακόν των οι αιρετικοί, οι οποίοι φιλονικούν και ούτε τον Θεόν σέβονται ούτε τον έλεγχον των αποδείξεων ντρέπονται» [2].

1.  Η ΑΓΙΑ ΠΡΟΘΕΣΗ

Αδελφοί, είναι γνωστό ότι «Στο αριστερό μέρος του Ιερού υπάρχει η Πρόθεση ή Προσκομιδή, δηλαδή μία κόγχη ή ένα μαρμάρινο ή ξύλινο τραπέζι που χρησιμεύει για την προετοιμασία των Τιμίων Δώρων για τη Θεία Ευχαριστία.». «Εκεί (λοιπόν) ο Ιερέας προετοιμάζει τα "Τίμια Δώρα", τον άρτο και τον οίνο… που με τον καθαγιασμό θα μεταβληθούν σε "Σώμα και Αίμα Χριστού".». Επίσης γνωρίζουμε, ότι: «Στην Καθολική Εκκλησία αυτή η διαδικασία δεν υπάρχει.» [3], αλλά και ότι οι Προτεστάντες δεν τα πάνε καλά, εννοείται με τις άγιες και ιερές Εικόνες… Ιδού,

2. ΚΑΙ ΟΙ «ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ» ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«Από που ξεκινά η θεία Λειτουργία; Όταν ο κόσμος, οι άνθρωποι μας φέρνουν το ψωμί και το κρασί; Από την Πρόθεση.

Και τι λέμε; «Ετοιμάζου Βηθλεέμ, ήνοικται πάσιν η Εδέμ, ευτρεπίζου Ευφραθά, ότι το ξύλον της ζωής, εν τω σπηλαίω…», κτλ. Λοιπόν «να ‘το» το σπήλαιο, εδώ έχουμε σπηλιά και βάζουμε την Εικόνα της Γέννησης, δεν βάζουμε τον Χριστό Πάσχοντα από δυτικοεπηρεασμό, από Προτεσταντικό και Ρωμαιοκαθολικό επηρεασμό.». (Ο νοών νοείτω).

Και συνεχίζει: «Δεν βάζουμε! Ο Μητροπολιτικός μας Ναός έχει τον Χριστό πάσχοντα. Τι δουλειά έχει ο Χριστός πάσχοντας εδώ; Ξέρετε την, συγγνώμη, να πω βαριά κουβέντα; Την σχιζοφρένεια που μας διακρίνει (ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας). Μα δεν το βλέπουμε εδώ, ποια άκρα ταπείνωση. Εδώ ο Χριστός γεννιέται· εδώ πέρα. Όταν λέμε “Ετοιμάζου Βηθλεέμ·”, λέμε Βηθλεέμ! Ο Χριστός δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Για ποια «άκρα ταπείνωση» μου μιλάτε· εδώ τα γεγονότα που έχουμε, μέσα εδώ, (δηλαδή) ό,τι ζούμε μέσα στις Ακολουθίες· είναι της ιστορίας. Ωραία (σας ερωτώ)· Άκρα ταπείνωσις, ο Χριστός από που ήρθε, με αλεξίπτωτο; Και ξαφνικά ήταν εκεί· έτσι ταπεινωμένος; Σκεφτείτε το. Παράκληση θερμή. «Ετοιμάζου Βηθλεέμ, ήνοικται πάσιν η Εδέμ, ευτρεπίζου Ευφραθά, ότι το ξύλον της ζωής, εν τω σπηλαίω εξήνθησεν εκ της Παρθένου·». Σωστά δεν το λέω;».

[Σχόλιο: «Ποιά σχέση πρός την Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ να έχει ἕνας συνήγορος τοῦ ψεύδους;». (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς) [ΕΠΕ 3, 608].

 

3. ΟΙ «ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ» ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

«Οι Πατέρες λένε ότι κατά την πτώση του ανθρώπου εσκοτίσθηκε ο νους του ανθρώπου. Εσκοτίσθη ο νους του Αδάμ. Δεν ασχολούνται οι Πατέρες με τον Αδάμ ως Αδάμ, άλλα με τον νουν του Αδάμ, ο οποίος Αδάμ αρρώστησε, επειδή εσκοτίσθηκε ο νους του. Οι Πατέρες μιλάνε για ασύνετον νουν. Παντού στην Πατερική γραμματεία το θέμα της πτώσεως είναι ο σκοτασμός του νοός του ανθρώπου» (π. ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ) [4].

Αγαπητοί, έχοντας κατά νου όλα τα  παραπάνω· μα πιο πάνω τα «απίστευτα» οικουμενιστικά πιστεύματα του μεταπατερικού Περιστερίου που σαφώς σαφέστατα αποκαλύπτουν τις «αγαθές προθέσεις» του… τις τόσο παθιασμένες και ενάντιες,

√ προς τον «παθόντα, και ταφέντα» Κύριό μας, τον «Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών»

√προς Αυτόν που ο Ησαΐας (αν και έζησε 800 χρόνια πριν γεννηθεί ο  Χριστός) βλέπει «Μέσα εις την (ΑΚΡΑ) ταπείνωσιν και τον εξευτελισμόν». «Τον είδομεν (λέγει) και δεν είχε πρόσωπον εμφανίσιμον, ούτε κάλλος. Αλλά το πρόσωπόν του [ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ] ήτο καταφρονημένον, χωρίς τιμήν και δόξαν.» (Ησ. 53, 1-3)· Απαντούμε…

ΣΤΑ «ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ» ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ… ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΑΜΕΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ»:

«ΥΠΟΤ. Επείπερ ο λόγος ημίν περί Θείας Λειτουργίας, ερμήνευσόν μου τι δηλούσι τα σημεία και σύμβολα όπου βλέπομεν εν αυτή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ 17

Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας

[«Από που ξεκινά η θεία Λειτουργία;» (Ο Περιστερίου Γρηγόριος)]

ΓΕΡ. Η Θεία Λειτουργία είναι μία ανάμνησις όλου του Μυστηρίου της ενανθρωπήσεως του Χριστού, από της Θείας αυτού Γεννήσεως έως της Αναλήψεως και της καθέδρας αυτού εν δεξιά του Πατρός. Αυτά όλα τα παρασταίνει η Λειτουργία εις τας αισθήσεις των τέκνων της Εκκλησίας με υλικά σημεία και ορατά δια να μας οδηγήση εις τα άυλα και ουράνια· και επειδή δεν είναι εύκολον να μεταχειρισθή τόσα υλικά πράγματα, όσα ήσαν τα έργα και τα πάθη του Χριστού, σμίγει εις εν και το αυτό πράγμα πολλά σημαινόμενα, κατά διαφόρους καιρούς και τόπους και λόγους, ως το Κάλυμμα του Ποτηρίου πότε σημαίνει εν Μυστήριον, και πότε άλλο, ως ρηθήσεται.

[«Από που ξεκινά η θεία Λειτουργία; Όταν ο κόσμος, οι άνθρωποι μας φέρνουν το ψωμί και το κρασί;». Ο Περιστερίου Γρηγόριος απαντά: Από την Πρόθεση.»]

ΓΕΡ. Φέρεται πρώτον η Προσφορά εις την Εκκλησία, ήτις σημαίνει την Μαρίαν Παρθένον, φερθείσαν υπό των γονέων της εις τον Ναόν του Κυρίου, την οποίαν ο Ιερεύς μιμούμενος τον Ζαχαρίαν, την θέτει εις τα Άγια των Αγίων, την Αγίαν Τράπεζαν, έως ότου να ενδυθή και να γίνη έτοιμος δια την Προσκομιδήν, δια τους χρόνους οπού διέτριψεν η Παρθένος εις τον Ναόν·από εκεί ο Ιερεύς την σηκώνει, και την φέρνει εις την πρόθεσιν, και σημαίνει τον δρόμον οπού έκαμεν η Παρθένος Μαρία με τον Ιωσήφ έως την Βηθλεέμ δια την απογραφήν· και εκεί ούσα η Παρθένος έγγυος (διότι και η Προσφορά είναι τυπωμένη με το όνομα του Ιησού Χριστού,) εγέννησε τον Χριστόν εις το Σπήλαιον, του οποίου σπηλαίου το κοίλον σημαίνει και η Πρόθεσις· «τότε το παιδίονΙησούνέθηκεν εν τη φάτνη·» και είναι το Δισκάριον· τα δε Καλύμματα δηλούσι τα Σπάργανα· ο δε Αστερίσκος δηλοί τον φανέντα Αστέρα· το δε Θυμιατήριον και τα θυμιάματα δηλούσι τα Δώρα των Μάγων.

[Λοιπόν «να ‘το» το σπήλαιο, εδώ έχουμε σπηλιά και βάζουμε την Εικόνα της Γέννησης, δεν βάζουμε τον Χριστό Πάσχοντα… συγγνώμη, να πω βαριά κουβέντα; Την σχιζοφρένεια που μας διακρίνει… Μα δεν το βλέπουμε εδώ; Ποια άκρα ταπείνωση; Εδώ ο Χριστός γεννιέται· εδώ πέρα.]

ΓΕΡ. Και επειδή ο Ησαΐας λέγει· «Παιδίον εγεννήθη ημίν, και τα εξής, ου η αρχή επί του ώμου αυτού·» το οποίον σημαίνει τον Σταυρόν, με τον οποίον ενίκησε τον εχθρόν, και εβασίλευσε δια παντός· και επειδή ο αυτός Χριστός λέγει· «ουκ ήλθον διακονηθήναι αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν λύτρον αντί πολλών·» δια τούτο σμίγει εν τω ιδίω καιρό η Εκκλησία την Γέννησιν του Χριστού και τον θάνατον· μάλιστα όταν γεννά αυτόν εκ της Παρθένου, με την Λόγχην ευγάζει λέγουσα· «ως πρόβατον επί σφαγήν ήχθη·» και τα εξής. Κεντά και εν δεξιοίς την πλευράν του αυτού αμνού του Χριστού· και επειδή εκ της πλευράς του ευγήκεν αίμα και ύδωρ, και ο Απόστολος Ιωάννης παρών είδε, και λαβών το αγγείον με το οποίον έφερον την χολήν και το όξος και τον επότισαν, μέσα εις αυτό εδέχθη το αίμα και ύδωρ, (ως τινεςφάσι να σώζονται ταύτα μέχρι σήμερον) δια τούτο εις τον τύπον του Αγγείου εκείνου η Εκκλησία έχει το Ποτήριον, εν ω κατ’ αρχάς εκχέει τον οίνον και το ύδωρ· αλλ’ αφ’ ου αγιασθούν αυτά μετά την Μετουσίωσιν, γίνεται τύπος το Ποτήριον εκείνου του Ποτηρίου, με το οποίον ο Χριστός παρέδωκε στους Αποστόλους το αίμα αυτού· και κατά τα δύο αυτά Μυστήρια της Γεννήσεως και της Σταυρώσεως του Ιησού Χριστού γίνεται η Πρόθεσις, τύπος του Σπηλαίου δια την Γέννησιν, και του Γολγοθά δια την Σταύρωσιν· και τα Καλύμματα ομοίως δια την Γέννησιν δηλούσι τα σπάργανα, και δια την Σταύρωσιν και ενταφιασμόν την καινήνΣινδόνα και το Σουδάριον δηλούσι·

[Όταν λέμε “Ετοιμάζου Βηθλεέμ·”, λέμε Βηθλεέμ! Ο Χριστός δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Για ποια «άκρα ταπείνωση» μού μιλάτε· εδώ τα γεγονότα που έχουμε, μέσα εδώ, (δηλαδή) ό,τι ζούμε μέσα στις Ακολουθίες· είναι της ιστορίας. Ωραία (σας ερωτώ)· Άκρα ταπείνωσις, ο Χριστός από που ήρθε, με αλεξίπτωτο; Και ξαφνικά ήταν εκεί· έτσι ταπεινωμένος; Σκεφτείτε το. Παράκληση θερμή.]

ΓΕΡ.και επειδή ο Χριστός παρακάλεσε τον Πατέρα του, και είπεν· «όπου αυτός είναι, να είναι και οι υπηρέται του·δια τούτο γύρωθεν θέτονται τα Τάγματα των Αγίων. »

[ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: «Ο Χριστός δεν είναι στην ιστορία, ο Χριστός είναι στη Βασιλεία, εκεί που τον είδε ο Πρωτομάρτυρας Στέφανος... Αυτό θέλω τώρα να καταλάβουμε γιατί εδώ είναι το πρόβλημα το μεγάλο…οπότε όπου βρίσκεται ο Χριστός [εκεί] είναι και η Εκκλησία Του…]

<<1^Ο Σχόλιο: Ναι, «άγιε» Περιστερίου· Λειτουργιομάχε και Λειτουργιοσχίστη. Ναι, «Όπου βρίσκεται ο Χριστός [εκεί] είναι και η Εκκλησία Του», αλλά και όπου βρίσκεται η Στρατευόμενη Εκκλησία Του (και η θριαμβεύουσα μαζί), εκεί ΕΙΝΑΙ και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ως Θεάνθρωπος. «Όλως ην εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως απήν, ο απερίγραπτος Λόγος· συγκατάβασις γαρ θεική, ου μετάβασις τοπική γέγονε…»!>>.

ΓΕΡ.(…δια τούτο γύρωθεν θέτονται τα Τάγματα των Αγίων.) Πρώτον η Παρθένος παρίσταται εις τα δεξιά του, και ύστερον η μερίς του Προδρόμου και καθεξής, Αποστόλων, Προφητών, Μαρτύρων, Διδασκάλων εις σχήμα Τριαδικόν, καθώς παραστέκονται έμπροσθέν του και τα Τάγματα των Αγγέλων εν Ουρανοίς· επειδή η καθ’ ημάς Ιερουργία «είναι μίμησις της ουρανίου Ιεραρχίας» ως λέγει ο ιερεύς Διονύσιος. Κάτω από αυτάς τας Μερίδας θέτομεν τας Μερίδας των ζώντων και κεκοιμημένων, ους θέλομεν μνημονεύοντες.»

<<2^ο Σχόλιο: ΑΝ και ο Περιστερίου Γρηγόριος βλέπει μόνο το «Σπήλαιο» και εν αυτώ την Γέννηση του Χριστού… ο συγγραφέας Επίσκοπος του εν λόγω Βιβλίου βλέπει την αγία Πρόθεση και ως «τον Θρόνον της Βασιλείας του Χριστού», και επιπλέον ως «τον Θρόνον της Χάριτός του»! Ο Περιστερίου που αγνοεί ή αποσιωπά τα της Πρόθεσης γενόμενα… προχωρά βιαστικά στην «Μεγάλη Είσοδο»… προκειμένω να φτάσει μπροστά στην Ωραία Πύλη και στην «ιστορική» προ 2000 ετών Σταύρωση! Τα παρακάτω λόγια του Περιστερίου - από την ίδια «Πηγή» Βίντεο - κρίνονται αναγκαία καθώς αποκαλύπτουν τον τελικό σκοπό του που είναι η παντελείς απουσία του Εσταυρωμένου από του Ιερού Βήματος, του Εσταυρωμένου αλλά και του Άκρα Ταπεινωμένου Χριστού.

ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ: «Λοιπόν, κάνουμε την Μεγάλη είσοδο. Προσέξτε τώρα. Ο Χριστός έχει γεννηθεί, οι Ευχές· άμα θέλετε να κάνουμε ένα Λειτουργικό σεμινάριο για να δούμε όλα τα στοιχεία βήμα-βήμα, ένα-ένα.

Στη Μεγάλη είσοδο ξεκινάμε… και ερχόμαστε… περνάμε την Ωραία Πύλη, και ερχόμαστε και εναποθέτουμε το ψωμί και το κρασί, αυτά που επιλέξαμε και που διαβάσαμε, που ξεχωρίσαμε από το Πρόσφορο και το κρασί που μας προσφέρθηκε και τα εναποθέτουμε στην Αγία Τράπεζα. Είμαστε στη Μεγάλη είσοδο. Η Μεγάλη είσοδος ξεκινάει από τη Βηθλεέμ, περνάει από την Σταύρωση· να ‘τη η Σταύρωση, πάνω από τον Γολγοθά (πάνω από την Ωραία Πύλη, στην κορυφή του Τέμπλου). …Η Εκκλησία τα τοποθέτησε ιεραρχικά τα γεγονότα, ιστορικά, ένα-ένα. Δηλαδή, Γέννεση· η πορεία του Χριστού μέσα στην ιστορία· πλησιάζει ο Χριστός, φτάνουμε εδώ κάτω (από την Ωραία Πύλη), που έχουμε πάνω την εικόνα του Μυστικού Δείπνου, που έχει τελέσει το Μυστήριο (ενν. ο Χριστός πριν 2000 χρόνια)· σταυρώνεται, να ‘τη η  Σταύρωση (πιο πάνω από την εικόνα του Μ. Δείπνου), και στη συνέχεια περνάει «εδώ» (εντός του ιερού Βήματος, στην Βασιλεία), και εμείς καλύπτουμε με τον αέρα που εσείς βλέπετε. «Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από του ξύλου καθελών·», τον πήρε τον Χριστό, τον κατέβασε από τον Σταυρό, «σινδόνι καθαρά ειλήσας και αρώμασιν, εν μνήματι καινώ, κηδεύσας, απέθετο.». Τον βάλαμε «εδώ» τον Χριστό, πάνω· έχει ήδη αποκαθηλωθεί ο Χριστός· Τον βάλαμε πάνω στην Αγία Τράπεζα και Τον ενταφιάσαμε. Και μετά αρχίζει η Αγία Αναφορά»»].

Ιδού μία ακόμη σύντομη απάντηση (από τον «ΤΑΜΕΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ») στα εν λόγω «Βαβέλ» λειτουργικά σκευάσματα του Περιστερίου. 

(Μετά τα Αντίφωνα, …μετά τον Τρισάγιο Ύμνο, …μετά την ευλογία του Επισκόπου και την εις το σύνθρονο στάση του, μετά την πανηγυρική Φήμη του...)

«Μετά τας προσευχάς ερχόμεθα εις το Μυστήριον του Σταυρού, και ευρίσκοντες τον Χριστόν εν τη Προθέσει εσταυρωμένον, καθώς εις τον Γολγοθά, θυμιώμεν το Ιερατείον, δηλαδή ο Αρχιερεύς, προς ευχαριστίαν της τοσαύτης δωρεάς και αγάπης του Θεού, λέγων το, «Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου» και τα εξής, έως του «Αγάθυνον Κύριε» το δε λοιπόν λέγει αφ’ ου θέση τα Δώρα εν τη αγία Τραπέζη· και ΑΣΚΕΠΗΣ την κεφαλήν λαμβάνει ΕΝ ΠΡΟΘΕΣΕΙ μερίδας των Βασιλέων, Αρχιερέων, του λαού, και ον κατ’ όνομα θέλει, και ΑΣΚΕΠΗΣ ΜΕΝΕΙ έως ότου δεχθή τα Άγια.  Και επειδή ο Αρχιερεύς φέρει τον τύπον του Χριστού, δεν εισοδεύει αυτός με τα Άγια, αλλά τα δίδει τω Ιερεί και Διακόνω οι οποίοι δηλούσι τον Ιωσήφ και τον Νικόδημον» [Σελ. 46]>>.

√ Η αγία Πρόθεση ως «Θρόνος της Βασιλείας του Χριστού», και επιπλέον ως «Θρόνος της Χάριτός του»!

(Ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας)

ΓΕΡ. Αλλ’ ενθυμηθέντες ότι ο Χριστός θέλει έλθη Κριτής ζώντων και νεκρών, κατά το οποίον η Πρόθεσις δηλοί τον Θρόνον της Βασιλείας του Χριστού, και τον Θρόνον της Χάριτός του, εις τον οποίον Θρόνον της χάριτός του τώρα παριστάμεθα και ζητούμεν την συγχώρησιν των αμαρτιών μας, εις δε τον μέλλοντα Θρόνον της Βασιλείας του παριστάμεθα, ως λόγον αποδώσαντες των πεπραγμένων ημίν, τούτων των τεσσάρων των οποίων κάμνομεν ανάμησιν εις την Πρόθεσιν, δηλαδή της Γεννήσεως του Χριστού, του Πάθους, του Θρόνου της Χάριτος, και του Θρόνου της Κρίσεως, αφήνοντες τα άλλα εις τους ιδίους των καιρών και τόπους, γυρίζομεν εις την Γέννησιν του Χριστού, από την οποίαν λαμβάνει την μέθοδον και αρχήν η Θεία Λειτουργία με τέτοιον τρόπο.

Πρώτον ο Ιερεύς θυμιάζων την Αγίαν Πρόθεσιν και όλον το Θυσιαστήριον, ευχαριστεί τω Θεώ και Πατρί του Κυρίου Ιησού Χριστού ούτως ευδοκήσαντι ύστερον δε αναπέμπει τη φιλανθρωπία αυτού την δόξαν εκείνην, την οποία εις την Γέννησιν του Χριστού και οι Άγγελοι ανέπεμψαν, το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ», και τα εξής, μυστικώς διότι και οι Άγγελοι εις μόνους τους ποιμένας κατ΄ιδίαν εφανέρωσαν· κλείει τας κάτω θύρας, το δε άνω καταπέτασμα ανοικτόν αφίνει, δια να δείξη, ότι ο κάτω κόσμος και ο όχλος δεν εγνώρισαν τότε κατ΄αρχάς του Χριστού την Γέννησιν, αλλά μόνον οι υψηλοί και θεοειδείς, ως οι Προφήται, Πατριάρχαι, η Παρθένος Μαρία, ο Ιωσήφ, οι Ποιμένες, οι Μάγοι. Και τότε λέγει το [«Ευλογημένη η Βασιλεία…»!], «Ευλογημένη η Βασιλεία του Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου Πνεύματος·» επειδή και δια της ενανθρωπήσεως του Χριστού και των παθών του, αλλά και μεσιτεία προς τον Θεόν δια τας αμαρτίας μας»…

ΥΠΟΤ.  Βαβαί, άγιε Γέρον, εγώ ενόμιζα τα εν τη Λειτουργία ταύτα σύμβολα, ότι είναι δια μίαν μεγαλοπρέπειαν, και Τζεριμόνιαν κοινώς ειπείν, και τώρα έγνων, ότι σημεία είναι μεγάλων Μυστηρίων.» [5].

ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ

√«Πάνε προς ένωσι Ποτηρίου!

Δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβή, διότι εγώ γέρος άνθρωπος είμαι, όσο μπόρεσα κράτησα.

Μου ΄λεγε ένας θεολόγος, ο οποίος ξέρει πολλές γλώσσες και έχει πάει στο εξωτερικό και είδε τον πάπα, αυτόν που απέθανε.  «Εκεί πέρα στην Ελλάδα», του είπε, «είνε ένας δεσπότης, ένας δεσπότης Φλωρίνης, Αυγουστίνο τον λένε. Αυτός μας κάνει μεγάλη ζημιά, δεν μας αφήνει αυτός… Τι είνε αυτός; Ποιος είνε;». Ζητούσε πληροφορίες δηλαδή. …Αλλά η κίνησίς μας όμως, παρ’ όλη την αμαρτωλότητα των μελών της είνε ορθόδοξος κίνησις. Ορθοδόξως σκεπτόμεθα, ορθοδόξως πρασπαθούμε να ζήσουμε, και την κρατούμε αυτή την ορθοδοξία και προτιμούμε να αποθάνουμε, παρά να προδώσομε την Πίστι μας. Ορθοδοξία ή θάνατος.Δεν ξέρουμε τι θα γίνη. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούνε τα πράγματα. Διότι αυτοί πάνε προς την ένωσιν. Ένωσι ποτηρίου. Όχι απλώς να πούμε καλημέρα και καλησπέρα με τον καθολικό, με το φράγκο… Αλλά το να ενωθούμε πλέον μυστηριακώς και να πίνουμε εκ του αυτού ποτηρίου και να τρώγωμεν τον ίδιο άρτο. Αυτό είνε μια μεγάλη προδοσία Ορθοδοξίας και τότε πλέον υπάρχει 100% λόγος να «μισώ εκκλησίαν πονηρευμομένων». Τώρα όμως (=Φλώρινα 1978) πρέπει να προσέξωμε να ανήκωμε εις την Ορθόδοξο Εκκλησία και να έχωμε τον σεβασμό προς τους λειτουργούς της.» (π. Αυγουστίνος / ιεραποστολική συγκέντρωσι στην «Αγάπη» Φλωρίνης 1978) [6].

√ «Είναι η καρδία της καρδίας της Ορθοδοξίας· η Θεία Λειτουργία!» (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

«Και λέγει ένας σοφός σύγχρονος ορθόδοξος θεολόγος ότι: Εάν καταφέρουν οι εχθροί της Πίστεως να καταστρέψουν ό,τι νομίζουν ότι μπορούν να καταστρέψουν εις την Εκκλησίαν, μόνο εάν διατηρηθεί ο τύπος της Θείας Λειτουργίας όπως έχει είναι αυτός, ο τύπος της Θείας Λειτουργίας, ικανός να συγκρατήσει  την Ορθοδοξία και σε καιρούς καλύτερους, όταν έλθει (καιρός) που θα έχουν πλέον εξαφανισθεί οι εχθροί, να αποδοθεί η Ορθοδοξία. Σας το λέγω για να αντιληφθείτε τι σημαίνει Θεία Λειτουργία. Είναι η καρδία της καρδίας της Ορθοδοξίας· η Θεία Λειτουργία. Γι’ αυτό κάθε παραποίησης, κάθε κακοποίηση μέσα στο χώρο της Θείας Λειτουργίας είναι ένα αυτόχρημα έγκλημα εναντίον της Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό αν δείτε, και θα το δείτε, να επιχειρούν βέβηλα χέρια να αλλάζουν τον τύπον της Θείας Λατρείας, να αντιδράσετε. Το λέγω ν’ αντιδράσετε γιατί πολλά αλλάζουν σιγά-σιγά αλλά δεν αντιδρούμε.»[7].

«Ας είμεθα εν επιφυλακή»!

(π. Αυγουστίνος, ο Ακρίτας)

 

Δημήτριος Β. Εμμανουήλ, Αναγνώστης

Πτολεμαΐδα 9 Φεβρουαρίου 2025, †ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

 

 

Σημειώσεις:

(*) «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ», ΦΛΩΡΙΝΑ 2007 (Ομιλία σε νέους, 6 Φεβρουαρίου προ του 1967)

[1]https://www.youtube.com/watch?v=yXRl4kyRbtI&t=2304s

[2]  «ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΕΡΓΑ 9, ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ‘’ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ’’, Σελ. 73 - 75

[3]  https://el.orthodoxwiki.org).

[4] https://orthodoxoiorizontes.gr/Dogmatikh/Dogmatikh_Rwmanidh/Stoixeia_Orthodoksou_Antrwpologias_kai_Theologias_A%27.htm 

[5] «ΤΑΜΕΙΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ ΚΥΡΙΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΤΟΥ ΕΞ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, Έκδοσις εβδόμη, ΕΚΔΟΣΙΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, Σελ. 41-51

[6] «ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ», ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ: Ανδρονίκη Π. Καπλάνογλου, ΦΛΩΡΙΝΑ 2007, Σελ. 54

[7] http://www.arnion.gr/mp3/omilies/p_athanasios/prajeis/prajeis_024.mp3