Αυτό είνε μια μεγάλη προδοσία Ορθοδοξίας και τότε πλέον υπάρχει 100% λόγος να «μισώ εκκλησίαν πονηρευμομένων»
Πάνε προς ένωσι Ποτηρίου
Δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβή, διότι εγώ γέρος άνθρωπος
είμαι, όσο μπόρεσα κράτησα.
Μου ΄λεγε ένας θεολόγος, ο οποίος ξέρει πολλές γλώσσες και
έχει πάει στο εξωτερικό και είδε τον πάπα, αυτόν που απέθανε. «Εκεί πέρα στην Ελλάδα», του είπε, «είνε ένας
δεσπότης, ένας δεσπότης Φλωρίνης, Αυγουστίνο τον λένε. Αυτός μας κάνει μεγάλη
ζημιά, δεν μας αφήνει αυτός… Τι είνε αυτός; Ποιος είνε;».
Ζητούσε πληροφορίες δηλαδή. …Αλλά η κίνησίς μας όμως, παρ’ όλη
την αμαρτωλότητα των μελών της είνε ορθόδοξος κίνησις.
Ορθοδόξως σκεπτόμεθα, ορθοδόξως προσπαθούμε να ζήσουμε, και την κρατούμε αυτή την ορθοδοξία και προτιμούμε να αποθάνουμε, παρά να προδώσομε την Πίστι μας. Ορθοδοξία ή θάνατος.
Δεν ξέρουμε τι θα γίνη. Δεν ξέρουμε πως θα εξελιχθούνε τα
πράγματα. Διότι αυτοί πάνε προς την ένωσιν. Ένωσι ποτηρίου. Όχι απλώς να πούμε
καλημέρα και καλησπέρα με τον ‘καθολικό’, με το φράγκο… Αλλά το να ενωθούμε
πλέον μυστηριακώς και να πίνουμε εκ του αυτού ποτηρίου και να τρώγωμεν τον ίδιο
άρτο. Αυτό είνε μια μεγάλη προδοσία Ορθοδοξίας και τότε πλέον υπάρχει 100% λόγος
να «μισώ εκκλησίαν πονηρευμομένων». Τώρα όμως πρέπει να προσέξωμε να ανήκωμε
εις την Ορθόδοξο Εκκλησία και να έχωμε τον σεβασμό προς τους λειτουργούς της.
(ιεραποστολική συγκέντρωσι στην «Αγάπη» Φλωρίνης 1978)
