Ὁ κληρικαλισμὸς εἶναι ἡ ἰσχυρὴ συνιστῶσα τοῦ οἰκουμενισμοῦ!
ΜΙΑ ἀπὸ τὶς διαχρονικὲς πληγὲς τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι καὶ ὁ κληρικαλισμός, ὁ ὁποῖος στὶς ἡμέρες μας γιγαντώνεται. Ὁ διαπρεπὴς Καθηγητὴς τῆς Δογματικῆς στὸ ΑΠΘ κ. Δ. Τσελεγγίδης δίνει καὶ μία ἄλλη τραγικὴ διάσταση σὲ αὐτὴ τὴν ἐκκλησιαστικὴ ἐκτροπή, τὸν ὁρίζει ὡς συνιστῶσα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
«Ὁ κληρικαλισμὸς ὡς ἔκφραση ἐξουσίας τοῦ κλήρου καὶ ταύτισης τοῦ κλήρου μὲ τὴν Ἐκκλησία εἶναι μία ἀπὸ τὶς ἰσχυρότερες συνιστῶσες τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἐν πρώτοις διαφαίνεται μία ἰσχυρὴ σχέση ἂν ὄχι ταύτιση τοῦ κληρικαλιστικοῦ πνεύματος μὲ αὐτὸ τοῦ οἰκουμενιστικοῦ. Θὰ ἔλεγε κανεὶς ὅτι ὁ “ζῶν κληρικαλισμός”, μὲ ὅση τραγικότητα κρύβει αὐτὴ ἡ διατύπωση, μετασχηματίζεται καὶ ἐπαναπροσδιορίζει τὴν ἐξουσιαστική του φύση ἐντὸς τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἐμφανίζεται ὡς ὁ φυσικὸς διάδοχος τοῦ κληρικαλιστικοῦ ἐξουσιαστικοῦ μοντέλου ἢ ἀλλιῶς υἱοθετῶν καὶ ἐξελίσσων μία ἱεραρχικὴ δομή. Αὐτὸ ἐπ’ οὐδενὶ δὲν σηματοδοτεῖ ἀπόρριψη. Παρακρατεῖ αὐτὸ τὸ ὁποῖο εὐνοεῖ τὴν ἐξέλιξή του καὶ ἀπορρίπτει αὐτὸ τὸ ὁποῖο εἶναι πρόσκομμα. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἀξιώνει τὸν τρόπο του καὶ τὸν χῶρο του ἐντὸς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου ἀπροκάλυπτα. Ὁ κληρικαλισμὸς εἶναι τὸ παλαιό, τὸ ὁποῖο ἐξελίσσεται σὲ νέο καὶ λαμβάνει χῶρο ἐντὸς τοῦ οἰκουμενιστικοῦ συστήματος. Οἱ βασικὲς δομὲς τοῦ κληρικαλισμοῦ: α) ὁ ἐπισκοποκεντρισμός, β) ἡ ἐξουσία τῆς Θείας Κοινωνίας, γ) ἡ ἐξουσία τοῦ “δεσμεῖν καὶ λύειν”, δ) ἡ πίστη ὅτι ὁ ἱερέας ἁγιάζει τὰ Μυστήρια καὶ τὰ Δῶρα τῆς Εὐχαριστίας, ε) ἡ πίστη ὅτι μὲ τὴν χειροτονία κληρονομεῖται ἡ χάρις, στ) ἡ ταύτιση ἐξομολόγου καὶ πνευματικοῦ, ζ) ἡ πολεμικὴ ἐναντίον τοῦ ἡσυχασμοῦ, η) ἡ ἑρμηνεία τοῦ διακονήματος ὡς ἐξουσία καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς ἐξουσίας ὡς κύριο χαρακτηριστικὸ τοῦ προφητικοῦ χαρίσματος, υἱοθετοῦνται ἀπὸ τὸν δογματικὰ ἐλαστικὸ Οἰκουμενισμό…» (Πηγή: amethystosbooks)! Συμφωνοῦμε μὲ τὸν διαπρεπῆ δογματολόγο καθηγητή!
Ὁ παπικὸς κληρικαλισμὸς γεννήτωρ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ!
Ο ΣΕΒΑΣΤΟΣ Καθηγητὴς κ. Δ. Τσελεγγίδης ἀποκαλύπτει τὴν σχέση τοῦ κληρικαλισμοῦ καὶ μὲ τὸν Παπισμό. «Ὁ παπικὸς κληρικαλισμὸς θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηριστεῖ γεννήτορας τῶν χριστιανικῶν κληρικαλισμῶν καὶ ἕνας ἐκ τῶν συντελεστῶν τῆς αἵρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ἀξιομνημόνευτη εἶναι καὶ ἡ στάση αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀντιτάσσονται στὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Στὴν προσπάθειά τους νὰ πολεμήσουν τὴν ὀλετήρα πορεία τῆς αἱρέσεως, ἀντὶ νὰ ἀποσαφηνίσουν πλήρως καὶ εὐκρινῶς τὰ χαρακτηριστικὰ (διδασκαλία, σκοπός, τρόπος) τῆς αἱρέσεως ἀναλίσκονται σὲ μία ἀδιέξοδη ἀντιπαράθεση. Συστατικὸ στοιχεῖο αὐτῆς τῆς ἀντιπαράθεσης εἶναι ἡ ἀδιάκοπη ἐπίκληση τῆς καταστρατήγησης τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας. Εὔλογα ὅμως θὰ μπορούσαμε νὰ ρωτήσουμε: ἡ καταστρατήγηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἢ μέρους τους (διότι παρατηρεῖται μία ἐπιλεκτικὴ τήρησή τους ἀπὸ τοὺς ἐμφορούμενους μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ) εἶναι αἵρεση; Διαφορετικά: τὸ γεγονὸς ὅτι καταπατοῦνται κατ’ ἐξακολούθηση καὶ μὲ προκλητικὸ τρόπο οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων Ἐπισκόπων συνιστᾶ αἵρεση; Σαφῶς καὶ ἡ καταπάτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι δεῖγμα ὅτι ἔχουμε παρέκκλιση, τουλάχιστον ἐκκλησιολογική…» (Πηγή: amethystosbooks)! Συμφωνοῦμε!
